ΠΡΟΣΟΧΗ ΦΟΛΕΣ ΣΤΟΝ ΜΩΛΟ

Δημήτρη ο μοναδικός τρόπος εκτός από το ηλεκτρικο κολάρο, είναι αυτός που περιέγραψα σε προηγούμενο μήνυμα. Δηλαδή από τους πρώτους μήνες του κουταβιού δεν το αφήνουμε να πιάσει τίποτα από κάτω. Αν δούμε να βάζει κάτι στο στόμα του, του λέμε αμέσως άστο και αν δεν το κάνει του ανοίγουμε το στόμα και το παίρνουμε με το ζώρι. Δεν πιάνει πάντα όμως, στο λυκόσκυλο μου το είχα εφαρμόσει με επιτυχία 100%. Ήταν το μοναδικό σκυλί που γλείτωσε όταν οι κηπουροί του πάρκου, το γέμισαν φόλες. Τα σκυλιά δύο φίλων που είμασταν μαζί χάθηκαν. Οι κηπουροί αναγκαστηκαν να αλλάξουν ειδικότητα μετά από αυτό………

Στο κουρτσχααράκι το εφαρμόζω από τις πρώτες μέρες με σχετική επιτυχία σε ελεγχόμενους χώρους. Αν διαπιστώσω τώρα που θα αρχίσω να το βγάζω σε κανονικά εκπαιδευτικά ότι δεν το εφαρμόζει απόλυτα, το κολαρο είναι μονόδρομος. Από την στιγμή που κρινεται η ζωή του, δεν έχω κανένα ενδοιασμό. Έχω διαβάσει πως γίνεται η εκπαίδευση, το κολάρο συνοδύεται από βιντεοκασέτα που δείχνει τον τρόπο.

Την Κυριακή έχασα από φόλα το κουρτσχαράκι μου (23 μηνών) στα Ν.Φλογητά (Χαλκιδικής).Ήθελα να μπω νωρίτερα να ειδοποιήσω τους φίλους που κυνηγάνε στην περιοχή αλλά δεν μπορούσα.Είμαι κομμάτια. Δυστυχώς διαπίστωσα στην πράξη οτι η Filtalon (απομορφίνη) δεν κάνει τίποτε όταν έχουν αρχίσει οι σπασμοί.Του έκανα 3 αμπούλες σε διάστημα 10 λεπτών και δεν έβγαλε τίποτε. Το μόνο που ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ θα βοηθήσει σ’αυτήν την περίπτωση (το έμαθα κατόπιν εορτής δυστυχώς), είναι η θειική ατροπίνη.Το θείο παρακρατεί το δηλητήριο που δεν έχει απορροφηθεί απ’τον οργανισμό και η ατροπίνη εξουδετερώνει όσο έχει απορροφηθεί.Δεν έχω καταφέρει να εντοπίσω ακόμη εμπορική ονομασία του φαρμάκου αλλά πιστεύω να το κάνω σύντομα και να σας ενημερώσω.

Θα ήθελα και πάλι να ευχαριστήσω τον κτηνίατρο στα Μουδανιά (μετά τα ΚΤΕΛ) που χωρίς να με ξέρει, μ’ένα τηλεφώνημα κατέβηκε Κυριακή μεσημέρι απ’το σπίτι του στο ιατρείο ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ και προσπάθησε με μαλάξεις να επαναφέρει το αγόρι μου, αλλά δεν τα κατάφερε γιατί όπως μου είπε είχε πάνω από 5 λεπτά που είχε ξεψυχήσει.

Τέλος να παρακαλέσω και σας,όποιος το θυμηθεί, ας ρίξει την Κυριακή μια τουφεκιά για τον ΛΕΩΝ μου, για καλό του ταξίδι, γιατί έτσι πρέπει στα παλληκάρια,αλλά δεν είχα το κουράγιο να το κάνω εγώ όταν τον έθαψα.

Ομολογώ πως συγκινήθηκα από το μήνυμα του φίλου από την Χαλκιδική.

Μεγαλώνουμε ένα κουτάβι φτιαχνοντας μια τρομερή σχέση και να το χάνουμε τόσο άδικα, είναι πολύ λυπηρό.

Κάποιες στιγμές ειλικρινά αναρωτιέμαι, μήπως θα πρέπει να αποβάλω τις αναστολές μου για χρήση ηλεκτρικού κολάρου στην εκπαίδευση για άρνηση φόλας εφόσον αποτύχει η συμβατική μέθοδος?

Είναι προτιμότερο να χάσει την ζωή του από το να νοιώσει λίγο πόνο κάποιες φορές. Μήπως κι εμείς οι άνθρωποι προκειμένου να γλειτώσουμε την ζωή μας δεν καταφέυγουμε σε κάποια επώδυνη επέμβαση?

Δεν ξέρω ρε παιδιά αλλά το όλο θέμα μου θυμίζει τους Ιαχωβάδες που δεν δέχονται να τους γίνει μετάγγιση αίματος, προτιμόντας να πεθάνουν. Πολλοί υποστηρίζουν ότι το κολάρο πρέπει να χρησιμοποιηται μόνο από έμπειρους εκπαιδευτές. Όμως η χρήση του για την άρνηση φόλας είναι εξαιρετικά απλουστευμένη, ο τρόπος που θα χρησιμοποιηθεί είναι συγκεκριμένος. 

Εγώ πάντως αν και είμαι σε φάση που του κάνω την συμβατική εκπαίδευση, αν διαπιστώσω ότι δεν πετυχαίνει θα χρησιμοποιήσω το κολάρο. Αγαπώ πολύ τον σκύλο μου για να τον χάσω με αυτόν τον τρόπο. 

Ζητώ συγνώμη αν στενοχώρησα κάποιους. Απλά να προειδοποιήσω ήθελα και να βγάλω αυτό που αισθάνομαι, όπως το αισθάνομαι.

Χωρίς να είμαι ειδικός ή να κάνω τον πολύξερο, έχω καταλάβει οτι τίποτε δεν “πονάει” το κουτάβι όσο το αυστηρό βλέμμα και η δυνατή φωνή αυτού που το ταϊζει, το ποτίζει και το πάει βόλτα(καλό είναι να είναι ένας αυτός). Εκτός αυτού, όλα τα κυνηγόσκηλα αλλά ειδικά τα κουρτσχααρ/πόϊντερ είναι τόσο λαίμαργα που δύσκολα θα μάθουν να μην τρώνε από κάτω. Το λυκόσκυλο μου το εκπαίδευσε η γυναίκα μου με μεγάλη επιτυχία, αλλά είναι πιο εύκολα σκυλιά. Του έχει μάθει να τρώει μόνο μετά από μια συγκεκριμένη λέξη/παράγγελμα. Αλλά άντε και τα εκπαιδεύσαμε και δεν τρώνε από κάτω. Είναι δυνατόν στα λιοπύρια του Αυγούστου και του Σεπτέμβρη να μην χώσουν τη μουσούδα τους για να δροσιστούν όπου βρουν λίγο νεράκι; Ξέρουμε αν εκεί έγινε η αραίωση ή ξεπλύθηκε η συσκευασία απ΄τό φυτοφάρμακο που ραντίστηκε η διπλανή μπαμπακιά ή το παραδιπλανό καπνό;

Αν δεν αφυπνιστούμε όλοι (Κηνυγοί, Σύλλογοι, Ομοσπονδίες, Θηροφυλακή) κάθε 28η Φλεβάρη θα μας βρίσκει να καταγράφουμε απώλειες. Πρέπει να βάλουμε πρώτη προτεραιότητα την ασφάλεια τη δική μας και των σκυλιών μας.

Τι αξία έχει αν έγιναν 1000-1500 έλεγχοι και κατατέθηκαν και 50 μηνύσεις για μη ύπαρξη μειωτήρα; Υπάρχει περίπτωση αυτός που δεν πέτυχε το ορτύκι ή τη μπεκάτσα (για να μην πω για το λαγό ή το γουρούνι) με την 1η ή τη 2η να το κάνει με την 4η ή την 5η;

Μήπως θα ήταν καλύτερα να είχαν γίνει 50 έλεγχοι για φόλες και να σώναμε ΕΝΑ ή ΔΥΟ σκυλάκια;

Μήπως δίνουμε μόνοι μας δικαίωμα στους -συνήθως άσχετους με την κυνηγετική δραστηριότητα- δικαστές να πούνε, ο προηγούμενος ξέχασε να βάλει το όπλο στη θήκη καθώς γυρνούσε σπίτι και αυτοί πιαστήκανε με κασσετόφωνο αλλά όπως λένε δεν το χρησιμοποιήσανε. Αθώωσε τους κι αυτούς.

Είναι τόσο δύσκολο να πάνε οι θηροφύλακες να κάνουν 10 ελέγχους στους αγρότες όταν ραντίζουνε; Δεν λέω να τους μηνύσουνε. Σε χωριό μεγάλωσα και ξέρω τι τραβάνε οι άνθρωποι. Σύσταση την πρώτη φορά, απλή καταγραφή στο βιβλίο συμβάντων του ΑΤ της περιοχής τη δεύτερη κι όποιος δεν βάλει μυαλό να γίνει και μήνυση.

Είναι τόσο δύσκολο να ελέγχουνε κάπου-κάπου το οδικό/δασικό δίκτυο, τα 5-10 επικίνδυνα σημεία που έχει ο καθένας στην περιοχή ευθύνης του και να προειδοποιούν ή να κλείνουν αν είναι ανάγκη την πρόσβαση;

Είναι τόσο δύσκολο να επιβληθεί π.χ. το πορτοκαλί γιλέκο στους γουρουνάδες; Προτιμούν 2-3 γουρούνια περισσότερα φέτος ή να είναι όλη η παρέα χωρίς απουσίες και του χρόνου;

Αν συνεχιστεί η τακτική να ψάχνουμε στις 21 Φλεβάρη, αν ανάμεσα στις 50 τσίχλες μιας παρέας χτυπήθηκε και μια τσαρτσάρα ή ένας κότσυφας, το παιγνιδι το χάσαμε.

Οι έλεγχοι πρέπει να κατευθυνθούν προς συγκεκριμένα εγκλήματα και μόνο συγκεκριμένα εγκλήματα πρέπει να φτάνουν στα δικαστήρια.

Και για να μην παρερμηνευθούν αυτά που γράφω, ούτε μετάθεση ευθυνών/ενοχών θέλω να κάνω, ούτε μίσος για την Θηροφυλακή βγάζω (δεν έχω ελεγχτεί ποτέ). Τη στήριζα,τη στηρίζω και θα συνεχίσω να τη στηρίζω. Αλλά να μας στηρίξει κι αυτή. Να ξέρουν οι οικογένειες μας- που δεν φταίνε στο κάτω κάτω να γίνονται κουρέλια για τη δική μας τρέλλα – οτι θα μας ξαναδούνε το μεσημέρι και εμάς και τα ζωντανά μας που τους τα βάζουμε με το ζόρι πολλές φορές στη ζωή τους αλλά καταλήγουνε να τα αγαπάνε πιο πολύ κι απο εμάς τους ίδιους.

Ευχαριστώ όλους σας για τη συμπαράσταση.