Διαβαζοντας τα γραφομενα σας για τους τροπους κυνηγιου, να προσθεσω τα δικτυα (συνηθης τροπος συλληψης ωδικων πτηνων αλλα και μικροπουλων γενικα), τις πλακες, τις ξωβεργες και τους καπατσεδες. Απο αυτους τους τροπους εχω μεταχειριστει τους περισσοτερους με μεγαλυτερη ή μικροτερη επιτυχια. Παντως το μεζε μας παντα τον βγαζαμε, γιατι ειχε πολλα χωραφια τοτε τριγυρω, οποτε τα μικροπουλια ακομα και το καλοκαιρι ηταν αφθονα. Ελειψει χρηματων, ενας θειος μου δειξε πως να φτιαχνω το δικτυ και να το στηνω, πως να φτιαχνω κολλα για τις ξωβεργες, αντι να αγοραζω ετοιμες που ηταν ακριβουτσικες, πως να κοβω τα “βληματακια” απο μολυβοσωληνα για τη σφεντονα. Ομοιως ο πατερας μου μου εμαθε πως στηνονται οι πλακες, πως οι παγιδες για τα περιστερια και πως δολωνονται, και το κυριοτερο πως φτιαχνονται οι σφεντονες.
Βασικα η σφεντονα ξεκιναει απο το να βρεις σωστη διχαλα. Ατελειωτες αναζητησεις στα, ευτυχως, αφθονα ελαιοδεντρα της περιοχης μας, ειχε σαν αποτελεσμα να βρεθει η σωστη. Επρεπε να ειναι ισια, σαν Υ δηλαδη, και αν το διχαλο ηταν μικροτερο σε διατομη απο τη λαβη ηταν ακομα καλυτερα. Επειτα, αν το ξυλο ηταν καταλληλο (αρκετα μεγαλο δηλαδη και ωριμο) κοβοταν. Κοβοταν σε μεγαλυτερο μεγεθος, δηλαδη η λαβη ηταν περιπου 20 ποντους, και τα διχαλα γυρω στους 25-30. Επειτα, οντας ακομα χλωρο, μια καταλληλη πετρα εμπαινε μεσα, και οι ακρες δενοταν ωστε να παρει το σωστο σχημα, ελαφρα καμπυλο, και οχι σαν Υ. Επειτα ξηρανση για να σταθεροποιηθει το σχημα, και επειτα λυσιμο και κοψιμο στα καταλληλα υψη. Λαστιχα χρησιμοποιουσαμε ετοιμα που αγοραζαμε απο ενα περιπτερο, κομμενα απο σαμπρελες φορτηγου. Ηταν τετραγωνα, περιπου 40-50mm, και απιστευτα δυνατα. Για να δεθουν σωστα, χρειαζοταν φυσικα καταλληλη λειανση στις δεστρες, αν υπηρχε και γυαλοχαρτο ακομα καλυτερα, και κοψιμο λεπτων λωριδων απο σαμπρελα ποδηλατου, σε διασταση περιπου 3-4 χιλ, με το ψαλιδι. Αυτα βοηθουσαν ωστε το χοντρο λαστιχο να σταθεροποιηθει σωστα στο ξυλο. Πολλοι εβαζαν συρμα, αλλα αυτο τραυματιζε το λαστιχο και το εκοβε. Το δερμα, ευτυχως και αυτο αφθονο, λογω βυρσοδεψειων στη περιοχη μας. Μια βολτα το πρωι, εξασφαλιζες δερμα για 3-4 παιδια σε μηδεν χρονο. Στη κοντινη παραλια εβρισκες και τις πετρες που αναφερει ο Μαρκος πιο πριν, αν και συνηθως βαζαμε και κομματια απο μολυβοσωληνα κομμενα με τη ταναλια, σε κομματια. Μερικοι πιο θαρραλεοι εφτιαχναν το δερμα σαν χουφτα καπως, και εριχναν σκαγια.
Φυσικα ουτε λογος να τη παρατησεις εξω, γιατι ψωριαζαν τα λαστιχα, και φυσικα πριν ξεκινησει το κυνηγι, επρεπε να επιθεωρησεις τις δεσιες, μηπως εχουν ψωριασει τα λαστιχα καπου. Φυσικα οταν φευγεις ολη μερα και γυρνας στα χωραφια, επρεπε να παιρνεις μαζι σου εξτρα ψιλο λαστιχο, αν εκοβε πουθενα, και ενα μαχαιρι για να κανεις τις απαραιτητες τομες αν χρειαζοταν για την επισκευη.
