Η Ιρμα, η κοκκινη σκυλιτσα που μου εδωσε το εναυσμα για να ξεκινησω αυτο το θεμα περνα τις τελευταιες μερες της ζωης της.
Λεισμανια στα νεφρα η διαγνωση του γιατρου.Μου ειπε αν θελω να το παλεψω η πιθανοτητα ειναι 5 %.Φυσικα χωρις δευτερη σκεψη προσπαθω να την κρατησω στη ζωη.
Το σκυλι λιωνει μερα με την μερα αφου δεν τρωει τιποτα, αλλα πως να το παω για ευθανασια…οταν με βλεπει πεφτει στην αγκαλια μου και με κοιτα στα ματια.
Καθε τοσο παω και κοιταω το πιατο της με την ελπιδα να εχει φαει.
Την αφηνω να ζησει οσες μερες μπορεσει με ηρεμια αφου δεν πονα.
Η πικρα μου μεγαλη καθως ειναι μονο 2,5 χρονων και τους 21 μηνες που εμεινε μαζι μου με τον αψογο χαρακτηρα της εγινε μελος του σπιτιου.
Πιστευω οτι στο μικρο περασμα της απο τα κυνηγοτοπια εβαλε ενα λιθαρακι στο να δειξει οτι ιρλανδικα αξιζουν να εχουν θεση σε αυτα.
Το κυνηγι για μενα τελειωσε για φετος, δεν εχω διαθεση ουτε για κουβεντα γυρω απο αυτο.
Ελπιζω να γινει ενα θαυμα.
Θελω να ευχαριστησω τα παιδια που γραφουν απο καρδιας εδω μεσα (δυστυχως ελαχιστοι)και προσφερουν απλοχερα τις γνωσεις τους, τις εμπειριες τους και τα καλα τους λογια και ιδιαιτερα τον κ Νικολακοπουλο, τον Γιαννη που τοσα εχουμε παρει απο αυτον.Οσο για αυτους που κανουν συνδεση μονο για να προσβαλουν, να ειρωνευτουν, και να μας πουν ποσο μεγαλοι κυνηγοι ειναι, ελπιζω καποια στιγμη να ανοιξουν τα ματια τους και να καταλαβουν τι ειναι ο τροπος ζωης που λεγεται κυνηγι.
Εγω παντως θα συνεχισω να βγαζω κοκκινα στους κυνηγοτοπους
Attachments:
You must be
logged in to view attached files.