Λοιπόν, μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να τον βάλω μέσα στο σπίτι, το δεύτερο βράδυ τον έβαλα στη βεράντα ώστε να έχει χώρο και να βλέπει εμένα και την οικογένειά μου. Εννοείται πως του έβαλα σπιτάκι για να προστατεύεται από το κρύο και να κοιμάται στεγνά. Κάθε βράδυ μάλιστα του ζέσταινα και ένα υφασμάτινο υπόθεμα (μια μπλούζα μου και ένα μαλακό χαλί τα οποία ενάλλασσα κάθε βράδυ αφού κατά τη διάρκεια της μέρας τα έβγαζε έξω και τα λέρωνε), ώστε αφενός να είναι ζεστός και αφετέρου να θυμάται την αίσθηση της αγκαλιάς της μάνας του, αφού μέχρι να τον πάρω ήταν στον ίδιο χώρο.
Μετά από δυο εβδομάδες ταξίδεψα οικογενειακώς στο χωριό μου και τον πήρα μαζί. Έμεινε εκεί έως τα Χριστούγεννα (δηλαδή περίπου 1 1/2 εβδομάδα) και έκτοτε, αφού τον ξανάφερα μαζί μου, τον κατέβασα στον κήπο μαζί με τον άλλο μου σκύλο σε στεγασμένη κατασκευή με δυο ξεχωριστά σπιτάκια και με δυνατότητα ελεύθερης πρόσβασης σε όλο τον κήπο.
Είχα τον φόβο μήπως δεν τα πάνε καλά, μήπως ακόμα χειρότερα ο μεγάλος του επιτεθεί για κάποιο λόγο, αλλά με το που τον είδε όχι μόνο τον δέχτηκε αλλά κοιμήθηκαν και μαζί το βράδυ! Το ίδιο δε, γίνεται ως τώρα!!! Πάντως αν κάποιος επιτέθηκε στον άλλο αυτός ήταν ο μικρός, όταν κάποια στιγμή στις αρχές, έβαλα στον μεγάλο να φάει αλλά μας πρόλαβε ο μικρός. Πάει λοιπόν ο μεγάλος να φάει κι αυτός -χωρίς να ενοχλείται που ο άλλος του τρώει το φαί του- και τότε ακούω έκπληκτος τον μικρό να… γρυλίζει απειλητικά!!! Κι όχι μόνο γρύλισε αλλά με το που διαπίστωσε πως ο άλλος τον αγνοεί, τον δάγκωσε!!! Τότε του ανταπέδωσε μια μάλλον προειδοποιητική δαγκωνιά ο μεγάλος και τα πράγματα μπήκαν στη θέση τους. Γέλασα όμως με τη νεανική απερισκεψία του κούταβου.
Όσον αφορά στην εκπαίδευση τώρα, στις βόλτες του μαθαίνω το “έλα”, το “μαζί” και το “κάτσε”. Από τον τρόπο που ανταποκρίνεται δείχνει την εξυπνάδα του αλλά και τη νεανική του ζωηράδα που πρέπει (προφανώς αργά και σταθερά) να τιθασσευτεί. Ταυτόχρονα δε, μου υπενθυμίζει πως οι ερασιτεχνικές μου προσπάθειες θα απαιτήσουν πολύ χρόνο ώστε να ευωδωθούν. Πιστεύω όμως πως με αγάπη και υπομονή κάτι θα πετύχουμε στο τέλος. Α και με… μεζεδάκια επίσης!
Το “απόρτ” πρέπει να παραδεχτώ πως δεν ξεκίνησα να το δουλεύω ακόμα. Ίσως εφυσηχάστηκα που σε μια πρόσφατη βολτίτσα του πέταξα τυχαία ένα μικρό μπουκαλάκι νερού με λίγο νερό μέσα, ίσα ίσα να έχει λίγο βάρος και αυτός έτρεξε και το απόρταρε. Παίξαμε κάνα δεκάλεπτο έτσι. Άλλες φορές μου το έφερνε κατ’ ευθείαν, άλλες το πήγαινε προς άλλη κατεύθυνση και τον καλούσα ήρεμα ήρεμα μέχρι να μου το φέρει. Σχεδόν όλες τις φορές μου το έφερνε. Επιπρόσθετα τον έβαζα στο “κάτσε” κάθε φορά που μου έφερνε το μπουκαλάκι και μετά του το έπαιρνα απαλά.
Στο νερό δεν τον έχω βάλει ακόμα γιατί λόγω κρύου φοβάμαι μην του κάνω κακό. Μικρούλης είναι ακόμα. Αν ήταν ζεστή εποχή ή αν μπορούσα να τον έχω μέσα στο σπίτι ώστε να ζει σε ζεστό περιβάλλον, θα τον είχα φέρει σε επαφή ήδη. Βέβαια από την άλλη αν περιμένω το καλοκαίρι ο μικρός σχεδόν θα χρονίσει άρα θα χαθεί πολύτιμος χρόνος. Μάλλον όμως θα περιμένω ακόμα.
Μια δική μου επισήμανση, μη κάνεις σύγκριση με άλλους σκύλους σου, το κάθε άτομο έχει τα δικά του χαρίσματα και ελαττώματα και το κυριότερο τα «ξεδιπλώνει» με διαφορετικούς ρυθμούς.
Αυτό είναι πολύ σωστό και το συμμερίζομαι. Ωστόσο έχω ανάγκη να μάθω τη γνώμη ανθρώπων που γνωρίζουν καλά τη φυλή. Γνωρίζω βέβαια πως πάντα υπάρχει η πιθανότητα της απόκλισης από τα στάνταρ της φυλής, όσο ποιοτικό και πολλά υποσχόμενο κι αν είναι το πεντιγκρί. Απλώς εύχομαι στην περίπτωση του κούταβου να μην ισχύει κάτι τέτοιο.
Πάντως ευχαριστώ που μπαίνεις στον κόπο και ασχολείσε.
Βασίλης
Κ.Σ. Λιβαδσειάς
Ημ. εγγραφής:
Ημ. εγγραφής:
Ημ. εγγραφής:
Ημ. εγγραφής:
Ημ. εγγραφής:
Ημ. εγγραφής:
Ημ. εγγραφής:
