προστατιτιδα και ουρολοιμωξη

Συνάδελφε hurricane21 (αδερφός AEKτζής;) πριν κάποιους μήνες αντιμετώπισε ο σκύλος μου ακριβώς το ίδιο πρόβλημα που περιγράφεις. Όπως και σε εσένα, έτσι και σε εμένα δεν μου είχε ξανασυμβεί ποτέ ή δεν είχα ξανακούσει ποτέ κάτι παρόμοιο, παρά το γεγονός ότι ανέκαθεν είχαμε στην οικογένεια σκυλιά.

Στα ερωτήματά σου τώρα. Από όσο ξέρω ειδικά σε ότι αφορά τις αντιβιώσεις δεν υπάρχουν καλύτερα φάρμακα για το σκύλο από τα ανθρώπινα. Τα μικρόβια και η ανοσολογία μας έχουν τόσο τρομερές ομοιότητες που σχεδόν ταυτίζονται. Αυτές οι αλλαγές που σου έκανε ο γιατρός σου είναι λογικές και στηρίζονται στο αντιβιόγραμμα που έκανες και έδειξε σε ποιες δραστικές ουσίες είναι τρωτό το μικρόβιο που προσέβαλε το σκύλο σου. Δεν μπορεί να ξέρει από την αρχή ο γιατρός αυτές τις πληροφορίες για αυτό και στην αρχή έκανε κάποιες υποθέσεις (πήγε “ψάχνοντας”) με σκοπό να μην αφήσει το σκύλο απροστάτευτο και στη συνέχεια προσαρμόστηκε στα δεδομένα.

Οι αντιβιώσεις μπορεί να ταυτίζονται αν τα μικρόβια έχουν κοινή τρωτότητα. Να ξέρεις πάντως πως η προστατίτιδα είναι ύπουλη και θέλει πολύ υπομονή και επιμονή για να υποχωρήσει. Πολλές φορές μάλιστα κάνει και υποτροπές. Ο προστάτης περιβάλλεται από ένα είδος κάψας (περιβλήματος) με σκοπό να τον προστατεύσει από μικρόβια και μεταλλαξογόνες ουσίες που θα αλλοιώσουν την λειτουργία του στην αναπαραγωγή. Αν καταφέρει και παρεισφρήσει μικρόβιο, “κάνει το οχυρό δικό του” και παρόλο που του ρίχνεις με “βαρύ πυροβολικό”, περνάνε μόνο μικρά θραύσματα μέσα της από τη δραστική ουσία. Για αυτό θέλει χρόνο και τίποτα δεν είναι σίγουρο ως προς την εξέλιξή της.

Εγώ έδινα την Ciproxin (αντιβίωση τελευταίας γενιάς που χορηγείται μόνο με συνταγή γιατρού που μένει στο αρχείο του φαρμακοποιού για έλεγχο από τις αρχές) για δυο ολόκληρους μήνες. Φτάσαμε κοντά στη στείρωση, αλλά τελικά πετύχαμε πλήρη ίαση και τώρα είναι μια χαρά και μπαμπάς!

Ακολούθησε πιστά τις δοσολογίες και τις οδηγίες του γιατρού σου και πιστεύω πως όλα θα πάνε καλά.

Εύχομαι περαστικά και ελπίζω να κατάφερα να σε διαφωτίσω. Ομοιοπαθείς ή κτηνίατροι συνφορουμίτες πιστεύω θα εμπλουτίσουν με τις γνώσεις τους το ζήτημα.

Καλησπέρα και από μένα.
Επειδή το ξέρω το θέμα, αφ’ ενός συμφωνώ με τους προλαλήσαντες συνάδελφους αφ’ εταίρου αν το παλέψεις θέλω να λέω ότι θα συνέλθει και θα είναι μια χαρά.
Πάντως συμφωνώντας με τον κο. Γιάννη νομίζω ότι η στείρωση πρέπει να είναι η τελευταία λύση.
Και πάντα με έναν γιατρό.

hurricane21 Είχες κανένα νέο;

Γεια σου και πάλι, μας μπερδεύεις λιγάκι, το θέμα αυτό δεν έχει καμία σχέσει με τα κτηνιατρικά. Μετά, γράφεις για ένα πρόβλημα χωρίς να αναφέρεις τίποτα, τι ηλικία έχει ο σκύλος σου; έχει χαρτιά; έχει εκπαιδευτεί;

Η νέα του συμπεριφορά δεν έχει να κάνει με την ουρολοίμωξη αλλά με την ελλειπή εκπαίδευση. Στα δύο και κάτι χρόνια του, αφενός μεν ενηλικιώθηκε, και αφετέρου λόγω της ασθένειας άλλαξε η συμπεριφορά σου απένατι του και η ρουτίνα που ακολουθούσε στο κυνήγι. Απλά, άρπαξε την ευκαιρία να κάνει “τα δικά του”.
Ακόμη και την εποχή που δεν κυνηγάμε όταν ήμαστε στην ύπαιθρο ή στην βόλτα ή για κατούρημα, το Σπάνιελ δεν πρέπει να είναι χύμα αλλά υπό έλεγχο, κυρίως στο θέμα των αποστάσεων. Όταν αυτό το προσέχουμε στα πρώτα χρόνια, μετά θα έχει γίνει δεύτερη φύση στο σκύλο να μην απομακρύνεται. Η μόνη λύση είναι η επιστροφή στην σωστή εκπαίδευση και όχι στην εκπαίδευση των δικών σου δεδομένων. Άλλως άλλαξε φυλή.
Όσο για το pedigree… τι να πω. Ένα κούριερ στοιχίζει 3-5 ευρώ. Αν αυτό το έχεις παραμελήσει… όμως, είναι προσωπική σου υπόθεση, εγώ ίσως μπορούσα να σου πω κάτι παραπάνω ανάλογα με την προέλευση (γραμμές) του σκύλου.
Καλή συνέχεια