Ιστορικά η διαφορά Σπρίνγκερ – Κόκερ δεν είναι ακριβώς όπως προαναφέρθηκε, προέρχονται από τους ίδιους γεννήτορες όπως θα διαβάσετε στο ακόλουθο άρθρο που έγραψα για τα DVD του Γ. Χριστογιάννη
Αστειευόμενοι οι κυνόφιλοι έλεγαν «ο σκύλος μου προ του γεύματος είναι Κόκερ και μετά το γεύμα Σπρίνγκερ, πως να το δηλώσω στον αγώνα;»
ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΓΛΙΚΟ ΣΠΡΙΝΓΚΕΡ ΣΠΑΝΙΕΛ
Γιάννης Νικολακόπουλος
Τα Σπάνιελς ή Επανιέλ ή Spinone είναι από τις αρχαιότερες κυνηγητικές φυλές. Υπάρχουν πολλές εκδοχές για την προέλευση της ονομασίας των, στα περισσότερα βιβλία υποστηρίζεται η άποψη πως προέρχεται από την λέξη «Espagnol» που σημαίνει Ισπανία ή Ισπανικό. Υπάρχουν και μερικές αναφορές πως είναι παραφθορά της Γαλλικής λέξης «Espanir» που σημαίνει «ξετρυπώνω».
Ο Στρατηγός David Hanckock στο βιβλίο του “The Heritage of the Dog” αναφέρει πως η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εισαγωγή των προπατόρων των Σπάνιελς στην Ευρώπη από την Ανατολή. Θεωρεί πως οι φυλές αυτές προέρχονται από τα αθλητικά Σπάνιελς της Κίνας που σήμερα έχουν εξελιχθεί στις φυλές των Pekingese, Pugs, Shih Tsus καθώς και των Ιαπωνικών Chins και των Θιβετιανών Llasa Apsos και Tibetian Spaniels. Αυτοί οι σκύλοι φτάνοντας στην Νότια Ευρώπη αποτέλεσαν την βάση για την δημιουργία των μικρών Σπάνιελς και των σκύλων νερού (1300-1600 μ.Χ.)
Το 1387 o Κόμης Gaston de Foix περιγράφει στο βιβλίο του “Mirior de Phoebus” την εργασία ενός Σπάνιελ που ερευνά μεθοδικά εμπρός από τον γερακάρη κυνηγό καθώς και πώς επαναφέρει πάπιες και χήνες από το νερό.
Με διάφορες διασταυρώσεις πήραν νέα μορφή με μακρύτερο ρύγχος, σε άλλα διατήρησαν το μικρό μέγεθος και σε άλλα όχι, όπως αργότερα διαμορφώθηκαν τα Σέττερς. Σε όλα όμως παρέμεινε λίγο ως πολύ το μακρύ τρίχωμα και τα κρεμαστά αυτιά.
Με την επιλεκτική εκτροφή ανεπτύχθησαν τα εργασιακά προσόντα τους διαχωρίζοντας έτσι και τους σκύλους Σπάνιελς σε: δείκτες, ξεπετάγματος, επαναφοράς και νερού.
Από την Ευρώπη τα Σπάνιελς έφτασαν στην Βρετανία προ 600 περίπου χρόνων. Διασταυρώθηκαν με τοπικές φυλές όπως τα Mungrells, Shallow-flewed hunt, Tumbler, Lurcher ακόμη και με το μικρό (ημίαιμο) Mastiff όπως αναφέρει στο βιβλίο του (1621) ο Gervase Markman.
Ο εξαίρετος φυσιοδίφης Dr. John Caius στο βιβλίο του “Treatise of English Dogges” που εκδόθηκε το 1576, κάνει εκτενή περιγραφή των Σπάνιελς αναφέροντας μεταξύ άλλων πως το χρώμα τους είναι περισσότερο λευκό, αν έχουν «μπαλώματα» είναι κυρίως κόκκινα και μερικές φορές μαύρα.
Το 1637 ο Aldrovandrus περιγράφει ένα Σπάνιελ με μακριά τριχωτά αυτιά, στήθος, κοιλιά, και πόδια λευκά ή με μαύρα στίγματα και το υπόλοιπο σώμα μαύρο.
Ο James Farrow, εκτροφέας Σπάνιελς και συγγραφέας του 20ου αιώνα έγραψε πως τον 17ο αιώνα ο Δούκας του Marlborough είχε εξαίρετα κυνηγόσκυλα Σπάνιελς, λευκά με κόκκινο, με ονομασία εκτροφής Blenheim ή Woodstock και πως αυτά υπήρξαν η βάση για τα Αγγλικά Σπάνιελς.
Το 1801 ο Sydenham Edwards στο “Gynographia Britannica” έγραφε πως τα σπάνιελς ξεπετάγματος διαχωρίζονται πλέον σε Springing, Hawking ή Starter (το οποίο είναι συνώνυμο του Ουαλικού Σπρίνγκερ) και στα Cocking Spaniels. Ο διαχωρισμός βασιζόταν κατ’ αρχήν στο βάρος, κάτω από 25 λιβ. ονομάζονταν Cockers (από την ικανότητά τους να ξετρυπώνουν τις μπεκάτσες (woodcock), πάνω από 25 λιβ. ονομάζονταν English Spaniel που περιλάμβαναν τα σημερινά Springers, Field, Sussex και Clumber.
Λίγο αργότερα πρώτος ο Thomas Bewicke κάνει σαφή διαχωρισμό του Springer και των άλλων φυλών. Από μία γέννα μπορεί να προέκυπταν σκύλοι τριών διαφορετικών φυλών: α) Βάση του βάρους: τα κάτω των 25 λιβ. καταγράφονταν ως Cockers. β) Βάση του χρώματος: τα πάνω από 25 λιβ. αν ήταν άσπρα με κόκκινο καταγράφονταν ως Welsh Springer και τα άλλα χρώματα ως English Springer. Αστειευόμενοι οι κυνόφιλοι έλεγαν «ο σκύλος μου προ του γεύματος είναι Κόκερ και μετά το γεύμα Σπρίνγκερ, πως να το δηλώσω στον αγώνα;»
Μέχρι το 1812, λοιπόν, ο διαχωρισμός των σκύλων δεν βασιζόταν στην μορφολογία αν και ο John Scott στο “Sportsman Cabinet” το 1803 περιέγραφε αρκετές μορφολογικές διαφορές μεταξύ Κόκερ και Σπρίνγκερ.
Έχει γραφτεί επίσης πως και ο Δούκας του Norfolk ήταν αυτός που δημιούργησε γνήσια Σπρίνγκερ, αλλά, οι σκύλοι του Δούκα είναι γνωστό πως ήταν King Charles Spaniel. Πάντως στην περιοχή του υπήρχαν πολλά σταθεροποιημένα (ας πούμε καθαρόαιμα) Springers λευκά με συκωτί «μπαλώματα» όπως αναφέρει ο Vero Shaw to 1880.
Ο Idstone το 1872 έγραφε: «…σχεδόν κάθε λευκό –συκωτί, μέσου ύψους, αποκαλείται Norfolk, τα Σπάνιελς αυτά χρησιμοποιούνται περισσότερο από κάθε άλλο… Πολλοί θηροφύλακες έχουν λευκά –συκωτί Σπάνιελς που τα αποκαλούν σκύλους του Norfolk…
Ο J.R. Walsh το 1867 έγραφε στο “The Dog”: «Τα Norfolk Spaniel μοιάζουν με τα English Setters αλλά είναι μικρότερα σε μέγεθος. Είναι μία πολύ χρήσιμη φυλή που τώρα είναι διάσπαρτη σε όλη την Αγγλία, όπου, μέχρι τώρα δεν κρατείται πολύ καθαρόαιμη.
Το σίγουρο είναι πως για να «κτιστεί» το μοντέρνο English Springer Spaniel εργάστηκαν πολλοί άνθρωποι για πάρα πολλά χρόνια και δεν είναι δημιούργημα ενός συγκεκριμένου ανθρώπου. Θα μπορούσαμε ίσως να πούμε πως αρχίζει να σταθεροποιείται από τη οικογένεια Boughey of Aqualate στο Shropshire, που πάσχιζαν να κρατήσουν τη φυλή των Springers καθαρή. Διατήρησαν το πρώτο γενεαλογικό βιβλίο από το 1812 όταν γεννήθηκε ο Mop I (ο πρώτος). Ο Mop περιγράφεται ως ισχυρός με λίγο περισσότερο σγουρό τρίχωμα αλλά κατά τα άλλα στον επιθυμητό τύπο του Springer. Υπάρχουν σε πίνακα ζωγραφικής ο γιος του ο Mop II (δεύτερος) με τον Frisk.
Το 1899 ο περίφημος κυνόφιλος William Arkwright ως πρόεδρος του νεοϊδρυθέντα ομίλου εργασίας των Σπάνιελς “Sporting Spaniels Society” διοργανώνει αγώνες στην περιοχή του, το Scarsdale. Ο στόχος του για τους αγώνες αυτούς ήταν η παρότρυνση στην σπουδαιότητα της καθαροαιμίας της φυλής στους σκύλους εργασίας.
Το 1880 ιδρύεται ο πρώτος όμιλος φυλής.
Το 1902 το όνομα English Springer Spaniel κατοχυρώνεται από τον Βρετανικό Κυνολογικό Όμιλο και αναγνωρίζεται η φυλή επισήμως.
Το 1903 εδραιώνεται ο όμιλος φυλής.
Λίγα ονόματα που έχουν γραφτεί στην Ιστορία:
Beechgrove Will, ένας λευκός – συκωτί σκύλος που γεννήθηκε την 1η Νοεμβρίου του 1898, ιδιοκτησίας F. Winton Smith έγινε το πρώτο στον κόσμο Springer Πρωταθλητής.
Η Fansome του Harry Jone ήταν η πρώτη σκύλα που κέρδισε σε Championship.
Από αυτήν την περίοδο διακρίθηκαν πολλοί σκύλοι που έχουν τα μέγιστα επηρεάσει τους σημερινούς, όπως οι:
Ch. Velox Powder, Ch. Little Brand, Ch. Rivington Sam (του οποίου η μητέρα ήταν δηλωμένη ως Cocker).
Ακόμη οι πρωταθλητές Springbok, Jambok kai Jamson του περίφημου εκτροφείου of Ware που ο ιδιοκτήτης του, Richard Lloyd, θεωρείται ο «πατέρας» των Cockers. Ακόμη θα πρέπει να σημειώσω τους Dual Champions (διπλούς πρωταθλητές, εργασίας και μορφολογίας) Flint of Avendale και Horsford Hetman.