Να γράψουμε και 2-3 τρόπους για ρίξιμο παραγαδιού χωρίς βάρκα.
Ο πρώτος και ο πιο κλασσικός:
Φτιάχνουμε ή αγοράζουμε ένα μικρό ψιλοπαράγαδο μέχρι 60 αγκίστρια σε λεκάνη που να χωρά στο εσωτερικό μιας σαμπρέλας. Τα παράμαλα φροντίζουμε να μην είναι από πολύ λεπτή πετονιά και όχι πολύ μεγάλο μήκος, το Νο 40 είναι ότι πρέπει με μάκρος 90 πόντους.
Η συνέχεια είναι γνωστή, το ρίχνουμε κολυμπόντας σε παραλία που ξέρουμε ότι κρατά ψάρια και σε βάθος από 2,5 έως 6 μέτρα. Δόλωμα όσο πιο καλό γίνεται (καραβιδάκι, τσουτσούνι, πετροσωλήνας). Η καλύτερη ώρα για ρίξιμο ειναι από τις 2 μετά τα μεσάνυχτα και μετά. Σήκωμα μόλις φωτίσει. Προτιμούνται οι νύχτες με λίγο η καθόλου φεγγάρι ειδικά για το τσουτσούνι και τον πετροσωλήνα.
Ο δεύτερος ο υποβρύχιος:
φτιάχνουμε 2-3 παραγαδάκια με 15 αρια αγκίστρια, τυλιγμένα σε μεγάλης διαμέτρου ρόδα (όπως αυτή που χρησιμοποιούν στα πεταχτάρια αλλά μεγαλύτερη με αφρώδες υλικό στην μια πλευρά της για να καρφώνουμε τα αγκίστρια. Η αρματωσιά αποτελείται από 25 αγκίστρια σε κάθε παραγαδάκι. Το ρίχνουμε κολυμπόντας υποβρυχίως φροντίζοντας κάθε δολωμένο αγκίστρι να τοποθετείται στον βυθό όσο καλύτερα γίνεται για να είναι ορατό στα ψάρια.
Ο τρίτος τρόπος:
Εδώ θέλει μαστοριά. Προορίζεται για μελανούρια, σαβρίδια, γόπες, κυνηγούς και καμιά μουρμούρα στα αγκίστρια που ακουμπούν στην άμμο.
Φτιάχνουμε μια μικρή σχεδία 50Χ50 εκατοστά από φελιζόλ (3 φύλα το ένα πάνω στο άλλο) τα δένουμε μεταξύ τους με σχοινί και στο κάτω μέρος στο κέντρο ακριβώς της σχεδίας, δένουμε ένα βαρύδι με βάρος ανάλογο του μεγεθους της σχεδίας. Το βαρύδι μπαίνει για να ισοροπεί το φελιζόλ ώστε να μην ανατραπεί.
Στο πάνω μέρος του φελιζόλ καρφώνουμε δύο κομμάτια από καλάμι, προσέχοντας να μην βγαίνουν εύκολα. Για σιγουριά μπορείτε να τα περάσετε πέρα-πέρα στο φελιζόλ και στην κάτω πλευρά να τους περάσετε μια πρόκα σαν πύρο.
Βάζετε ένα κομμάτι ναυλον από σακούλα από το ένα καλάμι στο άλλο, σαν πανί.
Επιλέγουμε μια αμώδη παραλία που βαθαίνει λίγο απότομα. Για να μπορέσουμε να ρίξουμε το παραγάδι αυτό, θα πρέπει να φυσά οπωσδήποτε από την ξηρά προς την θάλασσα με ένταση τουλάχιστον 4-5 bf. Δένουμε την μια άκρη του παραγαδιού στο “ιστιοπλοικό” μας και το ποντάρουμε στο νερό.
Αμολάμε σιγά – σιγά και κάθε 5-6 αγκίστρια περνάμε στην μάνα ένα πολύ μικρό βαρυδάκι για να κάνει ανεβοκατεβάσματα. Πρέπει για όση ώρα ψαρεύει να είμαστε απείκου γιατί αν γυρίσει ο αέρας θα το ρίξει στην παραλία.
Χρήσιμα εργαλεία:
Απαραίτητο ένα μαχαίρι με θήκη που δένει στο πόδι για την περίπτωση που πιασθούμε η μπερδευτούμε.
Ένας φακός βυθού με στήριγμα για το κεφάλι.
Μάσκα και βατραχοπέδιλα.
