Τάσο, απλώς χρειάζεται προσοχή να μη σπάσει ή να μη μπει πιο βαθιά με τις κινήσεις μας. Αν υπάρχει στο φαρμακείο μας τσιμπιδάκι, η αφαίρεση γίνετε πιο εύκολα.
Ναι υπάρχουν ενδείξεις.
1) Όταν το άγανο είναι στο αυτί, ο σκύλος κρεμά το πονεμένο αυτί προς το έδαφος. Το ξύνει με το πόδι. Το τρίβει σε τοίχο ή στο πάτωμα. Κλαψουρίζει. Όταν πιέσουμε τον ακουστικό πόρο πονάει. Τις πρώτες μέρες έχει ανησυχία ενώ όσο προχωρά η μόλυνση δείχνει πραγματικά άρρωστο. Μπορεί να κάνει πυρετό. Κίνδυνοι: μόλυνση με ότι αυτό συνεπάγεται. Μπορεί να χάσει την ακοή του.
2) Στο ρουθούνι. Φτερνίζεται συνεχώς. Το ξύνει. Τρέχει από το ρουθούνι υγρό ή ορώδες αίμα. Είναι ανήσυχο. Κίνδυνοι: εκτός της μόλυνσης, το άγανο μέσω της αναπνευστικής οδού μπορεί να φτάσει μέχρι τους πνεύμονες.
3) Ανάμεσα στα δάκτυλα. Ο σκύλος γλύφει και δαγκώνει με τους κοπτήρες το σημείο εισόδου, μερικές φορές κουτσαίνει, πονά όσο είναι κοντά στην πατούσα. Το άγανο δημιουργεί τρύπα από όπου εισχωρεί κάτω από το δέρμα και προχωρά δημιουργώντας ένα συρίγγιο μέχρι να βγει από κάπου, συνήθως κοντά στον αγκώνα ή να σαπίσει δημιουργώντας κύστη ή και πληγή.
4) Στα γεννητικά όργανα των αρσενικών σκύλων. Ο σκύλος γλύφεται, πονά, στάζει από το πέος του υγρό. Υπάρχουν δύο περιπτώσεις, η μία είναι να έχει εισχωρήσει το άγανο στην πόσθη (μεταξύ πέους και δέρματος) και η άλλη, σπανιότερα να εισχωρήσει από την ουρήθρα προς την ουροδόχο κύστη.
5) Στα γεννητικά όργανα των θηλυκών. Η σκύλα γλύφεται, είναι ανήσυχη. Το άγανο μπορεί να καρφωθεί στον κόλπο ή να προχωρήσει βαθύτερα.
