Ύστερα από αποτυχία (το συνηθέστερο άλλωστε):
εδώ η φαντασία ωχριά μπροστά σ’ αυτά που εκστομίζονται:
“πιάσαμε λαγού μαλλί”,
“πήραμε τον κάπρο με τα κουτζούνια του”(το έλεγε ο μακαρίτης ο πατέρας μου)- (τουτέστιν τον αρσενικό αγριόχοιρο με τα χοιρίδιά του κι επειδή ο Κάπρος δεν είθισται να ….. βγάζει βόλτα τα τέκνα του, σημαίνει ότι δεν πήραμε τίποτα),
“τον πετάλωσα τον αυτιά ή τον κάπρο κ.α”,
“αέρα πατέρα”,
“τον καλλύκωσα” (Κύπρος),
“έφυγα παπαγάλος” (Κύπρος),
“ήταν σερνικά” (τουτέστιν μας έγραψαν εκεί που δεν πιάνει μελάνι κι έφυγαν αλώβητα),
“πήραμε τ’ αρχαία μας” (και δεν εννοούμε τα ελγίνεια),
“του κυνηγού και του ψαρά το πιάτο”,
“πήραμε τον, την, το,τα ..(οποιοδήποτε γεννητικό όργανο κυρίως αρσενικό αλλά ενίοτε και θηλυκό)..μας”,
“κουλούρι”,
“πατάτες”,
“Κουλούρι μ’ αγγούρι” (τραγουδιστά – δικής μου επινόησης! όπως καταλαβαίνετε το τραγουδάω συχνά! 😥 ),
“μάσαμε αλεποπορδές” (τουτέστιν μαζέψαμε ένα είδος μανιταριού που στην ωριμότητά του, μόλις το πιάσεις σκάει αφήνοντας σκόνη-τα σπόρια του-, δηλαδή αέρα κοπανιστό ή μάλλον “μανιταριστό”),
“….Καράμπελας και Χαιδω….”(τα γνωστά τους όργανα),
“πιάσαμε γκουστερίτσες (σαύρες)”,
“της βερβερίτσας την ουρά”,
“την φάγαμε την παπάρα ή την χυλόπιττα”,
“ρουφήξαμε αυγό”,
“γλαρόσουπα” (αυτό λέει ο φίλος μας ο Περικλής ο προγνώστης),
“με το πουλί που φύγαμε, μ’ αυτό γυρίσαμε” (το λέει ο φίλος που κυνηγάμε μαζί)
“γυρίσαμε άδειοι/νέτοι/σκέτοι”
“φταίνε τα φυσίγγια” (τραγουδιστά όπως το γηπεδικό σύνθημα “φταίνε τα παπούτσια”)
“αγγούρια καλυβιώτικα”
“μας το γυάλισε το πόμολο” (το θήραμα που διέφυγε)
“δε βαριέσαι τι είχαμε τι χάσαμε”
“πανωλεθρίαμβος” (το έλεγε η Μαλβίνα το επαναλαμβάνω κι εγώ)
“ραδίκια για την όρεξη”
“στην αναβροχιά καλό και το χαλάζι” (αν γυρίσουμε χωρίς θήραμα, αλλά με αγριόχορτα/μανιτάρια/ οτιδήποτε άλλο)
