ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

«Κολοκοτρώνης πέθανε στο γάμο του Κολίνου
το θάνατό γνώρισε, που ‘θελε ν’ αποθάνη
και του Γενναίου μίλησε, και του Κολίνου λέγει:
Πού είσαι, Γενναίε στρατηγέ, Κολίνο σπουδασμένε!
Ελάτε, πάρτε την ευχή, με τριγυρίζει ο Χάρος.
Σώπα, πατέρα, μην το λες, μη λες πως θα πεθάνης
κι έχουμ’ οχτρούς και χαίρονται και φίλους και λυπάνται.
Ελάτε, πάρτε την ευχή, και να ‘στε μονοιασμένοι»
«Άπαντα Κολοκοτρωναίων, τόμ. Α’ σελ. 74, εκδ. ΙΔΕΒ»

Στις Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου του 1843, κλείνει τα μάτια του στην Αθήνα, το ζωντανό Εικοσιένα, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Έλληνας ήρωας με την σημαντικότερη θέση στο εικονοστάσι του Γένους.

Θα συλλέξουμε, στο παρόν κείμενο, όσο σπουδαία και τιμαλφή είπε ο Γέρος του Μοριά για την Παιδεία και τα παιδιά. Θα σκύψουμε κάτω, όχι από την πένα, αυτήν δεν την κάτεχε, αλλά από το απροσκύνητο σπαθί του.
«Κάλλιο για την πατρίδα
κανένας να χαθεί
ή να κρεμάσει φούντα
για ξένον στο σπαθί», έλεγε ο Ρήγας και σημειώνει ο Κολοκοτρώνης στα απομνημονεύματά του, διά χειρός Τερτσέτη.
«Εφύλαξα πίστην εις την παραγγελίαν του Ρήγα. Και ο Θεός με αξίωσε και κρέμασα φούντα εις το Γένος μου ως στρατιώτης του. Χρυσή φούντα δεν εστόλισε ποτέ το σπαθί μου, όταν έπαιρνα δούλευσιν εις ξένα κράτη».
Από το εξαίσιο λόγο του Κολοκοτρώνη στην Πνύκα, το 1838, ενώπιον όλης της τότε Αθήνας, θα ερανιστούμε τις περισσότερες σκέψεις του.
Ξεκινώ από τον επίλογο όπου διαβάζω τούτα τα λόγια:

«Εγώ, παιδιά μου, κατά κακή μου τύχη εξ αιτίας των περιστάσεων έμεινα αγράμματος, και διά τούτο σας ζητώ συγχώρησι, διότι δεν ομιλώ καθώς οι δάσκαλοί σας».

«Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, όπου ημείς ελευθερώσαμεν, και, διά να γίνη τούτο, πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας την ομόνοια, την θρησκεία και την φρόνιμον ελευθερία». Ποια είναι τα θεμέλια της πολιτείας, πώς ισάζετε και στολίζετε; Με τα μεγάλα έργα, τις πανάκριβες επαύλεις και τις τενεκεδοκρόταλες δόξες και λόξες; Όχι, με την ομόνοια, γιατί ακόμη και σήμερα δεν επουλώθηκαν και είναι «θυμωμένες» οι πληγές των εμφυλίων.
Βλέποντας ο Κολοκοτρώνης το μεγάλο κακό που γινόταν από την «δολερή διχόνοια», το 1824 – αφού σκοτώθηκε ο σπουδαίος γιός του Πάνος -παραδόθηκε και τον «έκλεισαν» στην Ύδρα. Ήρθε ο Ιμπραϊμ και τον αναζήτησαν.

Στο Ανάπλι που επέστρεψε είπε: «Πριν έβγω στο Ανάπλι έριξα στη θάλασσα τα πικρά τα περασμένα, κάνετε κι εσείς το ίδιο! Στο δρόμο που περνούσαμε να ‘ρθουμε στην εκκλησιά, είδα να σκάβουν κάτι άνθρωποι. Ρώτησα και μου ‘πανε πως για να βρούνε κρυμμένο θησαυρό. Εκεί, στο λάκκο μέσα, ρίχτε κι εσείς τα μίση τα δικά σας. Έτσι θα βρεθεί κι ο χαμένος θησαυρός!».

Όταν του Κολοκοτρώνη του διάβασαν την απόφαση θανάτου στο δικαστήριο της ντροπής των Βαυαρών, είπε: «Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθεις εν τη βασιλεία σου». Το είπε με φωνή άτρεμη και έκαμε το σταυρό του.
Στη μάχη του Σαραβαλίου, το 1821, ο Ανδ. Ζαΐμης είχε καταφύγει στη μονή Ομπλού. Ο Κολοκοτρώνης τον ονείδιζε με τις λέξεις: «κυρ Ανδρέα, κυρ Ζαΐμη, τοις ελάφοις όρη τα υψηλά και πέτρα τοις λαγωοίς καταφυγή». Αγράμματος μεν, αλλά γνώριζε το Ψαλτήρι, γιατί λειτουργούνταν συχνά και όρθρου βαθέος και όχι δύο λεπτά πριν από την απόλυση, όπως οι σημερινές ποικιλώνυμες ασημαντότητες.
Μιλά ο Γέρος του Μοριά για την «φρόνιμον ελευθερίαν», γιατί υπάρχει και η άφρων, η ασυδοσία, η ατιμωρησία.
Πολύτιμες, μεταξένιες και οι παρακάτω παραινέσεις του γερο-Κολοκοτρώνη, η άγρυπνη συνείδηση του Γένους.

«Παιδιά μου να μην έχετε πολυτέλεια, να μην πηγαίνετε εις τους καφενέδες και τα μπιλιάρδα. Να δοθήτε εις τας σπουδάς σας, και καλλίτερα να κοπιάσετε ολίγον δύο και τρεις χρόνους και να ζήσετε ελεύθεροι εις το επίλοιπο της ζωής σας, παρά να περάσετε τέσσαρους πέντε χρόνους τη νεότητά σας και να μείνετε αγράμματοι. Να σκλαβωθήτε εις τα γράμματά σας. Να ακούετε τα συμβουλάς των διδασκάλων και γεροντοτέρων, και, κατά την παροιμία, μύρια ήξευρε και χίλια μάθανε. Η προκοπή σας και η μάθησή σας να μην γίνη σκεπάρνι μόνο διά το άτομό σας, αλλά να κυττάζη το καλό της Κοινότητος, και μέσα εις το καλό αυτό ευρίσκεται και το δικό σας». Η μόνη σκλαβιά που μας αρμόζει, λέει ο Κολοκοτρώνης, είναι στα γράμματα. Σε ποιό όμως γράμματα; «Στα γράμματα που διαβάζουνε/οι αγράμματοι κι αγιάζουνε» (Ελύτης), τα γράμματα των Πατέρων, των αγίων, των μεγάλων φιλοσόφων της αρχαιότητας, τους οποίους ζωγράφιζε η Εκκλησία στους νάρθηκες.

Να κλείσω μ’ αυτό που εντόπισα στις υποσημειώσεις της «Διηγήσεως Συμβάντων» του Τερτσέτη. Ένας Ιταλός περιηγητής ονόματι Πέκιο, συναντά τον φυλακισμένο στην Ύδρα, στο μοναστήρι του προφήτη Ηλία, Κολοκοτρώνη. Η συζήτηση έφτασε στις νίκες του Μπραΐμη. Του λέει ο στρατηγός: «Ηξεύρεις τι έφερε την νίκη των Αιγυπτίων; Η ενότης της πολεμικής δυνάμεως, ενώ οι Έλληνες αφανίζονται από την μανίαν του να θέλουν να καπιτανεύουν, χωρίς την απαιτούμενην εμπειρίαν».

http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2015/02/blog-post_77.html#.VNH2zdKsWSo

Αμπντουλάχ Οτσαλάν: Το χρονικό μίας προδοσίας
Πριν 16 χρόνια, στις 16 Φεβρουαρίου 1999 ο ελληνικός λαός μάθαινε ότι, μία ημέρα νωρίτερα, ο ηγέτης των Κούρδων Αμπντουλάχ Οτσαλάν είχε βρεθεί από τα χέρια της τότε ελληνικής κυβέρνησης Σημίτη στα νύχια της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας ΜΙΤ.

ου Πάνου Πικραμένου

Το γεγονός κυριολεκτικά συγκλόνισε το πανελλήνιο. Ακόμη χειρότερη εντύπωση έκανε η ανακοίνωση της τότε κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ δύο ημέρες αργότερα. Με τις φωτογραφίες του αιχμάλωτου πλέον Κούρδου ηγέτη να φιγουράρουν στα πρωτοσέλιδα όλου του κόσμου, αυτό που επέλεξε να δηλώσει ο κ. Σημίτης για το κουρδικό ζήτημα, είναι : «Είμαστε κατά των ένοπλων ανταρσιών και των πράξεων τρομοκρατίας και βίας. Κάναμε το χρέος μας με τον καλύτερο τρόπο, απέναντι στην Ελλάδα και τα συμφέροντά της, απέναντι στο κουρδικό ζήτημα και τον ίδιο τον Οτσαλάν». Ντροπή και οργή κατέλαβε την ελληνική κοινωνία που αισθάνθηκε να κυβερνάται από μία «κυβέρνηση-καταδότη».

Λίγους μόνο μήνες νωρίτερα, τα 2/3 των Ελλήνων βουλευτών είχαν ενυπογράφως συναινέσει σε μία επίσημη πρόσκληση προς τον Κούρδο ηγέτη να επισκεφθεί την Ελλάδα, εκφράζοντας το κλίμα λαϊκής συμπάθειας των Ελλήνων πολιτών στο πρόσωπο του Οτσαλάν και στον απελευθερωτικό αγώνα των Κούρδων.

Η έκθεση του πρέσβη της Ελλάδας στο Ναϊρόμπι της Κένυα, όπου είχε μεταφερθεί ο Οτσαλάν, και ήρθε στο φως αρκετά αργότερα, ήταν αποκαλυπτική: να ποια ήταν η εντολή του τότε υπουργού Εξωτερικών Θ. Πάγκαλου από την Αθήνα προς τον πράκτορα της ΕΥΠ Σάββα Καλεντερίδη που συνόδευε τον Οτσαλάν. «Σάββα, παιδί μου, πέτα τον έξω»! Αυτή ήταν η εντολή.

Οι ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης είναι ιστορικών διαστάσεων και βαριές. Τα όσα συνέβησαν τότε απασχόλησαν όχι μόνο τον ελληνικό Τύπο αλλά και ειδική Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, η οποία ως αναμενόταν δεν κατέληξε πουθενά.

Ευθύνες τελικά δεν αποδόθηκαν, ούτε το παρασκήνιο της υπόθεσης έχει γίνει γνωστό. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα έχει την τάση να ξεχνά την υπόθεση, όπως μία προδοσία που την απωθούμε στην μνήμη μας γιατί δεν κάνει καλό να την θυμόμαστε.

Η Οδύσσεια της ντροπής

9 Οκτωβρίου 1998

Ο Α. Οτσαλάν φεύγει εσπευσμένα από την Συρία όπου είχε καταφύγει.
Η Τουρκία θεωρεί casus belli την παρουσία του ηγέτη του ΡΚΚ στην Συρία η οποία υποχρεώνεται να του ανακοινώσει ότι πρέπει να αναχωρήσει το συντομότερο δυνατόν. Στις 7 Οκτωβρίου η ελληνομαθής συνεργάτης του Οτσαλάν Ροζερίν Λασέρ καλεί επειγόντως στην Συρία τον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ και υποστηρικτή του ΡΚΚ κ. Κώστα Μπαντουβά, και του περιγράφει την κατάσταση στο πλαίσιο μίας σειράς διερευνητικών συναντήσεων, που αποσκοπούσαν να βρεθεί τόπος παραμονής για τον Κούρδο ηγέτη.
Ο ίδιος ο κ. Μπαντουβάς δεν δέχεται ότι έδωσε ποτέ το «πράσινο φως» για την έλευση του Οτσαλάν, αλλά ισχυρίζεται ότι οι Κούρδοι ανέλαβαν μόνοι τους την πρωτοβουλία. Αντιθέτως η κουρδική πλευρά ισχυρίζεται ότι ο βουλευτής συμφώνησε και ανέλαβε να οργανώσει το ταξίδι.
Έτσι στις 9 Οκτωβρίου ο Οτσαλάν και η Ροζερίν Λασέρ αποβιβάζονται στο αεροδρόμιο του Ελληνικού. Εκεί δεν υπάρχει κανένας για να τους υποδεχθεί.
Ο Κώστας Μπαντουβάς κατορθώνει να επικοινωνήσει με τον πρωθυπουργό ο οποίος δεν δέχεται να επιτρέψει την παραμονή του Οτσαλάν στην Ελλάδα. Την επικοινωνία με την κυβέρνηση αναλαμβάνει ο τουρκομαθής ταγματάρχης Σάββας Καλεντερίδης, αποσπασμένος στην ΕΥΠ. Προτείνει στον Οτσαλάν να αναχωρήσει για την Σουηδία αλλά ο ίδιος ο Οτσαλάν ζητάει να φύγει για την Ρωσία. Ναυλώνεται ένα αεροπλάνο και αναχωρούν για την Μόσχα. Τον παραλαμβάνει ομάδα Ρώσων βουλευτών με επικεφαλής τον εθνικιστή Ζηρινόφσκι.
Η Οδύσσεια του Κούρδου ηγέτη έχει ήδη αρχίσει…

16 Ιανουαρίου 1999

Ο Πρόεδρος του ΡΚΚ αναχωρεί από την Ιταλία όπου είχε καταφύγει, υποχωρώντας στις πιέσεις της ιταλικής κυβέρνησης. Ο πρωθυπουργός Ντ Αλέμα του διαμηνύει ότι κινδυνεύει η κυβερνητική ενότητα και ότι αν η κυβέρνηση πέσει και αναλάβει κάποιο κεντροδεξιό σχήμα είναι πολύ πιθανό να εκδοθεί στην Τουρκία. Επίσης υπάρχουν φήμες ότι κινδυνεύει από την ιταλική Μαφία αφού το τουρκικό κράτος τον έχει επικηρύξει με το ποσό των 50.000.000 δολαρίων. Αναχωρεί για την Ρωσία.

28 Ιανουαρίου 1999

Ρώσοι αξιωματούχοι παραδίδουν στον Πρόεδρο του ΡΚΚ ένα πλαστό διαβατήριο και ειδοποιούν ότι την επομένη μέρα θα τον επιβίβαζαν σε αεροσκάφος με προορισμό την Δαμασκό. Οι συνεργάτες του στην Συρία του διαμηνύουν ότι οι συριακές αρχές θα τον συλλάμβαναν και θα τον εξέδιδαν στην Τουρκία.
Ο Οτσαλάν αποφασίζει να έλθει στην Ελλάδα.
Σύμφωνα με τα λεγόμενα της στενής συνεργάτιδας του Ροζερίν Λασέρ αλλά και του απόστρατου υποστηρικτή των Κούρδων Α. Ναξάκη, αργά το βράδυ της Πέμπτης 28 Ιανουαρίου, δέχεται τηλεφωνικά οδηγίες του Κούρδου ηγέτη να οργανώσει την μετάβασή του στην Ελλάδα.
Ειδοποιεί τον Α. Ναξάκη και ναυλώνουν αεροσκάφος «Lear Jet» για την επόμενη ημέρα. Στις 11.30 ο πιλότος Ζήσης Πεχλιβανίδης έχει ήδη ειδοποιηθεί για την πτήση, μάλλον χωρίς να γνωρίζει ποίον επιβάτη θα μετέφερε. Όμως το μυστικό της έλευσης του Κούρδου ηγέτη που το γνώριζε μόνο μία ομάδα ανθρώπων έχει ήδη διαρρεύσει..

29 Ιανουαρίου 1999

8 π.μ. Ο διοικητής της ΕΥΠ Χαράλαμπος Σταυρακάκης, ευρισκόμενος στην Ρουμανία, ειδοποιεί τον υποδιοικητή της ΕΥΠ Φίλιππο Λουκόπουλο ότι αναμένεται έλευση του Οτσαλάν στην Ελλάδα και δίνει εντολή λήψης «δρακόντειων μέτρων» για να αποφευχθεί αυτό το ενδεχόμενο.
10 π.μ. Ο υποδιοικητής της ΕΥΠ επισκέπτεται τον αρχηγό της ΕΛΑΣ Ιωάννη Γεωργακόπουλο στο γραφείο του και τον ενημερώνει προσωπικά ενώ ειδοποιείται και το κλιμάκιο της ΕΥΠ στο αεροδρόμιο του Ελληνικού.
11:08 π.μ. Το ναυλωμένο αεροπλάνο αναχωρεί για την Πετρούπολη έχοντας ως επιβάτες τον Α. Ναξάκη, την Ροζερίν Λασέρ (Αϊφέρ Καγιά) έναν Κούρδο σωματοφύλακα και τριμελές πλήρωμα.
19:22 το αεροσκάφος προσγειώνεται στο Ελληνικό. Παρά τα υποτιθέμενα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας ο Οτσαλάν, οι δύο Κούρδοι συνοδοί του και ο Ναξάκης αποβιβάζονται, περνούν τον έλεγχο διαβατηρίων και εξαφανίζονται προς άγνωστη κατεύθυνση.
Μετά από μία ενδιάμεση στάση όπου έγινε αλλαγή αυτοκινήτων κατευθύνονται προς το σπίτι της γνωστής συγγραφέως Βούλας Δαμιανάκου στην Νέα Μάκρη. Τα όσα διαδραματίστηκαν εκεί περιγράφονται στο βιβλίο της κ. Δαμιανάκου «Ο Οτσαλάν στο σπίτι μου».
8:45 Το γεγονός έχει ήδη διαρρεύσει σε δημοσιογραφικούς κύκλους, αφού ο γράφων εργαζόμενος τότε στο κουρδικό πρακτορείο ειδήσεων, και φυσικά έχοντας πλήρη άγνοια της όλης υπόθεσης, αρχίζει να δέχεται ερωτήσεις από συναδέλφους δημοσιογράφους για το αν αληθεύει ότι ο Οτσαλάν ήλθε στην Ελλάδα…
9:15 Ενημερώνεται ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Φ. Πετσάλνικος, χωρίς όμως να υπάρχει απόλυτη βεβαιότητα ότι ο Οτσαλάν έχει εισέλθει στην χώρα μας.

30 Ιανουαρίου 1999

Μετά από συνάντηση του Διευθυντή Ασφαλείας Π. Ρούμπη με τον πιλότο του αεροσκάφους επιβεβαιώνεται με σαφήνεια η άφιξη του Οτσαλάν στην Αθήνα. Τα σπίτια των γνωστών υποστηρικτών του ΡΚΚ επιτηρούνται. Έχει αρχίσει μία μεγάλη επιχείρηση για τον εντοπισμό του Προέδρου του ΡΚΚ.
Τις πρωινές ώρες ο τότε υπουργός Εξωτερικών Θεόδωρος Πάγκαλος επικοινωνεί με τον Α. Ναξάκη και του ζητάει να οργανώσει σπίτι του συνάντηση του Οτσαλάν με κυβερνητικό αξιωματούχο. Σύμφωνα με τον Α. Ναξάκη ο αξιωματούχος θα ήταν ο ίδιος ο Θ. Πάγκαλος και θα συζητούσαν το ζήτημα χορήγησης πολιτικού ασύλου στον Κούρδο ηγέτη.
Πράγματι το βράδυ της ίδιας ημέρας, στο σπίτι του Ναξάκη πραγματοποιείται συνάντηση του Οτσαλάν, όχι με τον Θ. Πάγκαλο, αλλά με τον Διοικητή της ΕΥΠ, τον Διοικητή της Ασφάλειας και άλλους αξιωματούχους. Παρευρίσκονται επίσης και οι δύο Κούρδοι συνοδοί του Οτσαλάν.
Ανακοινώνεται στον Οτσαλάν ότι πρέπει να εγκαταλείψει την Ελλάδα και γίνεται προσπάθεια να βρεθεί ένας τόπος προορισμού.
Σύμφωνα με τον Α. Ναξάκη αλλά και τους Κούρδους συνοδούς του Οτσαλάν, η πρόταση της Κένυα, ως πιθανού προορισμού ήταν η πρώτη. Ο Οτσαλάν αρνείται και γίνεται προσπάθεια να εξευρεθούν άλλοι τόποι προορισμού. Μεταξύ των προτάσεων ήταν και η Λιβύη πράγμα που προκάλεσε την αντίδραση μερικών εκ των παρισταμένων.
Τελικά ο Οτσαλάν συμφωνεί να ταξιδέψει στο Μινσκ της Λευκορωσίας απ’ όπου θα μετέβαινε στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας.
Η συνάντηση έληξε τις πρώτες πρωινές ώρες της επόμενης ημέρας.

31 Ιανουαρίου 1999

Ο Οτσαλάν με ευθύνη της ΕΥΠ μεταφέρεται σε ασφαλές μέρος –μάλλον στις κατασκηνώσεις του Αγίου Ανδρέα- όπου και διανυκτερεύει.
15.30 μμ Ο Κούρδος ηγέτης, με το ίδιο αεροπλάνο και τον ίδιο πιλότο, αναχωρεί για το Μινσκ της Λευκορωσίας. Συνοδεύεται από την Κούρδισα Μέλσα Ντενίζ, τον Κύπριο Αριστείδη Αριστείδου (ψευδώνυμο), τον ταγματάρχη Σάββα Καλεντερίδη και έναν Ολλανδό δικηγόρο.
Σύμφωνα με το σχέδιο, που όπως λέγεται είχε επεξεργαστεί ο Κύπριος Αριστείδης Αριστείδου, μία ώρα μετά την προσγείωση στο Μινσκ, άλλο αεροσκάφος θα παρελάμβανε τον Πρόεδρο του ΡΚΚ και θα αναχωρούσαν για το Ρότερνταμ της Ολλανδίας.
Όμως η ολλανδική κυβέρνηση αναστέλλει την άδεια πτήσης του αεροσκάφους, όπως φαίνεται θορυβημένη από την ενθουσιώδη υποδοχή που άστοχα ετοίμασαν Κούρδοι υποστηρικτές του Οτσαλάν, στην Ολλανδία.
Μετά την άρνηση των Ολλανδών να δεχθούν τον Οτσαλάν στο έδαφός τους, από την Αθήνα δίνεται εντολή στον ταγματάρχη Καλεντερίδη να οδηγήσει τους επιβάτες στην αίθουσα τράνζιτ του αεροδρομίου και το αεροσκάφος να επιστρέψει στην Αθήνα. Αυτό όμως δεν έγινε.

1 Φεβρουαρίου 1999

3.17 πμ Το αεροσκάφος με τους επιβάτες του επιστρέφει στο Ελληνικό.
Σύμφωνα με το επίσημο πόρισμα της εξεταστικής επιτροπής της ελληνικής Βουλής, μετά από συζητήσεις και προβληματισμούς η ελληνική πλευρά προτείνει στον Οτσαλάν ως προορισμό την Νότια Αφρική με ενδιάμεση στάση για μερικές ημέρες την πρεσβευτική κατοικία στο Ναϊρόμπι της Κένυα και ο Οτσαλάν απεδέχθη την πρόταση.
Σύμφωνα όμως με όσα προέκυψαν από προσωπικές συνομιλίες του γράφοντος με Κούρδους συνοδούς του Οτσαλάν, η κουρδική πλευρά δεν γνώριζε τον προορισμό του Κούρδου ηγέτη και είχε κατηγορηματικά αποκλείσει την λύση της Κένυα, έστω και ως ενδιάμεσου προορισμού.
5.20 πμ Το αεροσκάφος αναχωρεί για το αεροδρόμιο της Κέρκυρας. Οι επιβάτες μεταφέρονται σε κατάλυμα με σκοπό να αναχωρήσουν την επομένη για την Κένυα.

2 Φεβρουαρίου 1999

Εξ’ αιτίας της συσκότισης που είχε επιβληθεί στο αεροδρόμιο της Κέρκυρας για λόγους ασφαλείας λόγω της παρουσίας δύο τηλεοπτικών καναλιών, το αυτοκίνητο που μετέφερε τον Οτσαλάν και την συνοδεία του προσκρούει στο φτερό του αεροσκάφους με αποτέλεσμα η απογείωσή του να είναι πλέον αδύνατη. Από την πρόσκρουση τραυματίζεται ελαφρώς το ταγματάρχης Καλεντερίδης.
Το γεγονός αυτό έγινε αντικείμενο εντελώς διαφορετικών ερμηνειών, αφού κάποιοι το χαρακτήρισαν ως ατύχημα και κάποιοι άλλοι άφησαν να εννοηθεί ότι επρόκειτο για εσκεμμένο συμβάν.
Το γεγονός είναι πάντως ότι το αεροσκάφος έπρεπε να αλλάξει. Ο Κούρδος ηγέτης μεταφέρεται οδικώς σε αεροδρόμιο της Πελοποννήσου.
4.30 πμ Με άλλο αεροπλάνο τύπου Lear Jet ο Οτσαλάν αναχωρεί για το Ναϊρόμπι συνοδευόμενος από τους Κούρδους Μέλσα Ντενίζ, και Ιμπραίμ Αβάζ που έχει έλθει από την Σουηδία, τον Σάββα Καλεντερίδη και τον Αριστείδη Αριστείδου.
10.00 πμ τοπική ώρα το αεροπλάνο προσγειώνεται στο Ναϊρόμπι. Η είσοδος στην Κένυα έγινε με απίστευτη ευκολία αφού η Μέλσα Ντενίζ πέρασε επιδεικνύοντας μία ανδρική γερμανική ταυτότητα, ενώ η διακοίνωση που υπέβαλλε στις 1 Φεβρουαρίου ο Έλληνας πρέσβης στις Κενυατικές αρχές για να πάρει άδεια υπερπτήσης και προσγείωσης αφορούσε διαφορετική ώρα προσγείωσης και αεροσκάφος τύπου Falcon και όχι Lear Jet.
Ο Έλληνας πρέσβης στο Ναϊρόμπι Γεώργιος Κωστούλας παραλαμβάνει τον Οτσαλάν και την συνοδεία του και τους οδηγεί στην πρεσβευτική κατοικία.

4 Φεβρουαρίου 1999

Ο ταγματάρχης Σάββας Καλεντερίδης προσπαθεί, σύμφωνα με το σχέδιο, να αναχωρήσει από το Ναϊρόμπι με προορισμό την Νότια Αφρική ώστε να συνεννοηθεί για την χορήγηση πολιτικού ασύλου στον Α. Οτσαλάν. Σύμφωνα με την κατάθεσή του εμποδίστηκε τεχνηέντως από τις κενυάτικες αρχές. Την ίδια ημέρα ο Έλληνας πρέσβης μεταβαίνει στο κενυατικό Υπουργείο Εξωτερικών όπου ο Γενικός Γραμματέας του ζητάει πληροφορίες για την άφιξη του αεροπλάνου και του επιδεικνύει άρθρο σχετικά με τον Α. Οτσαλάν, ενώ ο Γραμματέας της αμερικανικής πρεσβείας ζητάει δύο φορές συνάντηση με τον Γραμματέα της Ελληνικής Πρεσβείας κ. Διακοφωτάκη.
Οι Κενυάτες και οι Αμερικανοί ήδη γνώριζαν την παρουσία του Κούρδου ηγέτη στην πρεσβευτική κατοικία στο Ναϊρόμπι.

5 Φεβρουαρίου 1999

Ο Κούρδος ηγέτης βεβαιώνεται πλέον ότι κάτι δεν πάει καλά και ότι η ελληνική πλευρά αδυνατεί να τον προστατεύσει αποτελεσματικά. Προσπαθεί να ανατρέψει το σχέδιο και συντάσσει αίτηση χορήγησης ασύλου στην Ελλάδα την οποία και υποβάλλει στον Έλληνα πρέσβη. Την αίτηση μεταφέρει στην Αθήνα ο πρέσβης κ. Καμπίτσης ο οποίος βρίσκεται στο Ναϊρόμπι για κάποια συνεδρίαση του ΟΗΕ.
Το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών συνειδητοποιώντας το μέγεθος του προβλήματος θέλει πλέον να απαλλαγεί από την παρουσία του Οτσαλάν σε ελληνικό έδαφος έστω και δια της βίας…

6 Φεβρουαρίου 1999

Αρχίζουν οι προσπάθειες για την απόκτηση διπλωματικού διαβατηρίου από τις Σεϋχέλλες, μέσω του Αριστείδη Αριστείδου. Επίσης ίνονται προσπάθειες για ανεύρεση 15.000.000 δολαρίων, ποσό που προφανώς απαιτούν αξιωματούχοι των Σεϋχέλλων για την έκδοση του διαβατηρίου.

9 Φεβρουαρίου 1999

Στο εν τω μεταξύ έχει φθάσει στην Κένυα και η Κούρδισα Σεμσί Κιλίτς (Ντυλάν). Ο Αριστείδης Αριστείδου αναχωρεί για τις Σεϋχέλλες. Η ελληνική πλευρά προτείνει στον Οτσαλάν να εγκαταλείψει την πρεσβευτική κατοικία και να μεταβεί σε αχανές αγρόκτημα Έλληνα επιχειρηματία, όπου η παρακολούθησή του ήταν αδύνατη και η διαφυγή του εύκολη. Ο Κούρδος ηγέτης δυσπιστώντας πλέον ανοικτά, αρνείται να εγκαταλείψει την πρεσβευτική κατοικία ενώ οι διαταγές που δέχεται από την Αθήνα ο Σάββας Καλεντερίδης είναι να εκδιώξει τον Οτσαλάν από την πρεσβεία έστω και δια της βίας…

11 Φεβρουαρίου 1999

Ο δικηγόρος Φαήλος Κρανιδιώτης, νομικός σύμβουλος του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου του Κουρδιστάν, μετά από αίτημα της οργάνωσης, αναχωρεί προς άγνωστη κατεύθυνση. Πριν φύγει, ανησυχώντας επικοινωνεί με τον γράφοντα και του διαμηνύει ότι πρέπει να έχει επιστρέψει μέχρι την Κυριακή 15 Φεβρουαρίου.
Φτάνει στις Βρυξέλλες όπου, όπως λέει, εμβρόντητος ακούει τον Κούρδο αξιωματούχο του ΡΚΚ που τον παραλαμβάνει ότι ο τελικός προορισμός του είναι η Κένυα όπου θα συναντήσει τον Οτσαλάν!
Τα όσα τρομερά είδε και άκουσε κατά την παραμονή του στην πρεσβευτική κατοικία τα δημοσιοποίησε μετά την επιστροφή του στην Αθήνα και λίγο πολύ είναι γνωστά σε όλους μας..

12 Φεβρουαρίου 1999

Έλληνας επιχειρηματίας αποστέλλει αυτοκίνητα κοντά στην πρεσβευτική κατοικία με σκοπό την μεταφορά του Οτσαλάν στο αγρόκτημά του. Η επιχείρηση ματαιώνεται. Το ίδιο συμβαίνει και με δεύτερη επιχείρηση που οργανώνεται για την μεταφορά του Οτσαλάν στην γειτονική Τανζανία με τα πρεσβευτικά αυτοκίνητα που θα αναχωρούσαν στις 4πμ.

14 Φεβρουαρίου 1999

Κλιμάκιο αποτελούμενο από τέσσερις άνδρες της ΕΥΠ με επικεφαλής τον αστυνομικό Ι. Μπόμπο φθάνει στο Ναϊρόμπι. Την επόμενη ημέρα οι κενυάτικες αρχές τους συλλαμβάνουν τους κλείνουν μία νύχτα στο κρατητήριο και αργότερα τους απελαύνουν.
Η παρουσία του κλιμακίου ερμηνεύτηκε με εντελώς διαφορετικό τρόπο, αφού η κουρδική πλευρά υποστηρίζει ότι αποστολή του ήταν η εκδίωξη του Οτσαλάν από την κατοικία του πρέσβη, ενώ το επίσημο πόρισμα της Βουλής μιλάει για «φύλαξη της πρεσβευτικής κατοικίας και υποβοήθηση ασφαλούς μεταφοράς του Οτσαλάν εκτός αυτής».
Τους ισχυρισμούς όμως της κουρδικής πλευράς επιβεβαίωσαν και άλλοι αυτόπτες μάρτυρες και τους ενισχύουν οι πορισματικές θέσεις των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας.
Ο δικηγόρος του Οτσαλάν Φαήλος Κρανιδιώτης επιστρέφει στην Ελλάδα. Κατά την αναχώρησή του από το αεροδρόμιο της Κένυα, συλλαμβάνεται από τις αρχές οι οποίες κατάσχουν επίσημο πληρεξούσιο του Οτσαλάν προς αυτόν, μαγνητοφωνημένο μήνυμα προς τους συντρόφους του στην Ευρώπη, και άλλα έγγραφα.
Στο αεροδρόμιο του Ελληνικού τον περιμένει ο δικηγόρος και νυν βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Αλ. Λυκουρέζος. Ζητάει επειγόντως να επικοινωνήσει με την ελληνική κυβέρνηση και συναντάει τον αρχηγό της ΕΥΠ Χ. Σταυρακάκη. Τον ενημερώνει για τον επερχόμενο κίνδυνο και ο αρχηγός της ΕΥΠ …τον καθησυχάζει.
Στην συνέχεια μεταβαίνουν μαζί με τον Αλέξανδρο Λυκουρέζο στο γραφείο του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Κ. Μπαντουβά όπου ο γράφων που βρισκόταν εκεί, εμβρόντητος τον άκουσε να λεει ότι «βρισκόμαστε εμπρός στην μεγαλύτερη εθνική καταστροφή μετά την εισβολή στην Κύπρο» και ότι με τα όσα είδε και άκουσε φοβάται ακόμη και για την ζωή του. Είχε καταλάβει ότι η αντίστροφη μέτρηση πλησίαζε στο τέλος της…
Το ίδιο βράδυ με μία γιγάντια επιχείρηση η αστυνομία συλλαμβάνει όλους τους Κούρδους οικονομικούς πρόσφυγες της πλατείας Κουμουνδούρου και φυσικά τα μέλη του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου.

15 Φεβρουαρίου 1999

Το Υπουργείο Εξωτερικών της Κένυα καλεί επειγόντως τον Έλληνα πρέσβη και παρουσία του αρχηγού των μυστικών υπηρεσιών και του Γενικού Γραμματέα, του επιδεικνύονται φωτογραφίες του Οτσαλάν στην πρεσβευτική κατοικία. Από τον κ. Κωστούλα ζητήθηκε η απομάκρυνση του Οτσαλάν από την χώρα με αεροσκάφος των κενυατικών αερογραμμών και πλήρης μυστικότητα όσον αφορά την άφιξη του Κούρδου ηγέτη στο Ναϊρόμπι.
Ο Οτσαλάν παρά τις αρχικές αντιρρήσεις του, συμφώνησε. υπό τον όρο να τον συνοδεύει ο Έλληνας πρέσβης ή ο ταγματάρχης Καλεντερίδης.
Στις 18.00 άρχισε η έξοδος από την πρεσβευτική κατοικία για να γίνει η επιβίβαση στα αυτοκίνητα που είχαν φέρει οι Κενυάτες.
Παρά την αρχική συμφωνία, η κενυατική αστυνομία απαγορεύει την επιβίβαση οποιουδήποτε άλλου στο αυτοκίνητο που μετέφερε τον Κούρδο ηγέτη. Σε κάποιο σημείο της διαδρομής το αυτοκίνητο απομακρύνεται από την πομπή και χάνεται από τα μάτια των συνοδών του.
Η οδύσσεια του Προέδρου του ΡΚΚ είχε τελειώσει με τον χειρότερο δυνατό τρόπο.
Ο ηγέτης ενός ολόκληρου λαού βρισκόταν στα χέρια των εχθρών του.

Όταν το τέλος γίνεται αρχή

Ωστόσο, παρά τα όσα αναμένονταν και είχαν τότε ειπωθεί η απαγωγή του Οτσαλαν δεν σήμανε και το τέλος του κουρδικού αγώνα. Αντιθέτως, ακολουθώντας μία στρατηγική που ελάχιστοι καταλάβαιναν, ο «Άπο» αν και έγκλειστος στην φυλακή του Ίμραλι, κατόρθωσε να διατηρήσει την συνοχή των ανταρτών του ΡΚΚ και να συνεχίσει τον πόλεμο. Σήμερα ο κουρδικός αγώνας δικαιώνεται. Το Νότιο Κουρδιστάν (Β. Ιράκ) αποτελεί ήδη αυτόνομη περιοχή και στη Β. Συρία τα καντόνια της Ροτζάβα θέτουν τις βάσεις για το αυτόνομο Δυτικό Κουρδιστάν. Εξελίξεις πρέπει να αναμένονται πολύ σύντομα και από τους Κούρδους του Ιράν.
Όσο για τους Κούρδους της Τουρκίας, αν η Άγκυρα δεν δεχθεί μία συμφωνία μαζί τους που να εξασφαλίζει τα δικαιώματά τους και μία μορφή αυτοδιάθεσης θα δυναμιτίσει την ενότητα της ίδιας της χώρας.

Στόχος πρέπει να παραμένει η αποφυλάκιση του Οτσαλάν, αλλά και η απόδοση δικαιοσύνης. Στην Ελλάδα ο φάκελος πρέπει να ξανανοίξει από την σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και να εξεταστούν πρόσωπα, στοιχεία και άγνωστες λεπτομέρειες για τον πραγματικό ρόλο των εμπλεκομένων και τις πολιτικές σκοπιμότητες που οδήγησαν στην ντροπή της παράδοσης του Οτσαλάν στην Τουρκία.

* Το χρονολόγιο προέρχεται από παλαιότερα δημοσιεύματα του συγγραφέα. Τα γεγονότα είναι ακόμη υπό διερεύνηση, καθώς τα στοιχεία και οι πηγές έχουν τεράστιο όγκο και αμφίβολη αξιοπιστία. Αποτελεί δε τμήμα ενός υπό συγγραφή βιβλίου.

Διάβασε περισσότερα στο: Αμπντουλάχ Οτσαλάν: Το χρονικό μίας προδοσίας | gazzetta.gr
Follow us: @gazzetta_gr on Twitter | gazzetta.gr on Facebook