φωτο απο θηραματα και οχι μονο

Νοεμβρης 2013, 500 μετρα απο τη θαλασσα, 18 κελσιου. https://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=1&cad=rja&uact=8&ved=0CCcQFjAA&url=http%3A%2F%2Fwww.reptileforums.co.uk%2Fforums%2Fsnakes%2F1000859-herping-greece.html&ei=p0NNU8u7C8KJ0AXah4HoDQ&usg=AFQjCNG3-gNIPnUqFQGIi3g46UNSgmXHug&sig2=aUtE-7skJbS4IWcV-wIZPQ Vipera ammodytes , και tortuge Testudo marginata

Με αφορμή την φωτογραφία του mark cal20 μου ήρθε στο μυαλό και σε μένα τα ανεπανάληπτα κυνήγια της δεκαετίας του 70 με το “λάστιχο” έτσι λέγαμε για
συντομία τη σφεντόνα.
Ξεκινούσαμε να βρούμε το πιο καλό ξύλο για τη διχάλα “φούρκα” κατά την τοπική διάλεκτο.Την επεξεργαζόμασταν να ταιριάζει όσο γινόταν πιο εργονομικά
για να την κρατά με άνεση το χέρι ενώ το άλλο θα τραβούσε όσο πιο δυνατά γινόταν το λάστιχο που ήταν προσαρμοσμένο πάνω της και κατέληγε σε μαλακό
δέρμα που υποδέχονταν την πιο σφαιρική πέτρα (σαν βολίδα) για το κυνήγι των μικρόπουλων και όχι μόνο.
Κάποια στιγμή βρήκα μια στο Μοναστηράκι (καμία σχέση με τις δικές μας τότε) μου άρεσε όμως λόγο εμφάνισης και την πήρα για το γιο μου.
Μάλλον στο χωριό πρέπει να ψάξω να βρω ξύλο για να φτιάξουμε μια τέτοια που είχα πιτσιρίκος το θέμα είναι που πρέπει να ρωτήσω για λάστιχο.

Leatherman.

leatherman wrote:

Με αφορμή την φωτογραφία του mark cal20 μου ήρθε στο μυαλό και σε μένα τα ανεπανάληπτα κυνήγια της δεκαετίας του 70 με το «λάστιχο» έτσι λέγαμε για<br>
συντομία τη σφεντόνα.<br>
Ξεκινούσαμε να βρούμε το πιο καλό ξύλο για τη διχάλα «φούρκα» κατά την τοπική διάλεκτο.Την επεξεργαζόμασταν να ταιριάζει όσο γινόταν πιο εργονομικά<br>
για να την κρατά με άνεση το χέρι ενώ το άλλο θα τραβούσε όσο πιο δυνατά γινόταν το λάστιχο που ήταν προσαρμοσμένο πάνω της και κατέληγε σε μαλακό<br>
δέρμα που υποδέχονταν την πιο σφαιρική πέτρα (σαν βολίδα) για το κυνήγι των μικρόπουλων και όχι μόνο.<br>
Κάποια στιγμή βρήκα μια στο Μοναστηράκι (καμία σχέση με τις δικές μας τότε) μου άρεσε όμως λόγο εμφάνισης και την πήρα για το γιο μου.<br>
Μάλλον στο χωριό πρέπει να ψάξω να βρω ξύλο για να φτιάξουμε μια τέτοια που είχα πιτσιρίκος το θέμα είναι που πρέπει να ρωτήσω για λάστιχο.

Leatherman.

νομιζω οτι λαστιχο θα βρεις και στο μοναστηρακι,αλλιως φτιαξε ενα μονος σου,απο σαμπρελα…πιο ευκολα κοβεται το λαστιχο παρα η σαμπρελα….:-)))

Τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο στη ζωή.Νομίζω ότι οι περισσότεροι από εμάς και ιδικά όσοι μεγαλώσαμε σε χωριά της επαρχίας περάσαμε από αυτό
το στάδιο.
Αυτό βέβαια που ακόμη με στεναχωρεί όταν το σκέπτομαι είναι που κάποια στιγμή με τσάκωσε με τη σφεντόνα ένας από τους θηροφύλακες που είχαμε στο
χωριό και μπρος μου,την έκανε”χίλια”κομμάτια. Η απόλυτη ταπείνωση για έναν δεκάχρονο σφεντονιστή.

…και τα σκάγια κάτω από την γλώσσα, να έχουν “συγκέντρωση” από το σάλιο! Από ελιά θυμάμαι έφτιαχνα κι εγώ, προετοιμασία για την 10ήμερη εξόρμηση μεταξύ Λαυρίου-Σουνίου στην έναρξη. Θυμάμαι χρησιμοποιούσα ροζ λάστιχα, ιταλικά τα έλεγαν και το πετσί με τρύπα στην μέση και άλλο πετσί ραμμένο από την εξωτερική πλευρά για να φωλιάζουν τα σκάγια.

@LORD-G. Φταίνε τα χρόνια που το δάκρυ ανεβαίνει πιο εύκολα στα μάτια…

Αυτά τα δόκανα, τα έβρισκα στην Αθηνάς. Βγάζαμε το σύρμα που ήταν για το δόλωμα, και βάζαμε ένα σωληνάκι φτιαγμένο από αμπελόβεργα όπου περνάγαμε απο μέσα μια θηλιά, για να μένει το δόλωμα ζωντανό και να κουνιέται. Κάναμε και μια εγκοπή στο πλάι του σωλήνα για να ακουμπάει το σίρμα που όπλιζε το δόκανο. Για δόλωμα βάζαμε ακρίδα με χρωματιστά φτερά που τα γυρνάγαμε για να φαίνονται, ή σκουλήκι από φλάμπουρο, το κοτσάνι της κρεμμύδας που βαράμε τα κεφάλια για γούρι την πρωτοχρονιά, ή σκουλήκι από καλαμπόκι. Το βάζαμε στο χώμα με μιά κλίση 30 μοίρες και κοσκινίζαμε το χώμα με τα χέρια για να το καλύψουμε. Το βάζαμε κοντά σε γκορτσές, γιατί τις χρησιμοποιεί ο κεφαλάς για να αποθηκεύει την τροφή του, καρφόνοντας την στα αγκάθια της.