αγαπητοί συνάδελφοι. τελευταίες σκέψεις, μετά και το αμέσως περασμένο σκ.
Στοιχείο 1: στην ημιορεινή κορινθία τα γνωστά. Γενικώς ησυχία και σε ένα χωραφάκι, όλο το τουφεκίδι. Δηλαδή, μουσικούλα έπαιζε, που πλησιάζοντας κοντα, ακουγόταν κιόλας.
Στοιχείο 2: Στα καρτέρια παγίως, πολλά πουλιά τραυματισμένα από μακρινό τουφεκίδι.
Πρόταση μου: στα δενδρόβια αποδημητικά και μόνο, το τονίζω, να επιτρέπονται ΝΟΜΙΜΑ (με τροποποίηση του νόμου προφανώς) οι ηχομιμητικές συσκευές και τα νέσα προσέλκυσης πάσης φύσεως (πλανούρια, ομοιώματα).
Δηλαδή, τα πουλιά να προσελκύονται, όσα προσελκύονται (βλέπε παρατηρήσεις μου παρακάτω) σε κοντνές αποστάσεις και όσα πουλάκια τουφεκίζεις, να τα παίρνεις σκοτωμένα στο σπίτι σου, από βολικό σημείο όπου να βρισκονται εύκολα, εκεί που θα στήνεις το καρτέρι σου. όλη η ουσία, προφανώς, είναι στην επίβλεψη του ορίου.
Επειδή έχω κυνηγήσει με τέτοια στο εξωτερικό (το τονίζω, στο εξωτερικό) σημειώνω τα εξής, για τους διστακτικούς συναδέλφους, για τα μέσα προσέλκυσης γενικά:
-δεν ξεκολλάει τα πιασμένα πουλιά και δεν θίγει το περπατητό των άλλων κυνηγών
-δεν τραβάει όλα τα πουλιά, δηλαδή δεν προσελκύονται ολοι οι πληθυσμοί, αλλα κυρίως όσα έρχονται σε μπάσιμο (αποδημία – επιστρόφια)
-όσα πιό πολλά τα μηχανήματα, τόσο λιγότερο ακούνε τα πουλιά(εκπαιδεύονται)
-επικρατεί ισότητα των όπλων, έναντι των σήμερα πονηρών
-οι μη έχοντες τέτοια μέσα επωφελούνται από την τοπική κινητικότητα λόγω των μέσων των άλλων κυνηγών.
Τα αυτά, πολύ περισσότερο, ισχύουν και για την φάσσα.
Δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς, ότι αποστερούμενοι οι Έλληνες τα μέσα αυτά που χρησιμοποιούν οι λοιποί ευρωπαίοι, είναι αποστερημένος και χαμένος ο ίδιος, χωρίς να προσφέρουμε στο περιβάλλον καμία υπηρεσία, αφού δεν θίγεται, δεδομένου ότι στις χώρες αυτές έρχονται και εκεί θα γυρίσουν τα πουλιά.
απλώς η παραδοχή αυτή χρειάζεται μια υπέρβαση όσων έχουμε δεχθεί ως θέσφατα χωρίς αντιθετη άποψη (εκεί μέσα μπαίνουν και τα ραβδωτά, οι διόπτρες κλπ)
