από το: http://www.gnomionline.gr/evros/117/47685-gn47685
Εικόνες εγκατάλειψης, που προκαλούν αλγεινή εντύπωση στους επισκέπτες, αποτύπωσε ο φακός της «ΓΝΩΜΗΣ» σε μία περιοχή – στολίδι για το νομό. Ο λόγος για το Δέλτα του Έβρου και συγκεκριμένα για το δυτικό του τμήμα, στην είσοδο της λιμνοθάλασσας Δράνας. Οι υποδομές που υποδέχονται τον επισκέπτη βρίσκονται σε κακό χάλι, ο περιβάλλοντας χώρος είναι γεμάτος άγρια βλάστηση και σκουπίδια, ενώ οι πινακίδες μάλλον δεν είναι και τόσο κατατοπιστικές, καθώς είτε έχει φύγει το χρώμα τους από το πέρασμα του χρόνου είτε έχουν τρυπηθεί από αναρίθμητα φυσίγγια… Τόνοι μελανιού έχουν χυθεί και πάμπολλα λόγια έχουν ειπωθεί όλα αυτά τα χρόνια για τη σημασία και τις προοπτικές που έχει το Δέλτα του Έβρου για την ευρύτερη περιοχή του νομού. Τόσο από περιβαλλοντικής και οικολογικής άποψης, όσο και από την σκοπιά της ανάπτυξης του οικοτουρισμού και της τοπικής οικονομίας. Οι προσπάθειες που καταβάλλει ο φορέας διαχείρισης του Δέλτα όλα αυτά τα χρόνια για την προστασία της χλωρίδας και της πανίδας της περιοχής είναι σημαντικές και αξιέπαινες. Με λιγοστά μέσα, ιδιαίτερα σε οικονομικό επίπεδο, και το δασαρχείο κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί…
Ωστόσο, παρά τις πολύ καλές προθέσεις, η εικόνα που αντικρίζει σήμερα ο επισκέπτης στην περιοχή της λιμνοθάλασσας Δράνας, και όχι μόνο, είναι απογοητευτική… Φανταστείτε έναν επισκέπτη από κάποια άλλη περιοχή της χώρας ή του κόσμου, να φτάνει στο δυτικό Δέλτα για να θαυμάσει το τοπίο και να θέλει να χρησιμοποιήσει την τουαλέτα ή να βρει στο χάρτη πληροφορίες για την περιοχή… Πόσο άσχημη εντύπωση θα του κάνουν αυτές οι εικόνες;
Αιτία για την κατάσταση, πέρα από την πανταχού παρούσα και τα πάντα… καταστρέφουσα ανθρώπινη παρουσία, τι άλλο; Η έλλειψη χρηματοδότησης. Οι εν λόγω υποδομές ανήκουν στο ΥΠΕΧΩΔΕ, και κατ’ επέκταση στο δασαρχείο.
Ωστόσο, στην κατάσταση που είναι η χώρα, τα απανωτά αιτήματα του δασαρχείου για χρηματοδότηση, προκειμένου να γίνουν μεταξύ άλλων και οι απαραίτητες συντηρήσεις, μάλλον ηχούν ως ανέκδοτο στα αυτιά των αρμοδίων κεντρικά.
Μιλώντας στη «ΓΝΩΜΗ», ο δασοπόνος, υπεύθυνος θήρας στο Δασαρχείο Αλεξανδρούπολης και πρώην δασονόμος της εν λόγω περιοχής, Λεωνίδας Ζανέλης, αναγνωρίζει τα προβλήματα και όπως υπογραμμίζει «έχουν υπάρξει δεκάδες έγγραφα προς το υπουργείο, προκειμένου να λάβουμε χρηματοδότηση για τη βελτίωση και συντήρηση των εν λόγω υποδομών και κατ’ επέκταση της εικόνας με την οποία έρχονται αντιμέτωποι οι επισκέπτες».
Ωστόσο, όπως εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς… φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Οι όποιες εργασίες είχαν γίνει πριν από 2-3 χρόνια έχουν πάει στο βρόντο, καθώς απουσία προσωπικού για φύλαξη, τα πάντα ρημάζουν, όχι μόνο από το πέρασμα του χρόνου, αλλά κυρίως από το ανθρώπινο, επιπόλαιο χέρι. «Μακάρι να ανταποκριθεί το κράτος στα αιτήματά μας και να φροντίσουμε άμεσα για το χώρο. Ωστόσο, επειδή δεν υπάρχει φύλαξη, αργά ή γρήγορα, αν δεν προσέξει ο άνθρωπος, η κατάσταση θα είναι και πάλι όπως είναι σήμερα», σημειώνει ο κ. Ζανέλης.