Κατ΄αρχάς η γνώση της γενεαλογίας σε αυτή τη ράτσα βοηθάει αρκετά, στο να αντιμετωπιστούν κάποια “θεωρητικα προβλήματα” – Μερικά γενικά πάνω στην συμπεριφορά της φυλής όσο μου επιτρέπουν οι οποίες γνώσεις εχω, Το drahthaar είναι παρά την αγρίαδα που έχει ένα εξαιρετικά ευαίσθητο σκυλί στη σχέση του με το αφεντικο του, Το μεγαλύτερο ποσοστό των ατόμων ειδικά σε μικρές ηλικίες δεν είναι ανταγωνιστικό σε σχέση με το θήραμα με τους άλλους σκύλους είναι άνταγωνιστικό στη σχέση με το αφεντικό, σε αντίθεση με τα “Αγγλικά “. Αυτό οδηγεί σε μια συμπεριφορά που πολλές φορές αυτοτροφοδοτείται, δηλαδή το βγάζεις με κάποιο μεγαλύτερο σκύλο – Το νεαρό σκυλί δεν έχει την σωματοδομή να ακολουθήσει τον μεγαλύτερο σκύλο, έτσι επιλέγει να γυρίσει γρήγορά στο αφεντικό του, θέλει να έχει την περισσότερη προσοχή και αγάπη από τον αλλο σκύλο, πάλι έρχεται κοντά και πολλές φορές σε μικρές ηλικίες φεύγει από το αφεντικό του όταν πλησιάζει ο άλλος σκύλος αλλά τόσο όσο να του κόψει τον δρόμο για το αφεντικό του, κια ξαναεπιστρέφει αμέσως, Για να φεύγει ο σκύλος πρέπει να “θέλει και να μπορεί” ενδέχεται σε νεαρή ηλικία ένας σκύλος που απέχεια ακόμα από την σωματική του ολοκλήρηση να καταπονείται στις κλειδώσεις του (μερικά μεγαλόσωμα αρσενικά ολοκληρώνονται στα 2 τους) , αυτό μεγαλώνοντας ο σκύλος το ξεπερνάει, και πάμε τώρα στο “αυτοτροφοδοτούμενο” του πράγματος, Ο σκύλος λίγο γιατί καταπονείται (πονάει) και περισσότερο γιατί είναι ανταγωνιστικός με τον άλλο μένει δίπλα στο αφεντικό του, το αφεντικό με γνώμονα τα προηγούμενα βιώματα του με σκυλιά, δεν είναι ικανοποιημένο, μπορεί και να θυμώσει, μπορεί αυτός να νομίζει ότι δεν δείχνει, αλλά το drahthaar το πιάνει, το σκυλί καταλαβαίνει ότι ήμαστε δυσαρεστημένοι με αυτό ΑΛΛΑ δεν ξέρει το γιατί, η΄λογική του “drahthaar” και του σκύλου μείνε κοντά γιατι αυτός νευριάσε, το αφεντικό νευριάζει περισσότερο και ο σκύλος στρεσσάρεται ακόμα περισσότερο. Και πάει λέγοντας. Η λύσεις σε αυτό το πρόβλημα – δεν απασχολείς το μυαλό σου με το τι κάνει και δεν κάνει τον βγάζει με τον άλλο σκύλο και απλά δεν ασχολείσαι μαζί του καν, ας πάει να κόψει τον σβέρκο του, η αδιαφορία αυτή θα την βαρεθεί ο σκύλος και σιγά -σιγα θα αρχίσει να ενδιαφέρεται και για άλλα πράγματα, και θα φεύγει, θα πάψεις να είσαι το αποκλειστικό κέντρο της ζωής του. Οσο ευκολή και εάν ακούγεται τόσο δύσκολή είναι γιατί οι περισσότεροι από εμάς δεν μπορούν να ελένξουν τις συμπεριφορές τους και τα συναισθήματα μας.
Η αλλή λύση είναι να του δώσεις να καταλάβει τι θέλεις από αυτόν, δηλαδή να του δείξεις ότι θέλεις να κάνει κάποια πράγματα, Υπάρχουν πολλοί τρόποι και διάφορες μεθόδοι να γίνει αυτό, κάθενας μας έχει τον δικό του, Ολά έχουν σαν αρχή την διαταγή, είτε αυτή εκφράζεται σαν διαταγή (φωνή-σφύριγμα -νοήμα) είτε σαν επαναλαμβανόμενη άσκηση, και εξηγώ, όταν του σκύλου του δείξεις κάτι και το επαναλαμβάνεις πάντα κάνεις ορισμενα πράγματα ίδια είτε συνηδειτα ειτε ασυνήδειτα. Αυτά στην ουσία για τον σκύλο είναι διαταγές, Ενας αρκετά αποτελεσματικός τρόπος είναι με το περιστέρι, παίρνεις ένα περιστε΄ρι του βγάζεις τα φτερά ώστε ίσα που να πετάει, σε ένα μεγάλο ανοικτό χωράφι τσιτώνεις τον σκύλο και το αφήνεις, τον αφήνεις να το κυνηγάει, εαν το έχεις κάνει καλά (τα φτέρα και δεν έχει κοντά δενδρα) τότε κάποια στιγμή θα το πιάσει, αλλά στο μεταξύ θα έχει λυσσάξει, μπορεί να στο φέρει μπορεί και όχι, το πιθανότερο (οι περισσότερες γραμμές) είναι να το φέρουν, τότε δένεις τον σκυλάκο κάπου εαν δεν ξέρει το “stay” – και προχωράς 30-40 μέτρα, του το δείχνεις και όταν καταλάβεις ότι “τσιτωθηκε” το πετάς κάπου κοντά , γυρνάς πίσω τον συγκρατείς λίγο και μετά του λες “ψαξε” και τον λύνεις, εαν έχουμε να κάνουμε με “νορμαλ” drahthaar θα πάει ώς εκέι που σε έβλεπε και θα αρχίσει να ψάχνει, θα το βρεί και θα το φέρει, ακολούθως θα μεγαλώσεις την απόσταση και σε 4-5 επαναλήψεις ο σκύλος άνετοτατα θα πηγαίνει 100-120 μέτρα, Εχουμε κόψει το “σκοινι” που τον δένει με το αφεντικό. Από εκεί και πέρα και η δικιά σου διάθεση φτιάχνει και όλα αλλάζουν, (περισσότερο το αφεντικό και λιγότερο ο σκύλος) Η μεθοδος αυτή και ΟΛΕΣ όσες στηρίζονται σε διαταγές σε αυτές τις ηλικίες έχουν τον κινδυνό της ΥΠΕΡΒΟΛΗΣ από κάποιον που δεν έχει αυτό που ονομάζω “αισθηση του σκύλου” δηλαδή να μπορεί το αφεντικό -εκπαιδευτής να αισθάνεται πόσο αντέχει ο σκύλος – σε κάθε σκύλο αυτό είναι διαφορετικό, εχω δεί πολλά σκυλια που έχουν δουλευτεί με αυτό τον τρόπο να καταλήγουν σε ένα σκύλο που απλά κάνει ότι του λένε, για να κάνει κάτι πρέπει να του το πούνε, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΠΙΘΥΜΗΤΟ.
Το drahthaar είναι ενας εξαίρετικός σκύλος , είναι όμως ενας “ιδιαίτερος” σκύλος, πρέπει να γνωρίζεις τις ιδιαιτερότητες του σαν ράτσα, Αυτό που λέω στους καινούργιους ιδιοκτήτες 1) τα αίματα δηλαδή από που κρατάει η σκουφια του, Δόξα το θέο έχουμε εξαιρετικές γραμμές στην Ελλάδα, δεν έχουμε να ζηλέψουμε τίποτα, (αυτά δεν είναι δικά μου λόγια είναι λόγια Γερμανού κριτή) βεβαια όλες είναι βασισμένες σε εξαιρετικές γερμανικές γραμμές, Υπάρχει γνώση για το τι “έχει η κάθε γραμμή”. Δεν ταιριάζουν όλες οι γραμμές και όλα τα σκυλιά σε όλους.
2) Εαν οι γραμμές είναι αυτές, και έχουμε έναν σκύλο σωστό μορφολογικά και στον χαρακτήρα, τότε ΕΑΝ νοιώθεις ότι δεν μπορείς να κάνεις κάτι σωστά στην εκπαίδευση ΑΣΤΟ μην κάνεις τίποτα, είναι 90% δεδομένο ότι ο σκύλος θα βρεί την άκρη μονος του.
Πολλές φορές δημιουργούμε προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν.
Οτι απορία σου δημιουργείται πολύ ευχαρίστως να βοηθήσω.
