Στο κυνήγι (άρθρο του Γ. Χαρβαλιά)

Αυτό που τρομάζει τον απλό κόσμο στο ενδεχόμενο εκλογής του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει να κάνει τόσο με τη θέση του για την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, που είναι ασφαλώς ορθότερη από τα κυβερνητικά αναμασήματα περί δήθεν βιωσιμότητάς του. Περισσότερο τρομάζουν ο δογματισμός και ο ζήλος νεοφώτιστου με τον οποίο οι συριζαίοι προσεγγίζουν κοινωνικά ζητήματα ευρείας απήχησης, όπως η άοπλη… αστυνόμευση, η κατάργηση των φυλακών υψίστης ασφαλείας, το «δικαίωμα» κατάληψης δημόσιων πανεπιστημίων, η νομιμοποίηση των λαθρομεταναστών κ.λπ.

Απολύτως ενδεικτική της… ισοπεδωτικής νοοτροπίας με την οποία η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση αντιμετωπίζει κατηγορίες Ελλήνων πολιτών είναι και οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για το κυνήγι.
Στην Ελλάδα, το ελεύθερο παραδοσιακό κυνήγι αποτελεί πατροπαράδοτη δραστηριότητα των λαϊκών τάξεων – των καθημερινών ανθρώπων της υπαίθρου, αλλά και των κατοίκων αστικών κέντρων οι οποίοι αναζητούν μια διέξοδο στη φύση και ξαναζωντανεύουν με την παρουσία τους τα Σαββατοκύριακα ερημωμένες εσχατιές της πατρίδας μας.

Συνεπώς, ένα κόμμα που ισχυρίζεται ότι είναι κοντά στον λαό ξενίζει όταν αντιμετωπίζει μια εξαιρετικά δημοφιλή ασχολία εχθρικά και με αποστειρωμένες οικολογικές αντιλήψεις της δεκαετίας του… ’70. Ειδικότερα, δε, όταν στο πρόγραμμά του περιλαμβάνονται ο (εκ προοιμίου) περιορισμός του κυνηγιού «χρονικά και χωρικά» (sic), αλλά και η κατάργηση της ομοσπονδιακής θηροφυλακής ή, για την ακρίβεια, η υποκατάστασή της από δασοφύλακες δημοσίους υπαλλήλους.
Είναι προφανές ότι οι θέσεις αυτές έχουν συνταχθεί από παντελώς ανίδεους ή κακόβουλους, οι οποίοι αγνοούν ή υπονομεύουν το έργο της ομοσπονδιακής θηροφυλακής, αλλά και το γεγονός ότι το κυνήγι μπορεί να αποτελέσει μέσο επιβεβλημένου ελέγχου και όχι… αφανισμού για ορισμένες κατηγορίες ζωικών πληθυσμών.

Ως εκδότης κυνηγετικού εντύπου για παραπάνω από μία δεκαετία στο παρελθόν, αλλά και ως κυνηγός, μπορώ να καταθέσω την εμπειρία μου, λέγοντας ανεπιφύλακτα ότι το μεγαλύτερο επίτευγμα στην πάταξη της λαθροθηρίας είναι η άοκνη παρουσία των έμπειρων ομοσπονδιακών θηροφυλάκων, που με 800 ευρώ τον μήνα αλωνίζουν νύχτα και μέρα τους κυνηγότοπους, θέτοντας πολλές φορές σε κίνδυνο και τη σωματική τους ακεραιότητα. Αυτοί αποτελούν σήμερα τους πραγματικούς φρουρούς της ελληνικής πανίδας.
Βεβαίως, όλα αυτά είναι… ψιλά γράμματα, όταν τις θέσεις ενός κόμματος για επιμέρους ζητήματα χαράσσουν… τζιχαντιστές συνεπικουρούμενοι από «ειδικούς» τύπου Τρεμόπουλου, οι οποίοι έχουν αναγάγει σε επάγγελμα την εύκολη αντικυνηγετική ρητορική.
Ομως, ας λάβει υπόψη του ο κ. Τσίπρας ότι, αν συνεχιστεί αυτό το καλαμπούρι, θα τον περιμένουν απέναντι όχι μόνο 200.000 οικογένειες κυνηγών, αλλά και άλλες τόσες που ζουν από τους κυνηγούς στους «πέτρινους» μήνες του ελληνικού χειμώνα…

http://www.dimokratianews.gr/