Ο ΔΥΤΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ, ΠΛΗΝ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΩΝ
Το ξεκίνησαν οι Έλληνες. Δεν τους χώραγε ο τόπος τους. Δεν χωράγανε στη ζωή τους. Δεν το χώραγε το μυαλό τους, αυτό που συνέβαινε στον άνθρωπο. Την ανθρώπινη κατάσταση.
Εγκατέλειψαν κάθε πίστη και βεβαιότητα. Αμφισβήτησαν τα πάντα.
Ο Προμηθέας έκλεψε τη φωτιά από τους θεούς, και στάθηκε περίφανα απέναντί τους, φωτίζοντάς τους στα μάτια. Και είδε, είδαν, για πρώτη φορά.
Ήθελαν να ειναι πραγματικά ελεύθεροι. Ελεύθερος είναι εκείνος που μπορεί να ζει, χωρίς να λέει ψέμματα. Ούτε στους άλλους, ούτε στον ίδιο του τον εαυτό, προπαντός αυτό, κυρίως αυτό.
Και έφτασαν στην άκρη του κόσμου, μόνο και μόνο για να πούνε σε όλους αυτό που βίωναν.
Πλην Λακεδαιμονίων.
Αντιστέκονται οι Λακεδαιμόνιοι και σήμερα.
Θέλουν τα σύνορά τους, το κράτος τους, τα εθιμά τους, την ασφάλεια. Σκοτώνουν και σκοτώνονται για τη θρησκεία τους. Δεν συμμετέχουν στην “εκστρατεία” για το φόβο του ρίσκου ή από συμπόνια στα θύματα. Δεν είναι εύκολο να απαρνηθείς αυτό που είσαι.
Θα μείνουν πίσω, “ασφαλείς”, στην τρύπα τους, στην κοιλάδα κάτω από τον Ταΰγετο.
Δεν την κατανοούν την “εκστρατεία”.
Ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο. “Είναι κι αυτό μιά στάση”. Σεβαστή.
Η ιδέα της παγκοσμιοποίησης εξαπλώνεται. Εφαρμόζεται. Η συνεχής επιστημονική πρόοδος και η αδιάκοπη δημιουργία πλούτου, είναι ποτάμι που δεν γυρίζει πίσω.
Το ξεκίνησαν οι Έλληνες. Το συνεχίζει ο δυτικός κύκλος πολιτισμού.
Άνθρωποι ανοίγουν τα φτερά τους και εγκαθίστανται σε κάθε γωνιά του κόσμου. Πολύ μακριά απο κει που γεννηθήκανε. Οικονομικές δυνάμεις μετακινούνται ταχύτατα, φέρνοντας πλούτο και ελευθερία σε μερη που δεν την υποψιάστηκαν ποτέ.
400.000.000 άνθρωποι μόνο στην Κίνα, βγήκαν από τη φτώχια, μέσα σε δέκα χρόνια.
Μετά τη γαλλική επανάσταση το Κράτος ως βασικός θεσμός κοινωνικής οργάνωσης, μας εξυπηρέτησε για δύο αιώνες. Όχι πιά.
Υπερθεσμοί δημιουργούνται συνεχώς. EU, BRICS, NATO, NAFTA, IMF, ΠΟΕ, Παγκόσμια Τράπεζα.
Παγκόσμιες συμφωνίες φέρνουν κοντύτερα τους ανθρώπους και αποτελούν ελπίδα για το μέλλον. Όπως η TPP, η εμπορική συμφωνία 12 χωρών του Ειρηνικού, ή η TTIP, η συμφωνία ελευθέρου εμπορίου ΗΠΑ- EU.
Άλλες προχωράνε αναγκαστικά κρυφά, όπως οι μυστικές διαπραγματεύσεις των 50 ισχυρότερων κρατών του πλανήτη στο πλαίσιο μιας νέας παγκόσμιας συμφωνίας για το εμπόριο των υπηρεσιών, της Trade in Services Agreement (ΤiSA),(πρόσφατη διαρροή wikileaks).
Βελτιώνουμε ό,τι πρέπει προκειμένου να συντηρήσουμε ό,τι αξίζει. Αυτή η προσέγγιση στην πολιτική δεν γίνεται να αποκρυσταλλωθεί σε μια «αεροστεγή» θεωρία, ούτε αποτυπώνεται σε συγκεκριμένους ιδεολογικούς κανόνες. Δεν διαθέτει τελεολογικό προσανατολισμό, ούτε εμπιστεύεται μεθόδους κοινωνικής μηχανικής. Δεν τρέφουμε αυταπάτες για την ανθρώπινη φύση και τις κτηνώδεις, σκοτεινές πλευρές της και, ενώ αντιλαμβανόμαςτε την αξία του ρασιοναλισμού, συγχρόνως αντιλαμβανόμαςτε και το πεπερασμένο των ορίων του ορθού λόγου. Γι’ αυτό και η έννοια του κόμματος δεν είχε ποτέ για μας την ιερότητα που έχει για αυτούς που βλέπουν σε αυτό την αντανάκλαση της τέλειας θεωρίας που εξηγεί πλήρως τη ζωή και τον κόσμο.
Όλοι μπορούν να βρουν μιά στιγμή ελευθερίας, γιατί η ελευθερία είναι το μέλλον. Είσαι ελεύθερος να κάνεις αυτό που σε καίει, αυτό που σε κάνει να ξενυχτάς, αυτό που απορροφά όλη σου τη σκέψη και δεν σου επιτρέπει να ζήσεις αν δεν το κάνεις, πράγματα που μπορεί να σε σπρώχνουν στον γκρεμό, που σε βάζουν σε κίνηση, που δημιουργούν τέτοια επιτάχυνση που δεν μπορείς να σταματήσεις.
Κοιτάζουμε την άβυσσο στο πολύ μικρό και στο απέραντο άπειρο. Οι ποιητές μας σκεπάζουν την άβυσσο με τα άνθη της τέχνης. Οι φιλόσοφοί μας ζητάνε να μάθουν με κάθε θυσία, περιφρονώντας κάθε παρηγοριά, κι αυτή ακόμα τήν τέχνη. Οι πρώτοι δημιουργούν κι ανακουφίζονται, οι δεύτεροι αναλύουν , αποσυνθέτουν, απελπίζονται.
Ο κριτικός νους γκρεμίζει είδωλα.
Η ζωή δεν είναι μονάχα θέληση να ζεις. Είναι κάτι εντονώτερο: θέληση να κυριαρχείς. Δεν χορταίνει η ζωή να συντηρείται μονάχα. Θέλει ν’ απλώνεται και να κατακτάει.
Μπορεί να κάναμε τη ζωή να μοιάζει με εμπορικό αγαθό, αλλά είναι το μόνο προϊόν που πάνω του γράψαμε “ΜΗΝ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΕ ΤΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ”.
Βλέπουμε το μέλλον, ελπίζουμε, απελπιζόμαστε. Δεν μπορούμε να περιγράψουμε ξεκάθαρα κάποιο στόχο. Συντηρούμε, βελτιώνουμε.
Από τότε που κάποιος άνεμος μας εναντιώθηκε, ταξιδεύουμε με όλους τους ανέμους.
Για Λακεδαιμονίους θα μιλάμε τώρα !
Το ποίημα του Καβάφη, “Στα 200 πχ”, που μου προκάλεσε αυτές τις σκέψεις:
«Aλέξανδρος Φιλίππου και οι Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων—»
Μπορούμε κάλλιστα να φαντασθούμε
πως θ’ αδιαφόρησαν παντάπασι στην Σπάρτη
για την επιγραφήν αυτή. «Πλην Λακεδαιμονίων»,
μα φυσικά. Δεν ήσαν οι Σπαρτιάται
για να τους οδηγούν και για να τους προστάζουν
σαν πολυτίμους υπηρέτας. Άλλωστε
μια πανελλήνια εκστρατεία χωρίς
Σπαρτιάτη βασιλέα γι’ αρχηγό
δεν θα τους φαίνονταν πολλής περιωπής.
A βεβαιότατα «πλην Λακεδαιμονίων».
Είναι κι αυτή μια στάσις. Νοιώθεται.
Έτσι, πλην Λακεδαιμονίων στον Γρανικό·
και στην Ισσό μετά· και στην τελειωτική
την μάχη, όπου εσαρώθη ο φοβερός στρατός
που στ’ Άρβηλα συγκέντρωσαν οι Πέρσαι:
που απ’ τ’ Άρβηλα ξεκίνησε για νίκην, κ’ εσαρώθη.
Κι απ’ την θαυμάσια πανελλήνιαν εκστρατεία,
την νικηφόρα, την περίλαμπρη,
την περιλάλητη, την δοξασμένη
ως άλλη δεν δοξάσθηκε καμιά,
την απαράμιλλη: βγήκαμ’ εμείς·
ελληνικός καινούριος κόσμος, μέγας.
Εμείς· οι Aλεξανδρείς, οι Aντιοχείς,
οι Σελευκείς, κ’ οι πολυάριθμοι
επίλοιποι Έλληνες Aιγύπτου και Συρίας,
κ’ οι εν Μηδία, κ’ οι εν Περσίδι, κι όσοι άλλοι.
Με τες εκτεταμένες επικράτειες,
με την ποικίλη δράσι των στοχαστικών προσαρμογών.
Και την Κοινήν Ελληνική Λαλιά
ώς μέσα στην Βακτριανή την πήγαμεν, ώς τους Ινδούς.
Για Λακεδαιμονίους να μιλούμε τώρα!
Γι’ αυτήν την ….ποικίλη δράσι των στοχαστικών προσαρμογών….με τη δικιά σου ορθογραφία ποιητή.
Ημ. εγγραφής:
Ημ. εγγραφής:
Ημ. εγγραφής:
Ημ. εγγραφής: