Υδρόβια. ….. Αν έχει κανείς και καμιά συνταγή για τις νεροκοτες
Κώστα:
Προ διετίας, κυνήγησα μπάλιζες όλο το χειμώνα με ένα καλό φιλαράκι, είτε με μία πιρόγα, είτε με μια πιρόγα και ένα βαρκάκι.
Βαράγαμε πάρα πολλές και το κόλπο μου το έδειξε ο φίλος μου ο Λευτεράκης, καλή του ώρα (Λευτεράκης πάντοτε, παρότι εξηντάρης ήδη).
Πρώτα – πρώτα, δεν παίρνεις αναγκαστικά την μπάλιζα σπίτι. καλύτερα φτιάξε την στην λίμνη. Παίρνεις σουγιά – λεπίδι κοφτερό, σχίζεις το δέρμα στο στήθος (οπότε φεύγει πακέτο η πέτσα με το φτερό) και το αποκαλύπτεις. Δεν είναι ανάγκη να γδύσεις και το υπόλοιπο πουλί. Βγάζεις το στήθος, τα φιλέτα μόνο, όχι το κόκκαλό, όπως βγάζει ο χασάπης το φιλέτο από το κοτόπουλο. Με τον ίδιο τρόπο βγάζεις το δέρμα και από τα δύο μπούτια.
Το υπόλοιπο, δέρμα, φτερά, πούπουλα, σκελετός, τα αφήνεις εκεί, ή τα πετάς μέσα στην λίμνη για τα ψάρια. Στην μπάλιζα βρωμάει κυρίως το δέρμα και το μπιμπίκι του και τα οστά της ράχης (από αυτή την ουσία που έχει ο σκελετός παλιά με βρασμό βγάζανε την ψαρόκολλα).
Η όλη ουσία είναι, λοιπόν, να πάρεις μόνο ψαχνό χωρίς δέρμα και τα μπούτια επίσης χωρίς δέρμα.
Αν τα πάρεις έτσι, δηλαδή για κάθε πουλί δύο στήθη φιλέτο και δύο μπούτια, δεν χρειάζεται ούτε μαρινάρισμα (όχι ότι βλάπτει, αντίθετα το βελτιώνει. απλώς δεν είναι γευστικά αναγκαίο).
Κατά βάση γίνεται κοκκινιστή με κρεμμύδι, τομάτα και κρασί στο σβήσιμο του τσιγαρίσματος.
Άλλη ωραία συνταγή είναι να την μαρινάρεις ένα βράδυ σε γάλα στο ψυγείο και να την μεαγειρέψεις με κρεμμυδάκι ψιλοκομμένο, αλλά αντί για κρασί να την σβήσεις με ένα κουτάκι μπύρα, οπότε η σάλτσα θα είναι άσπρη. Στο τέλος μπορείς να προσθέσεις μια κρέμα γάλακτος ή δύο κουταλιές μουστάρδα απαλή.
Αν καταλάβει κανείς ότι τρώει μπάλιζα, τηλεγράφησε μου…