Καλησπερα φιλε Ευκλειδη.Νομιζω προσπαθω να γινω οσο πιο ακριβης μπορω.Ανεφερα ενα προβλημα που συνηθως περναει απαρατηρητο και μια τεχνικη επιλυσης που εφαρμοσα εγω στον εαυτο μου και με βοηθησε παρα πολυ να αντιλαμβανομαι αθορυβα και ξαφνικα σηκωμενα θηραματα,οπως επισης και να κινουμαι στο βουνο πολυ πιο γρηγορα και φυσικα πανω απο ολα με περισσοτερη ασφαλεια και αυτοπεποιθηση.Ολοι πεφτουμε αναγκαστικα αλλα ακομα και ο τροπος που θα πεσει ενας κυνηγος,σε ενα ματι που ξερει που να κοιταξει,φανερωνει πολλα για την εμπειρια του στα πεσιματα,και ειναι και αυτο μια αλλη λεπτομερεια που θα κανει την διαφορα σε αυτους τους τοπους που και οι δυο μας ξερουμε οτι σημαινει πολλα παραπανω απο μια γρατζουνια στο οπλο.
Τωρα αν λαβεις υποψην οτι εχω δει 60αρη κυνηγο προ 10ετιας να με προφταινει στο κοινο αλπικο τεραιν και να με αφηνει “ξυπολυτο”στα τσουγκρια και στις σκιστρες,νομιζω οτι θα καταλαβεις οτι ειναι θεμα τεχνικης,εξασκησης οπως και φυσικα αψογης φυσικης καταστασης.Φυσικα η ηλικια και τα γονιδια παιζουν ρολο αλλα μονο στην φυσικη κατασταση που διαφερει απο ανθρωπο σε ανθρωπο ιδιας ηλικιας.Απο 13 χρονων παταω στα ορη και ακομα θελω πολλη δουλεια για να φτασω σε ενα ικανοποιητικο επιπεδο.Μαλιστα η δικαιολογια που ειχα δωσει εκεινη την εποχη στον εαυτο μου,για αυτην την “απιστευτη”μεχρι τοτε για τις εμπειριες μου αποδοση,ηταν τα γονιδια…η τουλαχιστον ετσι επιθυμουσα.
Στο κυνηγι δεν υπαρχει τυχη…υπαρχουν πιθανοτητες και γνωσεις αυξομειωσης τους που εξαρτωνται απο την αντιληπτικοτητα του καθενα μας.
Γιατι ακομα και το τι μας κανει εντυπωση ωστε να το θεωρησουμε “εμπειρια” και να το κρατησουμε στην μνημη μας σαν κατι σημαντικο…ειναι και αυτο κατι υποκειμενικο και εχει να κανει με πολλες παραμετρους.Μια εξ αυτων ειναι η ανθρωπινη ψυχολογια.Γιατι οτιδηποτε μας κανει να αισθανομαστε κατωτεροι η υποδιεστεροι…ασυνειδητα και ασυναισθητα η το υποβιβαζουμε η το παραβλεπουμε η το αμφισβητουμε.
Σαν αλλο παραδειγμα θα αναφερω μια μετεπειτα “εμπειρια” μου που ειδα αοριτη 40αρη βοσκο να πιανει ΑΙΓΑ “στ αγλακι”(στο τρεξιμο)πανω απο τσουγκρια και χαρακια σε πιο μεγαλη αποσταση απο αυτες που ανεφερες.Αυτο καποιου αλλου που δεν ειχε την γνωση της απιστευτης δυσκολιας του,ισως να μην εκανε τοση εντυπωση οσο εκανε σε εμενα,γιατι πολυ απλα αυτος ο βοσκος το εκανε ΝΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΤΟΣΟ ΕΥΚΟΛΟ και ΑΠΛΟ.Τωρα αν εσυ αυτο το θεωρεις το “βημα του βοσκου”που δεν αρμοζει σε εναν ΚΥΝΗΓΟ…και οχι ΓΝΩΣΗ για μια ΤΕΧΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΣΤΕΡΗ και ΑΠΟΔΟΤΙΚΟΤΕΡΗ απο ανθρωπους που αποκαλουν το βουνο σπιτι τους…καπου εχουμε χασει παλι το νοημα.
ΕΣΑΣ οι βοσκοι…ΣΑΣ “αρμηνευουν” τους λαγους με τσιγαρα και κοκα κολες????????ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ!!!χεχεχ
Η ημερησια “εφημεριδα” του κυνηγοτοπου ειναι στα κεντρικα μονοπατια,στην λασπη,στο χωμα,στα σταυροδρομια,στα νερα,στις ταιστρες κτλ.Αν καποιος σου ειπε που εχει χρυσαφι να πας να το παρεις…μαλλον αυτος που στο ειπε δεν ειχε φτυαρι…και καποια στιγμη θα αποκτησει.
Φιλε μου…ο Περσέας δίδαξε στους ανθρώπους το κυνήγι πεζή, ο Κάστωρ το έφιππο και ο Πολυδεύκης το κυνήγι με τη χρήση σκύλων…
Τωρα απο αυτους εγω εχω αποφοιτησει με αριστα απο τον Πολυδευκη και με πολυ καλο βαθμο απο τον Περσεα,ωστε να μπορω να κρινω και να επιλεξω εναν συνδυασμο, γιατι οι γνωσεις που σου προσφερει ο Περσεας ειναι ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΕΣ στην κυναγωγια αλλα χρειαζεται πολυ παραπανω ενεργεια και οι σκυλοι απαγορευονται γιατι σου “χαλανε”τον τοπο,αρα ποτε δεν θα μπορεσω να εξασκηθω οπως πρεπει ωστε να φτασω στο μεγιστο επιπεδο αποδοσης και φυσικα δεν θα ειμαι για παντα νεος και σε αψογη φυσικη κατασταση.Αυτο το ενδεχομενο προβλημα το λυνει ομως ο Καστωρ και που αν δεν αντιμετωπιζα προβλημα παρκαρισματος του”γιωργαλιδικου”,θα αρχιζα εντατικα μαθηματα ιππασιας-ιπποκομιας ωστε να ολοκληρωθω κι εγω σαν κυνηγος,και ισως τοτε να φυγει και απο πανω μου η ρετσινια του “παρακατιανου” και να γινω κι εγω”ευγενης”και “αριστοκρατης” με “παιδεια”οπως τα αγγλακια που δεν πατανε εκτος δρομου για να μην χαλασουν τα πανακριβα πατουμενα,δεν παιρνουν οπλα μην φθαρουν τα πανακριβα κειμηλια,δεν πιανουν θηραματα μην τυχον και λερωσουν το γιλεκο και δεν ιδρωνουν μη τυχον και μυρισει η στολη.
Στις παραδοσεις μας,κρυβονται ολες οι γνωσεις που χρειαζεται ενας κυνηγος για να “ευτυχησει”γιατι πολυ απλα ειναι γνωσεις που εξελιχθηκαν μεσα σε καθορισμενους βιοτοπους και στο περασμα χιλιετιων οπως ακριβως και των θηραματων που ευημερουν σε ολοκληρο τον Ελλαδικο χωρο.
Φυσικα…αυτη που ανεφερα ειναι απλα μια απο τις πολλες.Υπαρχουν παρα πολλες τεχνικες στην Ελλαδα και πανω απο ολα ειναι ευσυνειδητες και αποδοτικες.Ειναι πολλααααααα τα μυστικα και οι λεπτομερειεςςςςςςςς στο κυνηγι.Σιγουρα εχετε κι εσεις εκει πανω πολλους κυνηγους”ιχνηλατες”που εκμεταλευονται την συνηθη θηραματικη κοροιδια που τρωνε τα λαγοσκυλα στα καθαρα και στην πετρα.Και οπως κανουν κι εδω οι ποσταρηδες, μολις καταλαβουν οτι ο λαγος μπαινει στα χαλεβρα(πετρωτα)η καθαρα, μαζευουν σκυλους και φευγουν.Γιατι ενας απειρος λαγος στα πυκνα σηκωνεται ευκολα μολις πλησιασει ο σκυλος γιατι δεν νιωθει εκτεθειμενος.Φετος σηκωσα 1 μεσολαγο σε τοπο που θα εφτιαχνε κοιμηθια μονο ενας παρα πολυ εμπειρος λαγος.Αυτην την εμπειρια φυσικα δεν την δικαιολογει ουτε η ηλικια του αλλα ουτε και η κυνηγετικη πιεση.
Απο τα 13 μου εκπαιδευω σκυλια και μεχρι τα 17 μου εβγαινα στο βουνο μονος μου και ΧΩΡΙΣ ΟΠΛΟ(σημαντικο) διανυωντας αποστασεις της ταξεως των 10 χιλιομετρων να παω και 10 χιλιομετρων να γυρισω…και δεν τα βαζω μαζι γιατι συνηθως ηταν…διημερα.
Παραλληλα τηρουσα την παραδοση του “βουργιαδορου”στις παρεες του πατερα μου, που φυσικα ηταν πολυ εμπειροι λαγουδαδες και μου εδωσαν γερες βασεις.Δεν εχω παει ΠΟΤΕ μου νυχτα στο λαγο,δεν εχω σκοτωσει ποτε μου στο καρτερι μπεκατσα και ουτε εχω κατσει ΠΟΤΕ στο νερο η στις ταιστρες των βοσκων να περιμενω τις περδικες.
Το βουνο εχει εναν ρυθμο και μια ενεργεια.Αν εχεις καθαρο μυαλο,αυτοσυγκεντρωση και κανεις αρκετη ησυχια ωστε να συντονιστεις…σου λεει τα παντα.
Καθε κυνηγοτοπος χωριζεται σε κατηγοριες βαση των μορφολογικων του χαρακτηριστικων.Καθε θηραμα χωριζεται σε κατηγοριες βαση εμπειριας-ηλικιας.
Ολα τα θηραματα εχουν ενα μοτιβο συμπεριφορας προσαρμοσμενο στην μορφολογια του βιοτοπου τους που καθοριζει και την χωροκρατεια τους.Σκοπος ειναι να καταφερει ενας κυνηγος να καταλαβει αυτο το μοτιβο και να βρει αυτην την χωροκρατεια.Αν εχει καταλαβει ενας κυνηγος το μοτιβο στα χαρακια(πετρωτα)πχ μπορει ανετα και επιτυχημενα να σηκωσει λαγο σε καθε τοπο με πετρωτα, απλα την συλλογη των “στοιχειων” την αναλαμβανει ο κυνηγος “χωρις μεταφραστες”.Ως αρχη οριζεται ο χωρος βοσκης και η βερβελιδα και μιας και δεν ακολουθεις σκυλους και μυρωδιες που εξατμιζονται δεν αναγκαζεσαι να βιαζεσαι γιατι τα στοιχεια δεν “χαλανε”εκτος και αν εισαι απροσεκτος.Οσο πιο εμπειρος στον συγκεκριμενο τροπο κυνηγιου εισαι…τοσο λιγοτερα στοιχεια χρειαζεσαι.Παντα σαν βαση τα μη εμπειρα θηραματα και ανεβαινοντας σιγα σιγα κατηγοριες θηραματων.Στην περδικα ειναι πιο ευκολα τα πραγματα με βασικη προυποθεση ομως το να εχεις “ποδια”και ματια ανοιχτα.Τα πουλια πλεον δεν κακαριζουν και αλλαζουν περιφερειες αθορυβα και απο μακρια με την ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ οχληση.
Η μπεκατσα…εχει τα προβληματα καθε μεταναστευτικου…παρατηρηση περασματων και αναγνωριστικες εξοδους να εξακριβωσεις οτι εχουν μπει πουλια για να μην σπας τα ποδια σου τζαμπα.Παντα για εντελως αγνωστο τοπο μιλαω.
Οι σκυλοι για τους περισσοτερους(οχι για ολους)ειναι οι μεσαζοντες-μεταφραστες του θηραματος.Οσο πιο γρηγορα καταλαβει καποιος οτι οι σκυλοι(οπως ακριβως και τα θηραματα)ειναι “σκλαβοι”των καιρικων συνθηκων και κακοι μεταφραστες τους,τοσο πιο γρηγορα θα καταλαβει τις αδυναμιες τους.Γιατι η επιτυχια μιας κυνηγετικης εξορμησης εξαρταται αποκλειστικα απο τον κυνηγο και στηριζεται στις γνωσεις του και στα λαθη-αδυναμιες των θηραματων.Αν στηριζεται στα λαθη και στις αδυναμιες των σκυλων τοτε εχουμε ως αποτελεσμα εναν κυνηγο που αντι να ΔΟΥΛΕΥΕΙ τον τοπο και τους σκυλους,τον “δουλευει”το θηραμα,που “δουλευει”τους σκυλους και αναλογως εμπειριας του κυνηγου αυτη η αλυσιδα σπαει εκει,η απλα συνεχιζεται μεχρι να τεκμηριωθει αυτη η κατασταση ως κοινα αποδεκτο.
Τελωσπαντων…ξεφυγαμε λιγο…Ευκλειδη…οχι πολυ απο το θεμα μιας και ο Μανος σαν νεος,απειρος και σαν συντοπιτης μου που ειναι νομιζω οτι σιγουρα θα εχει ορεξη για μαθηση.Αλλωστε ακομα δεν εχει εκφρασει αποψη καποιος που εχει ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ εμπειριες με ΑΥΤΑ τα σκυλια.Η κυναγωγια ειναι και αυτο μια τεχνη.Οπως και το κυνηγι.Και μακαρι να ειχα καποιον να μου τα διδαξει αυτα ωστε να γλυτωσει εμενα απο τον κοπο αλλα και τοσα καλα κουλουκια που περασαν απο τα χερια μου και κατεληξαν στα σκουπιδια.Αλλωστε αυτος ηταν ο σκοπος και Θα μπορουσα να του τα λεγα αυτα και σε κανα κυνηγοστεκο.
Αλλα πραγματικα…αν περιμενει καποιος ντοπιο να του κανει οτι θα του εκανε ενα γκεκακι…και δεν “κατεχει”ποσο καιρο πρεπει να περιμενει μεχρι να του δειξει τι ειναι το κουλουκι…η πως να το στρωσει και να το επαναφερει απο μια ιδιοτροπια…που ΣΙΓΟΥΡΑ θα προκυψει…γιατι να το παρει?Δεν θελουν βιασυνες οι σκυλοι και γρηγορα συμπερασματα.
