Εξαιρετικό θέμα και προβληματισμός, με πρόλαβε ο Μάριος για την δημιουργία του.
Φυσικά το ερώτημα αν το νόμιμο είναι και ηθικό δεν αφορά μόνο το κυνήγι, αλλά πολλές δραστηριότητες και θεσμούς ακόμη.
Είχα γράψει παλαιότερα σε κάποιο θέμα πως σήμερα υπάρχουν 2 είδη κυνηγών, αυτοί που έμαθαν το κυνήγι από τους πατεράδες και τους παππούδες τους και αυτοί που το έμαθαν στο καφενείο (κυριολεκτικά). Οι πρώτοι διδάχθηκαν ταυτόχρονα και κυρίως τους άγραφους νόμους του κυνηγίου, αυτούς δηλαδή που βασίζονται στην ηθική και υπερβαίνουν τους γραπτούς νόμους και θεσμούς.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ, από τα πρώτα πράγματα που μου έμαθε ο πατέρας μου, όταν κινούμαι σε πυκνό ή έστω και σε αραιά δασωμένη έκταση, να σφυρίζω κατά διαστήματα ή να φωνάζω ένα κοφτό: Οοοο, ώστε να ειδοποιήσω κάποιον άλλο κυνηγό και να ειδοποιηθώ και εγώ αν υπάρχει κάποιος άλλος εκεί γύρω. Περιττό να αναφέρω πόσα περιστατικά κυνηγετικών ατυχημάτων, ειδικά πέρυσι, θα είχαν αποφευχθεί αν ακολουθούσαν όλοι την παραπάνω μέθοδο.
Και αν υπάρχει κάποιος – μου ‘λεγε ο συγχωρεμένος – πέρνα να πεις και μια καλημέρα!
Προσωπικά έμαθα να αποφεύγω τα πολύβουα καρτέρια κι ας πέρναγαν από εκεί όλα τα πουλιά του κόσμου, προτιμώ την ησυχία μου.
Η κυνηγετική δραστηριότητα εξαρτάται από την φύση και τον χαρακτήρα τους καθενός μας, ο κακός κυνηγός – από ηθικής πλευράς και νομιμότητας – είναι και κακός οδηγός και κακός γείτονας και κακός επαγγελματίας και κακός γονιός και κακός πολίτης.
Στα των θηραμάτων και την κάρπωσή τους είναι ένα τεράστιο θέμα, νόμιμο είναι ας πούμε να χτυπάς 15 τσίχλες και αφού έχεις σπάσει τα πόδια σου και έχει δοκιμαστεί η αντοχή σου σε πυκνά και δύσβατα μέρη, νόμιμο επίσης είναι να χτυπάς 5 κοτσύφια καθιστά σε έναν κισσό δίπλα σε ένα νεράκι. Πρακτικά την μικρότερη “ζημιά” την έχει κάνει ο 2ος κυνηγός, ηθικά όμως;
Για να μην γράφω περισσότερα και κουράσω, η Φύση είναι ένα σπίτι που είμαστε καλεσμένοι, ευγενές λοιπόν είναι να παίρνουμε ό,τι και όσο μας προσφέρουν και όχι όσα και όσο θέλουμε.