τα θάβει

Πολλές φορές συμβαίνει αυτό που είπε ο εκπαιδευτής, όχι φυσικά με την έννοια “τα ξέχασε” αλλά πως έχει αρχίσει να ξεφεύγει από την επιρροή της εκπαίδευσης, από το “καλούπωμα”, ιδίως αν αυτό ήταν κουσούρι του σκύλου και προ της εκπαίδευσης. Νομίζω πως όποιος διαθέτει ένα σεβαστό ποσό για την αγορά εκπαιδευμένου σκύλου, δεν πρέπει να χάνει την επαφή με τον εκπαιδευτή (με αμοιβή ή όχι).
Από την άλλη πλευρά, κάθε σκύλος, εκπαιδευμένος επαγγελματικά ή ερασιτεχνικά, μπορεί να βγάλει στην κυνηγητική του πορεία ένα ελάττωμα. Την αιτία δεν την ξέρει κανείς καλύτερα από τον ιδιοκτήτη του, μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε. Η στενή σχέση του ιδιοκτήτη, οι γνώσεις του και η παρατηρητικότητά του, μπορούν να προσδιορίσουν (κατά προσέγγιση) την αιτία και να την θέσουν υπόψη του εκπαιδευτή. Γι’ αυτό οι περισσότεροι εκπαιδευτές αγνοούν την αιτία και την διόρθωση, προχωρούν στην σωστή εκτέλεση της εντολής.
Πάντως, να ξέρεις, το θάψιμο είναι ένα σύνηθες φαινόμενο και πολύ εύκολα διορθώνεται.

valas wrote:

ευχαριστώ πολύ ρε παιδιά ηρέμησα και μάλλον θα πρέπει να εκπαιδευτώ και εγώ μαζί με το σκύλο για να ξέρω τι πρέπει να κάνω στο μέλλον

πολυ σωστα το ειπες αν δεν εκπαιδευτεις εσυ τοτε δεν μπορει να κυνηγησει σωστα το εκπαιδευμενο σκυλι !!! δηλαδη οταν αγορασες τον εκπαιδευμενο σκυλο δεν σου εκανε καποια εκπαιδευση και σε εσενα ο εκπαιδευτης???
εγω θα σου προτεινα να δοκιμασεις να τον ταισεις λιγο αργα την προηγουμενη νυχτα και να δεις αν θα συνεχιζει να τα θαβει τα πουλια , και φυσικα εσυ θα πρεπει να τον μαλωνεις οταν τα θαβει για να καταλαβει το λαθος του….μια αρνητικη εντολη αν του μαθεις ειναι αρκετο για αρχη!!!!!!!

Γεια σου συνάδελφε. Δύο ποστ πιο πάνω, είχα αναφέρει σε παρόμοιο θέμα: “Το θάψιμο του θηράματος δεν έχει καμία σχέση με το αν ο σκύλος πεινάει ή όχι, θα το κατάπινε άμεσα. Το θάβω για να το φάω μετά, σημαίνει πως είναι χορτάτος. Το θάβω για να μαλακώσει με την σήψη για να μπορώ να το φάω, συμβαίνει στα κόκαλα. Το θάψιμο του θηράματος σημαίνει κτητικότητα / ιδιοποίηση και κατ’ επέκταση ανυπακοή και διεκδίκηση ιεραρχίας.” Αυτά για την σκύλα σου, για το κουτάβι έχουμε άλλη περίπτωση, θάψιμο όχι του θηράματος αλλά τροφής, είναι η δεύτερη περίπτωση που ανέφερα. Το πιθανότερο είναι να πράττει εξ αταβισμού, όπως οι πρόγονοι του που ζούσαν σε άγρια κατάσταση. Κάπως έτσι μπορεί να ξεκίνησε και η μάνα και λόγω κτητικότητας το επέκτεινε και στα θηράματα.
Να το παρακολουθείς όσο τρώει, αν χορτάσει πάρε το υπόλοιπο φαγητό, μη του επιτρέπεις να το αδειάζει και να το μεταφέρει. Προσπάθησε, από αυτή την ηλικία, να τρώει το κουτάβι όταν του επιτρέπεις. Μην ακουμπάς το πιάτο φαγητού στο πάτωμα αν δεν είναι ήρεμο. Το επόμενο βήμα είναι να παίρνεις το πιάτο του την ώρα που τρώει και να το ξαναδίνεις όταν είναι ήρεμο (δεν την διεκδικεί). Ξέρεις την μέθοδο που σκεπάζουμε μια λιχουδιά με την παλάμη μας και δίνουμε εντολή να την φάει; αν ναι ξεκίνα άμεσα. Μην ασχοληθείς με το απόρτ προς το παρόν. Καλή επιτυχία.

ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΠΟΥ ΕΖΗΣΕ ΑΠ ΤΑ ΔΕΚΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ

Γνωρίζεις την αιτία που πέθαναν τα υπόλοιπα; ρωτώ γιατί μπορεί να συνδέεται η συμπεριφορά του.

ΕΚΑΝΑ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΧΝΙΔΑΚΙ-ΜΑΘΗΜΑ ΑΠΟΡΤ ΜΕ ΜΙΑ ΚΑΛΤΣΑ ΚΟΥΒΑΡΙ ΣΤΟ ΚΟΥΤΑΒΙ,ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΤΗΝ ΕΦΕΡΕ,ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ ΤΗΝ ΕΚΡΥΨΕ ΚΑΙ ΜΕ ΖΩΣΑΝΕ ΤΑ ΦΙΔΙΑ,ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΟΡΑ ΤΗΝ ΕΦΕΡΕ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ ΕΚΕΙ ΜΕ ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΗ ΕΝΤΟΝΗ.

Η γνώμη μου είναι να μην κάνεις κανένα μάθημα απόρτ μέχρι να ξεκαθαρίσεις κι άλλο την κατάσταση. Κάνε λίγη υπομονή, ούτως ή άλλως είναι μικρό σε σχέση με την φυλή του. Δεν είναι Λαμπραντόρ,σωστά;
Προσπάθησε να κάνεις για 2-3 εβδομάδες αυτά που είπαμε και μετά δοκίμασε ΜΙΑ μόνο φορά, αν είναι επιτυχής επιβράβευσε έντονα όπως πολύ καλά έκανες.

ΕΠΙΣΗΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΗΝ ΜΕΘΟΔΟ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΛΑΜΗ!

Μάλιστα, είναι πολλά, θα τα γράψω εν συντομία.
Όταν έναν μικρό κουτάβι έχει προδιάθεση για κτητικότητα, με όσα αυτή συνεπάγεται, την πρωτοεκδηλώνει στο φαγητό και στα παιχνίδια του (έστω και αν είναι κάτι πρόχειρο π.χ. ένα κουκουνάρι). Το φαγητό σαν πρωτογενές ερέθισμα (λόγω ενστίκτου επιβίωσης) μπορούμε να το εκμεταλλευτούμε για να διορθώσουμε την κτητική συμπεριφορά. Να του “πούμε” πως εμείς είμαστε αυτοί που ορίζουν τους κανόνες, και του επιτρέπουμε ή του απαγορεύουμε ακόμη και να ικανοποιήσει την πείνα του. Φυσικά θέλουμε να του τα “πούμε” με τρόπο που θα τον ευχαριστεί και όχι με κλωτσοπατινάδες που μπορεί να χαλάσουν τις σχέσεις μας μια για πάντα.
Καταρχήν μαθαίνουμε το κουτάβι να τρώει από το χέρι μας μεζεδάκια (καλύτερα είναι τα λουκανικάκια ή βραστό κοτόπουλο κομμένα σε μικρά κομματάκια). Κάθε φορά που έρχεται κοντά μας του δίνουμε ένα μεζέ και του λέμε μπράβο. Καλό είναι η μία φούχτα να κρατά τα πολλά κομματάκια και να έχει πάντα την ίδια θέση, π.χ. πάνω από την τσέπη μας ή κοντά στον αφαλό μας, τα κομματάκια τα δίνουμε ένα ένα με το άλλο χέρι. Όταν το μάθει αυτό καλά, μπορεί σε 2 ημέρες, όποτε σας βλέπει με την φούχτα κλειστή στη γνωστή του θέση θα πηδά να πάρει μεζέ ή θα κάνει γύρους κλπ. Θα το αγνοείται μέχρι κάποια στιγμή να σταματήσει, δηλαδή να ηρεμήσει, το καλύτερο είναι να κάτσει έστω και για ένα δευτερόλεπτο (έχουμε διπλό όφελος γιατί μαθαίνει και το “κάτσε”). Εκείνη την στιγμή λέτε μπράβο (στην μέθοδο με κλίκερ, κλικάρετε) και αστραπιαία του δίνεται τον μεζέ. Πολύ σύντομα θα καταλάβει πως για να ακούσει Μπράβο και να πάρει τροφή πρέπει να κάτσει και να είναι ήρεμος. Θέλει υπομονή, μπορείτε να το κάνετε 2-3 ή και 4 φορές την ημέρα αλλά όχι για περισσότερο από ένα 5λεπτο. Σε λίγες μέρες θα το έχετε πετύχει. Περνάμε στην δεύτερη φάση, καθόμαστε σε ένα σκαμνάκι ή κάτω και έχουμε το κουτάβι κοντά μας, χωρίς περισπασμούς, ήδη βλέποντας την κλειστή χούφτα θα κάθετε κάτω, βάλτε επιδεικτικά ένα μεζέ στο πάτωμα και σκεπάστε το με την παλάμη, αν σηκωθεί για να το φάει, πείτε ΜΗ και σκεπάστε τον μεζέ με την παλάμη. Όταν ξανακαθίσει, δείξτε λίγο την τροφή, αν ξανασηκωθεί θα την ξανασκεπάσετε, αν παραμείνει στην θέση του έστω και για δευτερόλεπτα πέστε Μπράβο – φάτο σηκώνοντας την παλάμη από τον μεζέ και επιτρέψτε του να τον πάρει. Σταδιακά αφήνεται περισσότερη ώρα ξεσκέπαστο τον μεζέ και το ίδιο σταδιακά απομακρύνετε την παλάμη. Σε λίγες μέρες θα ξέρει πως αν δεν κάθετε στο “κάτσε” ήρεμα δεν θα έχει μεζέ και πως αυτό εξαρτάται από εσάς. Έτσι μαθαίνει να συνεργάζεται και να σας εκτιμά.

δημος wrote:

ΔΕΝ ΣΑΣ ΚΡΥΒΩ ΟΤΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΚΟΥΤΑΒΙΩΝ.ΟΜΩΣ ΕΧΟΝΤΑΣ ΣΧΕΔΟΝ ΜΗΔΑΜΙΝΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΑΥΤΟ,ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ κ.ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΕ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΥ ΧΑΡΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΠΟΥ ΔΙΝΕΤΕ ΣΕ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΣΥΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ.ΣΑΣ ΤΙΜΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ!ΘΑ ΕΦΑΡΜΟΣΩ ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΠΙΟ ΠΙΣΤΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΙΠΑΤΕ.ΤΩΡΑ,ΟΣΟ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΧΑΜΟ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ ΚΟΥΤΑΒΙΩΝ,ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ ΑΠΟ ΤΙ ΠΡΟΗΛΘΕ,ΑΝ ΚΑΙ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝΕ ΟΛΑ ΣΕ ΑΡΙΣΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ,ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΑ ΧΑΝΟΝΤΑΙ.ΤΟ ΑΞΙΟ ΛΟΓΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΠΡΙΝ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΠΑΛΙ Η ΙΔΙΑ ΜΑΝΑ ΕΧΑΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΕΚΑ ΚΟΥΤΑΒΙΑ,ΚΑΘΩΣ ΑΡΓΗΣΕ ΝΑ ΤΑ ΓΕΝΝΗΣΕΙ,ΠΙΘΑΝΟΝ ΚΑΠΟΙΟ ΦΡΑΚΑΡΕ ΤΗΝ ΔΙΟΔΟ.

Δυστυχώς, δεν επαρκούν αυτά τα λίγα που λέμε στα φόρα. Η εκπαίδευση είναι μία πολύ πολύ εύκολη υπόθεση αρκεί να την γνωρίζεις, τουλάχιστον 2-3 διαφορετικές μεθόδους. Τα φόρα είναι χρήσιμα μεταξύ ανθρώπων που κατέχουν, έστω και λίγα, έστω και αν είναι οπαδοί διαφορετικών μεθόδων. Αν, όπως γράφεις, έχεις μηδαμινές γνώσεις, αν καταλάβεις κάτι διαφορετικά αντί για καλό θα κάνεις κακό. Θα σου πρότεινα, για αρχή, να διαβάσεις το βιβλίο του Χ. Νικολαράκου εκδόσεων Χρ. Χατζιώτη Η εκπαίδευση του κυνηγητικού σκύλου. Είναι αναλυτικό και ευκολοδιάβαστο. Δες και κάποια βιντεάκια στο pvstv.com, επίλεξε web tv, επίλεξε Kynofilia δες την σειρά των 6 αρχίζοντας από την Εισαγωγή στην Εκπαίδευση Ι,ΙΙ και ΙΙΙ και μετά την Βασική εκπαίδευση Ι,ΙΙ και ΙΙΙ.
Καλή συνέχεια.