Eγω θα συμφωνήσω ότι δεν είμασταν η παραγωγική χώρα που έπρεπε , θα συμφωνήσω οτι οι συνδικαλιστές όλων των αποχρώσεων φέρουν μερίδιο ευθύνης , δέχομαι και αναλαμβάνω τις ευθύνες που μου αναλογούν σαν εργαζόμενος και απο αύριο θα προσπαθήσω να δουλέψω περισσότερο .Αρκεί αυτό για να πάει μπροστά η χώρα ;
Ποιός τελικά έχει την ευθύνη;
Η άποψη ότι οι πολιτικοί είναι το μισό της βρώμικης συμφωνίας και οι κανονικοί πολίτες το άλλο μισό άρα οι ευθύνες μοιράζονται, είναι απλουστευτική, αδίκως συμψηφιστική και απερίσκεπτη. Να σημειώσω εδώ πως η άποψη ότι για όλα φταίνε οι πολιτικοί και οι πολίτες είναι αμέτοχοι ευθυνών είναι εξίσου απλουστευτική, αδίκως αθωωτική και απερίσκεπτη, κατά την γνώμη μου.
Υπάρχουν κάποιοι, ελάχιστοι κατά γενική ομολογία, οι οποίοι ποτέ δεν έκλεψαν, δεν έχουν αυθαίρετο, δεν έχουν φοροδιφύγει ποτέ, δεν παίρνουν επιχορηγήσεις και δεν διόρισαν εαυτούς ή αλλήλους στο δημόσιο. Νομίζω πως αυτοί δεν έχουν κάποια ευθύνη πέραν του ότι κάποιοι εξ’ αυτών ψήφισαν κάποιο από τα γνωστά κόμματα. Ελλείψει εναλλακτικής θεωρώ αυτή την ευθύνη ελάχιστη έως αμελητέα, πολύ δε περισσότερο που έχει γίνει συστηματική προσπάθεια αποσάθρωσης της παιδείας αυτής της χώρας.
Ποιός είναι αυτός που διαχειρίζεται την “παιδεία” και την κρατά σε επίπεδο μιας άθλιας εκπαίδευσης; Ποιός την υποβάθμισε χρόνο με τον χρόνο, βήμα με το βήμα, νομοσχέδιο με το νομοσχέδιο από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο αν όχι νωρίτερα;
Ποιός φταίει πραγματικά, τα “ζώα” ή αυτοί που τους έκαναν “ζώα”;
Πώς μπορούσε να κάνει κάποιος μια τίμια δουλειά να ζήσει σαν άνθρωπος με την οικογένειά του όταν γύρω του τα κόκαλα που πέταγαν οι μεγάλοι ήταν περισσότερο απ’ ότι θα έβγαζε σε 5 ή περισσότερα χρόνια ο ίδιος. Πως να μην νοιώσει ΜΑΛΑΚΑΣ και να συγκρατηθεί. Πώς να μην ακολουθήσει το παιχνίδι και αυτός, που όλοι οι υπεύθυνοι γνώριζαν και αντιμετώπιζαν ως φυσιολογικό; Αν δεν το έκανε θα κατέληγε στον πάτο της κοινωνικής πυραμίδας και θα τον διέλυαν οι φόροι και οι εισφορές. Αυτά τα εργαλεία του κρατικού μηχανισμού που πάντα επιλέγουν τους πιο εύκολους στόχους. Δεν θα είχε όνειρα. Θα είχε μόνο λογαριασμούς να πληρώνει.
Πολύ δε περισσότερο που μια από τις κλίκες αυτές δημιούργησε το προϊόν lifestyle. Μέσα από την διαπλοκή των μέσων, της φάμπρικας των διαφημιστικών και των καναλαρχών, όπου το μαύρο χρήμα έρεε απρόσκοπτα προς πάσα κατεύθυνση, το προϊόν αυτό δοξάστηκε και πουλήθηκε χωρίς καμία αναστολή σε κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδα. Η διαστροφή της προσωπικότητάς μας που προέκυψε αφαίρεσε κάθε ελπίδα αντίστασης, Κατέστρεψε κάθε κοινή λογική.
Χωρίς παιδεία, χωρίς καν γνώση, με λογική ρομπότ και όλα τα μέσα να σου λένε “καλό! Πέσε και εσύ!” πώς θα μπορούσε να αντισταθεί ο μέσος Έλληνας;
Θα δώσω ένα 10% ευθύνης στους ιδιωτεύσαντες Έλληνες. Για την θεωρητική δυνατότητα να πουν όχι στην ευκολία, το τζάμπα και την γκλαμουριά. Στην πράξη κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο και το ποσοστό αυτό είναι μεγάλο αλλά δεν πειράζει. Ας χαρίσουμε αυτό το ποσοστό. Σημαντικό είναι όμως ότι ως θύματα που είμαστε φέρουμε την ευθύνη της βλακείας μας. Αυτοί που οργάνωσαν και εκμεταλλεύτηκαν το σκηνικό έχουν ευθύνη διαφορετικής και πολύ σοβαρότερης τάξεως. Ένα 10% που απλώνεται σε 10 εκατομμύρια ανθρώπους είναι ελάχιστο σε σχέση με το 90% που απλώνεται στο υπόλοιπο του πληθυσμού.
Αυτή η ομάδα ανθρώπων, οι πολιτικοί και οι παρατρεχάμενοί τους, οι μέγαλοεπιχειρηματιές και τα ανώτατα “στελέχη” του ιδιωτικού και του κρατικού τομέα είναι η απάντηση σε κάθε ερώτηση που θέσαμε μέχρι τώρα. Αυτοί που έφτιαξαν το σύστημα – ζούγκλα που μας περιβάλλει. Που κατάφεραν να διασαλεύσουν το νομικό πλαίσιο της χώρας, διαλύοντας κάθε σταθερότητα. Που έκαναν ακόμα και αυτό το αστείο σύνταγμα που διαθέταμε πατσαβούρα. Που χωρίς καμία προσπάθεια συγκάλυψης έτρωγαν τεράστια ποσά ατιμώρητοι. Τι να πρωτοθυμηθούμε; Το χρηματιστήριο; Τις αγορές του αιώνα; Τα C27J; Τους ολυμπιακούς αγώνες; Τα “μεγάλα έργα”; Τις κρατικές προμήθειες; Το C4I; Και όλα αυτά σε ένα από αυτούς δημιουργημένο σύστημα εξουσίας το οποίο, από την κεντρική πολιτική σκηνή μέχρι το τελευταίο πάρεδρο χωριού στην άκρη της χώρας, ήταν ερμητικά κλειστό για οποιονδήποτε εκτός κλίκας.
Αυτή η πολιτικοοικονομική ελίτ έχει την ευθύνη ως αίτιο. Εμείς την ευθύνη ως αποτέλεσμα. Εμείς πρέπει να μουτζώσουμε τον καθρέπτη. Να συλλογιστούμε τι κάναμε λάθος και να μην την ξαναπατήσουμε. Εκείνοι όμως πρέπει να δικαστούν, να πληρώσουν ότι έχουν και δεν έχουν ως αποζημίωση στο Κράτος και μετά να ΣΑΠΙΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ μέχρι να τους λυπηθεί ο Θεός και να τους πάρει από τον κόσμο αυτό.
Συνοψίζοντας ευθύνη έχουμε όλοι γιατί απολέσαμε τον ρόλο του πολίτη και γίναμε ιδιώτες. Αυτοί όμως που προσπαθούν να συμψηφίσουν το αίτιο με το αποτέλεσμα είναι ηλίθιοι ή κοινωνικοί εγκληματίες. Δεν μπορείς να συμψηφίσεις το αίτιο με το αποτέλεσμα. Δεν μπορείς να κατηγορήσεις ένα ζώο γιατί δεν τρώει με μαχαιροπίρουνο. Οφείλεις να καταδιώξεις αυτόν που δημιούργησε το ζώο. Αυτόν που από το 1821 που έγινε η Επανάσταση πουλήθηκε. Που έφτιαξε το αγγλικό, το γαλλικό και το ρωσικό κόμμα. Που έφερε τις βασιλείες την μία μετά την άλλη. Που έκανε τις δικτατορίες την μία μετά την άλλη. Που αποδέχτηκε τα δάνεια και τις χρεοκοπίες την μία μετά την άλλη. Είναι ο ίδιος που μας κυβερνάει σήμερα. Που υπογράφει οτιδήποτε για να κρατήσει τις 5-6 οικογένειες στο προσκήνιο της πολιτικής. Που έβαλε κάγκελα για να μην μπορείς να τον πλακώσεις στις σφαλιάρες.
Αλήθεια από όλους αυτούς που λένε πως οι πολίτες φταίνε, ποιός αισθάνεται για τον εαυτό του με βάση αυτά που έχει κάνει στην ζωή του ότι φέρει την ίδια ευθύνη με τον καραμανλή (παλαιό και νέο), τον παπανδρέου (παλαιό και νέο αλλά και τον παππού) ή τον μητσοτάκη ή τον σημίτη τον Σαμαρά ή τελος πάντον τον παπαντωνίου, τον βενιζέλο, τον τσοχατζόπουλο ή τον λαλιώτη, τον βουλγαράκη, τον μεϊμαράκη, την δαμανάκη, τον αλογοσκούφη, τον πάγκαλο, τον παυλόπουλο, τον παπαθανασίου, τον μπόμπολα, τον βαρδινογιάννη, τον αλαφούζο ή όποιο άλλο μπουμπούκι της πολιτικής ή οικονομικής σκηνής θέλει;
Άκου αγαπητέ συνέλληνα. Καλώς ή κακώς φτάσαμε ως εδώ. Με τα λάθη μας και τα στραβά μας. Μέχρι τώρα, με την ηλιθιότητα που μας διακρίνει, δεν μπορώ να μας προσάψω μεγάλη ευθύνη. Τώρα όμως ξέρεις και ξέρω και τι έγινε και ποιος φταίει. Δύο πράγματα έχω να σου πω. Πως αν και τώρα δεν ξυπνήσεις απο τον λήθαργο που βρίσκεσαι ,αν δεν προσπαθήσεις εσύ ο ίδιος να ανατρέψεις το κατεστημένο που σου έχουν επιβάλλει η οικογενειοκρατία και τα τα μεγαλοσυμφέροντα αυτού του τόπου και όχι μόνο , τοτε θα είσαι μια ζωή έρμαιο όχι μόνο του συστήματος αλλα και κάποιων φιλελεύθερων δημοσιογραφίσκων υποτελών του συστήματος για τους οποίους πάντα θα φταίει ο εργαζόμενος.