TNS καλή σου μέρα. Η προσπάθεια προσέγγισης στο θέμα σου από τον nike air, κατά την αντίληψη μου, μπορεί να μην σου δίνει άμεση απάντηση στο τι θα κάνεις με το σκυλάκι σου, αλλά είναι πολυτιμότερη. Ελάχιστοι, και πιστεύω κανείς άλλος, δεν θα το έκανε μέσω φόρουμ. Ίσως κάποτε θα έρθει η ώρα να ξανακάνεις την ίδια συζήτηση. Αυτό, πάντως, που προτείνει στην τελευταία του παράγραφό, το βρίσκω πολύ καλύτερο από τα σχέδια σου… αλλά ξέρω πως θα ακολουθήσεις τα σχέδια σου.
Προσωπικά, την πιο άμεση απάντηση που θα σου έδινα, είναι:
1) Όσον αφορά την καταλληλότητα του Επανιέλ Μπρετόν για κυνήγι λαγού. Κατ αρχήν δεν μου μοιάζει, όσο μπορώ να κρίνω από την φωτογραφία, με καθαρόαιμο Μπρετόν. Άρα, ότι γνωρίζουμε για την φυλή αυτή, πιθανόν να μην ισχύει για τον συγκεκριμένο σκύλο. Τα υπόλοιπα έχουν απαντηθεί, δηλαδή, κατά τον τρόπο που ερευνούν τα Μπρετόν, ίσως να φερμάρει και λαγούς.
2) Όσα αφορούν την εκπαίδευσή του. Δυστυχώς το θέμα είναι πολύ μεγάλο, τόσο… που η απάντηση είναι ένα ολόκληρο βιβλίο. Μεγάλο βιβλίο. Δυστυχώς έχεις και μερικές ιδιαιτερότητες: επιδιώκεις την δευτερεύουσα εργασία αυτού του σκύλου, δεν έχεις καμία γνώση κυνηγητική, δεν έχεις καμία γνώση κυνοφιλική (με την ευρεία έννοια) οπότε το όλο θέμα δυσκολεύει. Το να διαβάσεις ένα βιβλίο και να δεις μερικά βίντεο, σίγουρα δεν θα σε κάνουν “εκπαιδευτή”, θα έχεις όμως την ικανοποίηση να κυνηγήσεις με πολύ καλύτερες επιδόσεις του σκύλου σου. Το επόμενο θα το κάνεις καλύτερο κ.ο.κ. Διάβασε, λοιπόν, προσπάθησε να τα εφαρμόσεις και αν έχεις κάποιες δυσκολίες μας τις αναφέρεις.
3) Ότι αφορά την εποχή του παππού σου, ξέχασε τα. Δεν λέω να τα αγνοείς αλλά ξέχασε πως ισχύουν σήμερα. Ούτε οι νόμοι είναι ίδιοι, ούτε τα κυνήγια και κυρίως ούτε η ποσότητα των θηραμάτων. Είμαι αρκετά μεγάλος για να ξέρω τι γινόταν το 1950 και να θυμάμαι από το 1968 που έβγαλα την πρώτη μου άδεια. Το τι κάναμε εμείς είναι το χειρότερο παράδειγμα που θα μπορούσε να ακολουθήσει ένας νέος. Όχι από πλευράς ήθους αλλά συνθηκών και τρόπους κυνηγίου.
4) Μετά από μερικές χιλιάδες φυσίγγια “προσαρμόστηκα” και έγινα καλός σκοπευτής. Όταν άλλαξα όπλο, χρειάστηκε να “επαναπροσαρμοστώ”… τότε είχα την ευχέρεια να κάνω μερικά μαθήματα κυνηγητικής σκοπευτικής. Τότε είδα… όσα δεν οίδα. Δηλαδή κατάλαβα πως πήγαν χαμένα μερικά χρόνια, τόσα χρήματα σε φυσίγγια στο γάμο του Καραγκιόζη, τόσα χαμένα θηράματα. Υπάρχει πολύ μεγάλη διαφορά αν κάνεις μερικά μαθήματα δίπλα σε έναν δάσκαλο. Απορώ γιατί οι κυνηγητικοί σύλλογοι δεν έχουν σκοπευτήριο και υποχρεωτικά σεμινάρια προκειμένου να αποκτήσουμε την πρώτη μας άδεια. Η τελευταία πρόταση δεν χρειάζεται συζήτηση, τις ξέρω τις συνθήκες, ρητορικό το ερώτημα. Θα σου έλεγα TNS πως όσο μακρυά σου και αν είναι ο δάσκαλος, κάνε αυτό το δώρο στον εαυτό σου, κάνε μερικά μαθήματα με έναν δάσκαλο σκοπευτικής. Το κόστος θα είναι πολύ μικρότερο από τα φυσίγγια που θα πάνε χαμένα στα τρυγονοτσιχλοκότσυφα, όπου αν κάνεις κάποιο λάθος (συνήθως στην σωστή τοποθέτηση του όπλου στο σώμα σου και στην στάση σου) θα “κλειδώσεις” στα λάθη.
Καλή συνέχεια