προς overlord: επώμιζα δεξιά, και από τότε που είδα το φώς, αριστερά, πάντα και μόνο.
προς Μάριο: εμπειρικά εννοώ, δεν βάραγα τίποτα!!
είχα διαβάσει στο παλιό κυνήγι και σκοποβολή από τον Κυπρίδημο, μιλάμε τώρα για το 1993 ή 94 το τεστ με τον κύλινδρο. Και κατάλαβα ότι ο εγκέφαλος μου με κάνει να θέλω απεγνωσμένα να κοιτάξω μέσα από το αριστερό μάτι, όπως κοιτάζω και από μονοκυάλι.
το επιβεβαιωσα και στο σκοπευτήριο, οπότε κλείδωσε εκεί το θέμα, για εμένα.
Να σημειώσω και το εξής, γιατί άνοιξε η κουβέντα των προπονητών παραπάνω.
Μετά 10 χρόνια, αγόρασα από τον Σωτηρόπουλο, πρωταθλητή του πήλινου, ένα Fabarm και επειδή ήταν στο κατάστημα του εκείνη την ώρα, μου είπε να επωμίσω να δει τι κάνω, ως “bonous” στην αγορά του όπλου, μήπως ήθελαν άλλαγμα οι φλάντζες στο κοντάκι. Επώμισα, αυτονόητα, από τον αριστερό ώμο και μου είπε “α, είσαι αριστερόχειρας”. Όταν του εξήγησα, μου είπε ότι αυτό που κάνω είναι βλακεία, και ότι ολόκληρο το σώμα στον δεξιόχειρα είναι προσαρμοσμένο προς τα δεξία, και άρα, αν επωμίζω όπως επωμίζω, “θα πρέπει να κάνεις το πιβοτ, από το πόδι της ίδιας μεριάς που επωμίζεις, άρα δεν θα έχεις ισορροπία”. Δεν ήταν σωστή συμβουλή βέβαια, ούτε και άλλαξα επώμιση αποκρυσταλλωμένη τότε που μιλάμε ήδη από 10 χρόνια.
Στο προπονητήριο της Holland στο Λονδίνο που είχα βρεθεί, ο προπονητής με είχε διαβεβαιώσει, από το 98, πως αυτή είναι η σωστή εκδοχή που έκανα, να αλλάξω την επώμιση αγκαζέ προς το κυρίαρχο μάτι, παρότι υπάρχουν και στραβοκόντακα, που τα επωμίζεις δεξιά και φέρνουν όλο το όπλο αριστερά.
Νομίζω ότι μπαίνει πολυ και ο υποκειμενικός παράγοντας. Πάντως, με δεξιά επώμιση, έσπαγα με διόφθαλμη σκόπευση 12 πιατάκια max, και είχα μια αφύσικη αίσθηση του όπλου και του χώρου, και τώρα αισθάνομαι την αριστερή επώμιση πολύ φυσική και στην “φέρμα”, ένα παιχνίδι του σκοπευτηρίου του Σχιστού, με πολύ κοντινό βατήρα (σαν να είσαι κοντά σε φερμαρισμένο σκύλο) έσπαγα μέχρι που έκλεισε το σκοπευτήριο, 22-23.
Ελπίζω να βοήθησα.