προβλημα με απορτ σε σεττερ 3 ετων

chrisp δύο ερωτήσεις: 1) Μήπως ο σκύλος κυνηγούσε μόνος του και τώρα πρόσθεσες ακόμη ένα σκυλάκι στην παρέα ώστε να φέρεται ανταγωνιστικά;
2) Από τη στιγμή που τον μάλωσες όταν σου το έφαγε, δοκίμασες να του δώσεις στα επόμενα απόρτ κάποιο μεζεδάκι ακόμη και αν το άφηνε 2-3 μέτρα δίπλα σου;

Πέρυσι και το δικό μου (ήταν 7 ετών) πρώτη φορά μου έφαγε ορτύκι. Σκέφτηκα ότι ίσως να το έριξα κοντά και να ψιλοδιαλύθηκε. Ήταν Κυριακή. Μετά ξαναπήγα κυνήγι το Σάββατο (μετά από 6 μέρες) και μέχρι τώρα όλα καλά σε πάρα πολλά απόρτ.
Και εγώ πιστεύω πως δεν έχει τίποτα το σκυλί σου. Ίσως θα ήταν καλό μερικές μέρες αποχής από το κυνήγι και επιστροφή εντελώς φυσιολογικά σαν να μην τρέχει τίποτα και χωρίς να δείξεις άγχος στο πρώτο απόρτ.

προτείνω να τον δουλέψεις στο σπίτι με θήραμα, ζήτα του να στο φέρνει με μια λέξη πάντα πχ απορτ στην αρχή σε μικρές αποστάσεις και μετά ποιο μεγάλες , πάντα να έχει επιβράβευση όταν στο δίνει με κανα μεζεδάκι , πρέπει να του γίνει συνήθεια και στο τέλος να στο φέρνει μόνος του χωρίς να του λες απορτ περιμένοντας από σένα επιβράβευση,
η επιβράβευση στην αρχή να είναι μεζεδάκι που του αρέσει και κατα το τέλος των εκπαιδευτικών μαθημάτων ας είναι και το χάδι.

Πιστεύω πως νοιώθει το θήραμα σαν προσωπικό του έπαθλο και γι’ αυτό το αφήνει μπροστά του λίγο μακρυά σου. Από τη μια το καμαρώνει και από την άλλη περιμένει να πας να το πάρεις. Το ότι έφαγε μια φορά το θήραμα μην το σκέφτεσαι καθόλου. Κάνε σαν να μην έγινε.
Αν θυμάμαι καλά ο κ. Νικολακόπουλος (Kalliston Hellas) είχε πει πως το σωστό για να μας κάνει απόρτ ο σκύλος, είναι να του δίνουμε την εντολή “έλα” και όχι άλλες εντολές του τύπου “απόρτ” κ.τ.λ.

ως συμπέρασμα βλέπω ότι θα ξαναχρειαστεί εκπαίδευση με το απορτ η φέρτο κτλ.
εγώ χρησιμοποιούσα και το ¨κάτω¨ ώστε να μην μου απομακρύνεται ως λύση έκτακτης ανάγκης!
όπως λέει και ο κ. Γιάννης πρεπει να διορθώσουμε το ελάττωμά που παρατηρούμε.

Για κάθε κακώς εκτελεσμένη εντολή ή κακή συμπεριφορά του σκύλου, υπάρχουν δεκάδες τρόποι για διόρθωση. Επιτυχημένος εκπαιδευτής είναι αυτός που επιλέγει την καταλληλότερη για την περίσταση, επιτυγχάνοντας 3 πράγματα: 1) Nα εκτελεστεί σωστά και άμεσα. 2) Να εκτελείται για πάντα, και 3) Με την λιγότερη πίεση ή αλλιώς “φθορά” των άλλων ικανοτήτων του σκύλου.
Στο θέμα του απόρτ μπορεί να γίνουν δεκάδες λάθη, μερικά είναι σοβαρά και μερικά επουσιώδη αλλά αν δεν κάνουμε άμεσα διόρθωση, δίνουν την ευκαιρία στον σκύλο, να αρχίσει τις “ζαβολιές”. Μερικά παραδείγματα: Το πότε και πως θα φύγει ο σκύλος για να απορτάρει, αν θα ακολουθήσει τον συντομότερο δρόμο, αν θα έχει εντοπίσει το σημείο πτώσης, αν θα ακολουθεί τις υποδείξεις μας για αλλαγή κατευθύνσεων, αν θα αποσπαστεί η προσοχή του από άλλα πράγματα, αν θα κρατά το θήραμα σωστά στο στόμα του, αν επιστρέφει σύντομα, αν μας το φέρει στο χέρι. Για το κάθε λάθος θα επιλέξουμε μία από τις διορθώσεις που αρμόζουν στην περίσταση και στην ιδιοσυγκρασία του σκύλου.
Ας πάρουμε δυο περιπτώσεις λαθών.
Α) Ο σκύλος έφυγε για απόρτ χωρίς να του δώσουμε εντολή. Το θεωρείται υπερβολή; Κατ’ αρχήν είναι πολύ χρήσιμο σε καρτέρια (πολλές φυλές δεικτών ενδείκνυται να συνοδεύουν σε καρτέρια ειδικά υδροβίων και φασιών). Συμβάλει επίσης και στην ψυχολογία του σκύλου για να επαναφέρει στο χέρι μας. Αντιλαμβάνεται πως είναι υπό έλεγχο πριν καν αρχίσει η επαναφορά.
Φεύγει λοιπόν χωρίς εντολή:
Διόρθωση, μέθοδος 1η : Σφυρίζουμε ή λέμε την εντολή «Στόπ» ή «Κάτσε» ή «Κάτω» ότι εκτελεί πιο άμεσα. Τον πιάνουμε από το περιλαίμιο ή από το δέρμα του αυχένα και μαλακά τον βάζουμε στο “Κάτσε” εκεί ακριβώς που βρισκόταν πριν φύγει. Τον κρατάμε στο “κάτσε” για 3-4 λεπτά και ΔΕΝ του επιτρέπουμε να κάνει αυτός το απόρτ αλλά, επιδεικτικά, το κάνουμε μόνοι μας. Επιστρέφουμε δίπλα στον σκύλο. Πετάμε το θήραμα σε 5-6μ, μετράμε μέχρι το 12 και του δίνουμε εντολή επαναφοράς.
Διόρθωση, μέθοδος 2η : Κλείνουμε τον δρόμο του σκύλου λέγοντας ΜΗ, κάνουμε όλα τα άλλα.
Διόρθωση, μέθοδος 3η: Λέμε ΜΗ και με μία σφεντόνα ρίχνουμε σκάγια στα καπούλια του σκύλου, χρησιμοποιώντας και άλλες εντολές που πιθανόν γνωρίζει όπως «Κάτσε» ή «Κάτω» ή «στοπ”» κλπ … συν όλα τα προαναφερθέντα.
Διόρθωση, μέθοδος 4η , 5η …
Διόρθωση, μέθοδος 12η : χρησιμοποιούμε το e-collar με πολύ χαμηλή ένταση (παρακίνησης) σαν να λέμε στον σκύλο: “έεεπ, που πας, έλα πίσω”. Συν τα υπόλοιπα.
Διόρθωση, μέθοδος 13η : χρησιμοποιούμε το e-collar σε μεγάλη ένταση σαν να λέμε στο σκύλο «πάρτα ρε κωλόσκυλο» εγώ ρε που σε ταΐζω κλπ κλπ, έτσι που σίγουρα εμείς θα ηρεμήσουμε, θα μας φύγει το άχτι, αλλά ο σκύλος δεν ξέρω αν θα ξαναδεί πουλί να πέφτει και δεν θα τρέχει προς το αυτοκίνητο για να γλυτώσει.
Β) Ο Σκύλος επιστρέφει με το θήραμα στο στόμα, αρχίζει να κόβει ταχύτητα, 5μ πριν έρθει σταματάει, αφήνει το θήραμα, κοιτάει αριστερά δεξιά κάθετε δίπλα και μας περιμένει ή φεύγει . Θα πρέπει να μας προβληματίσει το ΓΙΑΤΙ; Τι έχει αλλάξει; Τι δεν κάνουμε όπως στα αρχικά απόρτ, πως είναι οι σχέσεις μας, μήπως τραβάγαμε απότομα το θήραμα; Μήπως πιέζαμε συνεχώς τον ουρανίσκο ή τσιμπούσαμε τα χείλη για να μας το αφήνει; Μήπως τον αποπαίρναμε γιατί το άφηνε κάτω; Μέχρι να βρούμε την αιτία και να την διορθώσουμε θα κάνουμε τις διορθώσεις της στιγμής.
Διόρθωση, μέθοδος 1η: Μόλις αντιληφθούμε πως ο σκύλος κόβει ταχύτητα ή αλλάζει πορεία, χρησιμοποιούμε την εντολή με σφυρίχτρα ή/και σινιάλα ή/και λεκτικά ΕΛΑ με έντονο ρυθμό έτσι που να τον παρακινήσει να επιταχύνει και να βγάλει από το μυαλό του κάθε «ζαβολιά». Αντί να τον πλησιάζουμε (το συνηθέστερο λάθος) απομακρυνόμαστε (πισωπατώντας ή κάνοντας μεταβολή, αργά ή γρήγορα ανάλογα με τις περιπτώσεις). Έστω και 1μ. να σταματήσει εμπρός μας, οφείλουμε να πισωπατήσουμε ένα δυο μέτρα λέγοντας φέρτο και χτυπώντας με τις παλάμες τα γόνατα μας. Αν προλάβει και το αφήσει κάτω, δεν το πιάνουμε αλλά το απογειώνουμε για ένα περίπου μέτρο με το πόδι μας, προτρέποντας να μας το φέρει.
Διόρθωση, μέθοδος 2η: Μόλις ο σκύλος κόψει ταχύτητα ή αρχίσει να λοξοδρομεί δίνουμε όποια εντολή είμαστε σίγουροι πως θα εκτελέσει από τις “Στόπ” ή “Κάτσε” ή «Κάτω», αφού τον ακινητοποιήσουμε επαναλαμβάνουμε το «Κράτα». Επαναλαμβάνουμε την εντολή «Φέρτο» και αν χρειάζεται ενισχυμένη με την εντολή «Έλα»… τα ίδια.
Διόρθωση, μέθοδος 3η: Όπως το προηγούμενο σενάριο μέχρι εκεί που τον έχουμε ακινητοποιήσει. Πηγαίνουμε ήρεμα και σταθερά στην θέση του, αν κρατάει ακόμη το θήραμα (αν όχι το βάζουμε στο στόμα του με την ανάλογη μέθοδο) του βάζουμε τον οδηγό και πηγαίνουμε περπατώντας δίπλα δίπλα στην αρχική μας θέση, γυρνάμε έτσι που να τον βλέπουμε και δίνουμε την εντολή «Φέρτο», επαινούμε. Πετάμε το θήραμα σε 5-6μ, μετράμε μέχρι το 12 και του δίνουμε εντολή επαναφοράς αφήνοντας τον οδηγό να κρέμεται.
Διόρθωση, μέθοδος 4η….12η
Διόρθωση, μέθοδος 13η : Μόλις δούμε πως κόβει ταχύτητα ή λοξοδρομεί πιέζουμε το κουμπάκι του e-collar ταπ-ταπ-ταπ-ταπ (στην χαμηλή ένταση υποκίνησης) μέχρι να ξαναβρεί τον ρυθμό του και τον δρόμο προς εμάς.
Όλα αυτά είναι απλά παραδείγματα, υπάρχουν πολλά σενάρια και πολλοί χαρακτήρες σκύλων χρησιμοποιήστε ότι ταιριάζει στον σκύλο σας ή ότι χρησιμοποιούσε ο αρχικός εκπαιδευτής του.

Το λάθος είναι 100% δικό σου. Το θαμμένο θήραμα σημαίνει για τον σκύλο τροφή.  Η τροφή των σαρκοφάγων στην φύση θάβεται όταν περισσεύει για να καταναλωθεί άλλη φορά ή για να σιτέψει και να γίνει μαλακότερη. Εσύ της ξύπνησες αυτό το ένστικτο.

Αν κάνεις δυο – τρία απόρτ με ντάμυ και με όλους τους τύπους, και αμέσως μετά πετάξεις μία τσίχλα σε απόσταση 2-4 μέτρων και της ζητήσεις να απορτάρει, πιστεύω πως θα το κάνει σωστά. Αύξησε την επόμενη ημέρα λίγο την απόσταση, το ίδιο και την μεθεπομένη.

Οι Σπανιελο -Ριτριβεράδες δημιουργήσαμε μια νέα ομάδα με δικό μας φόρουμ. Στην μπάρα σου όλο δεξιά θα δεις “Ομάδες” πίεσε το, κάνε αίτημα αποδοχής και μόλις το δω θα σε εισάγω.

Εφόσον έχεις κοινοποιήσει και εδώ το π.μ. που έλαβα πιστεύω πως θα είναι καλύτερα για ενημέρωση όλων να καταχωρήσω και την απάντηση μου:

Το ΜΕΙΝΕ πρέπει να διδάσκεται αφού ολοκληρωθεί το ΚΑΤΣΕ, είναι ουτοπία η παράλληλη εκμάθηση. Το ΑΠΟΡΤ σαν παιχνίδι (χωρίς εντολές ΕΛΑ, ΦΕΡΤΟ, ΑΠΟΡΤ κλπ) μπορεί να αρχίσει οποιαδήποτε στιγμή, αρκεί η κουτάβα να έχει διάθεση για παιχνίδι και συνεργασία.

Στην ερώτηση στο δεύτερο π.μ. που έλαβα που ήταν:

Ναι, η κουτάβα έχει όρεξη και διάθεση για παιχνίδι ενώ δείχνει έντονα την διεκδίκηση στο μπαλάκι….γρυλίζει….γαβγίζει…κτλ. Για να μην σας κουράζω….οι εντολές στο ΑΠΟΡΤ…πότε μπορούν να ξεκινήσουν…αν τώρα μείνουμε μόνο στο παιχνίδι χωρίς εντολές?

Η απάντηση μου είναι: 

Όταν η σχέση μας με το κουτάβι είναι τέτοια που θέλει να παίζει μαζί μας και όχι μόνο του και φυσικά, όταν η βασική εκπαίδευση είναι σε επίπεδο που μπορεί να κοντρολάρει το κουτάβι. Η εντολή ΕΛΑ, είναι πολύ σημαντική στο να κατευθύνει το κουτάβι σε εμάς. Το ΚΑΤΣΕ επίσης μπορεί να προλάβει ανεπιθύμητα προσπεράσματα ή κύκλους.

Αν το φυσικό απόρτ δεν είναι ικανοποιητικό σταματάμε τα παιχνίδια και περιμένουμε να γίνει 6-8 μηνών για να προχωρήσουμε πλέον στην κανονική εκμάθηση του απόρτ.

Πρέπει να κάνουμε έναν διαχωρισμό μεταξύ της μεγάλης επιθυμίας για να παίζει με το μπαλάκι και της διεκδίκησης που είναι ανεπιθύμητη. Με τον όρο «διεκδικεί» εννοούμε πως το κουτάβι θεωρεί το «αντικείμενο» δικό του και μάλιστα δεν επιτρέπει σε άλλον να το πάρει. Με αυτή την λογική δεν πρόκειται ποτέ να μας το φέρει. Διακόψτε τα μαθήματα, να μην έχει το «αντικείμενο» στη διάθεση της συνεχώς, ορίστε την θέση σας, αναπτύξτε καλή σχέση, παίρνετε και δίνεται το φαγητό του κατά την βούληση σας.

Υ.Γ.

Ο Ν. Αυγερινός (εξαίρετος κατά την γνώμη μου εκπαιδευτής) έχει διατυπώσει την θεωρία πως το μπαλάκι ως «αντικείμενο» δεν ενδείκνυται γιατί λόγω μεγέθους και σχήματος προτρέπει τον σκύλο στο «σκληρό δόντι».

Η άποψη μου είναι πως εκατομμύρια σκύλων έχουν παίξει και έχουν αρχίσει την εκπαίδευση τους με μπαλάκια του τένις, ο λόγος είναι πως οτιδήποτε τσουλάει προκαλεί το κυνηγητικό ένστικτο (ακόμη και σε φυλές σκύλων συντροφιάς) οπότε μας βοηθά στο να το πιάσει ο σκύλος, πράγμα που είναι το κυριότερο κομμάτι της επαναφοράς. Μετά από τα πρώτα μαθήματα, όλοι οι εκπαιδευτές και γνώστες ιδιοκτήτες περνούν στα ντάμμυς (ομοιόματα) που είναι σαν τσουβαλάκια με ένα κορδονάκι για να το στέλνουν όπου ακριβώς  επιθυμούν χωρίς να τσουλά.

Η αλήθεια είναι πως σε κουτάβια που έχουν υπερβολικό πάθος στο να κυνηγήσουν το μπαλάκι, το τσούλημα τους προκαλεί υπέρμετρη νευρικότητα, φυσικά θα το αντικαταστήσουμε άμεσα με τα συνήθη ντάμμυς. Μη κάνετε υπερβολές, μείνετε στα μικρά μεγέθη και βάρη. Όσο βαρύτερο ντάμμυ τόσο πιο σφιχτά θα αναγκαστεί να το κρατά για να το μεταφέρει.