Υπαρχει περιπτωση να αλλαξει κατι απο αυτα η δυστηχως δεν υπαρχει καμια τυχη για αυτον…
Όλα παίζουν. Μπορεί να αλλάξει προς το πολύ καλά, προς το μέτρια ή να βελτιωθεί τόσο λίγο που πάλι δεν θα σου είναι χρήσιμος σε δύσκολα μέρη και μέρες π.χ. πουρναρωτά, πέτρα, κρύο, βροχή, κεραυνοί να το μαζεύουν στα πόδια σου με χαλασμένη διάθεση. Το σίγουρο είναι πως δεν θα γίνει ποτέ ένας “Μεγάλος σκύλος”.
Αν η συμπεριφορά του είναι επίκτητη το κλειδί για να την αλλάξεις είναι η πραγματική αγάπη που μπορείς να του δείξεις. Το τι σημαίνει αγάπη προς το σκύλο είναι ολόκληρο κεφάλαιο, δεν έχει σχέσει με αγκαλίτσες και χαδάκια, θα ψάξω να βρω ένα σχετικό άρθρο που είχα δημοσιεύσει στο περιοδικό “Κυνηγεσία & Κυνοφιλία” και θα το αναρτήσω. Θα πρέπει να δουλέψεις σε 3 κατηγορίες συγχρόνως
α) Κοινωνικοποίηση προφανώς θα γνωρίζεις πως η λέξη σημαίνει την σταδιακή έκθεση του σκύλου σε όλα τα ερεθίσματα που του προκαλούν ανησυχία. Θα πρέπει να γνωρίσει ανθρώπους, ζώα, αυτοκίνητα, μηχανήματα, θορύβους και τουφεκιές σταδιακά, δηλαδή από τα εύκολα στα δύσκολα και από τα απλά στα σύνθετα. Βρες όσα το ενοχλούν και ξεκίνα σιγά σιγά τη “γνωριμία”.
β) Βασική υπακοή με μέθοδο ανταμοιβής (δεν μας ενδιαφέρει τόσο η απόδοση όσο η ενασχόληση, σχετίζεται με την αγάπη)
γ) Κυνηγητική εκπαίδευση σε
γ1) έρευνα, στην αρχή δώσε βάση στην αναπτέρωση του ψυχισμού. Μια μέθοδος από τις πολύ καλές, είναι αυτή που σου περιέγραψε ο gkiaouris. Πιθανόν να σου πούνε άλλες 100 παρεμφερείς, σημασία έχει να πετυχαίνει το σενάριο που σχεδίασες χωρίς να καταλαβαίνει ο σκύλος πως τον βοηθάς (αυτός είναι ο λόγος που σου τονίζει ο gkiaouris “το ίδιο σημείο”). Αφού αρχίσει να ανοίγεται και να δείχνει ενδιαφέρον για να κυνηγήσει τότε μπορείς να του μάθεις να ανοίγεται σε σωστό πλάτος και βάθος, πάντα με αμοιβή το φερμάρισμα θηράματος στα πλάγια (στα άκρα) και προς το τέλος της διαδρομής. Προσοχή στα θηράματα, δεν πρέπει να τα πιάσει, αν δεν έχεις καταπέλτη μάθε για τη μέθοδο dizzy που καθηλώνει το θήραμα μέχρι να το πλησιάσει ο σκύλος. Γενικώς είμαι κατά της χρησιμοποίησης σκύλων “δασκάλων” για σκύλους φέρμας. όμως σε αυτές τις περιπτώσεις είναι αποτελεσματικός ένας σκύλος απόλυτα ισορροπημένος, δεκτικός και όχι ανοικτός. Αν κάποιος φίλος σου διαθέτει τέτοιο σκύλο μη διστάσεις να τα βγάλετε μαζί, αφού πρώτα ολοκληρωθεί επιτυχώς η φάση που έγραψε ο gkiaouris.
γ2) Απόρτ, θα μου πεις όλα τα ‘χε η Μαριωρή… Μη το δεις σαν προσόν να σου φέρνει το θήραμα, δες το σαν μια εποικοδομητική συνεργασία με το σκύλο σου που δεν χρειάζεται εξόδους, έξοδα, κόπους. Γίνεται σε απόλυτα ελεγχόμενο χώρο έτσι που ο σκύλος θα αισθάνεται άνεση και ασφάλεια. Σε αυτή τη φάση το απόρτ δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα παιχνίδι που μας δίνει την ευκαιρία να επαινούμαι και να ανταμοίβουμε το σκύλο “φτιάχνοντας” την καλή μας σχέση και ανεβάζοντας έτσι τον ψυχισμό του. Χρησιμοποίησε ένα ντάμυ, όταν προχωρήσετε αρκετά και στο φέρνει με χαρά, πρόσθεσε με λαστιχάκια 2 μεγάλες φτερούγες τις οποίες θα αλλάζεις κάθε 4-5 απόρτ.
Η όλη διαδικασία θέλει πολύ υπομονή, επιμονή, να αντέχεις στα πισωγυρίσματα του. Θέλει χρόνο, κόπο, γνώσεις και συνέπεια. Χωρίς να γνωρίζεις το τελικό αποτέλεσμα. Αυτοί είναι οι λόγοι που κανείς δεν θέλει να του τύχουν τέτοιοι σκύλοι, ούτε καν οι επαγγελματίες.
Αν η συμπεριφορά του είναι κληρονομική πιστεύω πως με τις γνώσεις και τις εμπειρίες που έχεις δεν θα μπορείς να κάνεις τίποτα. Ερεύνησε το σε βάθος, δηλαδή μη ρωτήσεις μόνο για τη μάνα και τον πατέρα, ρώτα για τα αδέλφια του δικού σου και όσους περισσότερους προγόνους μπορείς.
Ξεχασα να πω οτι οταν βρει αλλα σκυλια απομακρυνεται πολυ αδιαφορωντας για ντουφεκιες η για μενα…
Δηλαδή του αρέσει η παρέα με άλλους σκύλους τόσο που δεν φοβάται ούτε τουφεκιές. Καλό αυτό, ενισχύει την χρησιμοποίηση σκύλου δασκάλου.
