πολλοί μπορεί να είναι οι λόγοι
γήρας, τάισμα από πλαστικό μπωλ, κρύο, δερματοπάθεια, τρέχα γύρευε.
Εάν ο σκύλος δεν είναι μεγάλης ηλικίας τότε ψάξτο λίγο καλύτερα.
Ευχαριστώ άνθρωπε των σπηλαίων.
—————————————————————————————————–
Ψάχνοντας (από τον γουγλη μια και η αναζήτηση ΔΕΝ…), βρήκα αυτά από τον κο Γιάννη:
[size=3][font=”Comic Sans MS”][b][u]ΑΠΟΧΡΩΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΚΡΟΡΡΙΝΙΟΥ[/u][/b]
Τις περισσότερες φορές είναι κληρονομικό είτε γιατί προϋπήρχε στους προγόνους είτε από εκφυλιστικές τάσεις της χρωστικής λόγω προσφάτων κλειστών ενδογαμικών αναπαραγωγών. Άλλες φορές προέρχεται από αλλεργικές δερματίτιδες, πληγές ή είναι ένα σύνδρομο γνωστής ή συνήθως άγνωστης αιτιολογίας. Υπάρχει ο [u]αποχρωματισμός[/u] που διαβαθμίζεται ανάλογα με το ποσοστό έλλειψης της μελανίνης (από μαύρο σε σοκολατί – καστανό -καφέ κλπ) με κορύφωμα τον [u]πλήρη (ολικό) αποχρωματισμό[/u] όπου λόγω ανυπαρξίας χρωστικής το ακρορρίνιο είναι ροζ ή υπόλευκο. Τέλος διακρίνουμε τον [u]μερικό αποχρωματισμό[/u] που εκδηλώνεται με έλλειψη χρωστικής κατά τόπους (βούλες) πάνω στο ακρορρίνιο ενώ το υπόλοιπο μπορεί να είναι φυσιολογικό. Σύνηθες στα εργασιακά Αγγλικά Σπάνιελς και των Σέττερς συμπεριλαμβανομένων.
Χωρίς να υπάρχουν σαφείς επιστημονικές αναφορές αλλά εικασίες εκφυλισμού, όπως έγραψα παραπάνω, κάποιοι σκύλοι χάνουν την χρωστική του ακρορρινίου τους που σε νεαρή ηλικία ήταν μαύρη και όσο γερνούν μπορεί να γίνει σοκολατί ή καφέ έως, σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις πλήρους αποχρωματισμού, ροζ ή υπόλευκη. Ονομάζεται Dudley nose. Δεν είναι επικίνδυνο, δηλαδή δεν είναι καθρέπτης μιας ασθένειας και δεν υπάρχει στην βιβλιογραφία σχετική θεραπεία. Εμφανίζεται συνήθως στις φυλές των Ντομπερμαν Πίντσερς, Αφγκαν, Κανίς, Λευκών Γερμανικών Ποιμενικών και Σάμογιεντ
Άλλη περίπτωση [u]παροδικού αποχρωματισμού[/u] είναι αυτή που αποκαλείται [u]"μύτη χιονιού" ή "μύτη χειμώνα".[/u] Πρόκειται για μία εποχική διακύμανση στο χρώμα του ακρορρινίου, ανοιχτότερο το χειμώνα και πιο σκούρο το καλοκαίρι κυρίως στα Χάσκις στα Γκόλτεν και Λάμπραντορ ριτρίβερς και στα Μπερνίζ. Όσοι ασχολούνται με τις εκθέσεις έχουν δοκιμάσει βιταμίνες Β, D και Ε και φωτόλουτρα με λάμπες ηλιοθεραπείας, σε μερικούς υπήρξε βελτίωση αλλά τίποτα δεν είναι τεκμηριωμένο.
Κάποιοι σκύλοι που πάσχουν από υποθυρεοειδισμό παθαίνουν αποχρωματισμό ακρορρινίου. Εκ των θεραπευθέντων άλλοι επανέρχονται στο πρότερο χρώμα ενώ άλλοι παραμένουν στον αποχρωματισμό. Δεν έχω βρει τους λόγους και δεν ξέρω τα ποσοστά.
Πιθανόν να συνδέεται με την Λεύκη που και αυτή προκαλεί αποχρωματισμό. Η Λεύκη όμως επιδρά και στο χρώμα του τριχώματος.
Δερματίτιδα εξ επαφής μπορεί να προκαλέσει απώλεια της χρωστικής ουσίας στη μύτη. Μερικά σκυλιά είναι ευαίσθητα (αλλεργικά) στις πλαστικές ύλες που χρησιμοποιούνται στα μπολ που τρώνε ή σε καουτσουκένια σκεύη και παιχνίδια. Περιέχουν p-benzylhydroquinone, χημική ουσία που απορροφάται από το δέρμα και εμποδίζει τη σύνθεση της μελανίνης, της ουσίας που παράγει σκούρο χρώμα στο δέρμα. Οι σκύλοι αυτοί συνήθως έχουν πρόβλημα και στα χείλη τους. Χρησιμοποιήστε ανοξείδωτα μπόλ και πάρτε τους τα καουτσούκ. Άλλη δερματίτιδα μπορεί να προέλθει από συνεχή ερεθισμό του ακρορρινίου όταν από συνήθεια ή στρες τρίβεται σε επιφάνειες ή στο χώμα.
Αποτέλεσμα της απώλειας χρωστικής μπορεί να δημιουργήσει έγκαυμα του ήλιου, σε αυτές τις περιπτώσεις χρησιμοποιούμε αντηλιακά με μεγάλο δείκτη προστασίας και ένα ιδικό σκεύασμα υδροκορτιζόνης.
Σκυλιά με Δισκοειδή Λύκο, Ερυθηματώδη Λύκο και Ρhemphigus έχουν απώλεια της χρωστικής του ακρορρινίου, όχι όλα αλλά αρκετά. Συνήθως έχουν και φουσκαλίτσες γύρω από το ακρορρίνιο από τα βλέφαρα ή την ράχη της μύτης, αυτό θα πρέπει να σας οδηγήσει στον κτηνίατρο.
Άλλη περίπτωση αποχρωματισμού είναι ο καρκίνος του δέρματος ο οποίος συνοδεύεται και από άλλες ενδείξεις (ρωγμές, αιμορραγίες κ.α.) που θα σας κάνουν να αποταθείτε στον κτηνίατρο.
Παναγιώτη πιστεύω να σε βοήθησα
Φιλικά
[/font][/size].
Όποιος έχει να προσθαφαιρέσει κάτι…