My number one..

ο πανυγηρισμος του οποιοδηποτε ειναι απολυτα σεβαστος και δεν τον κατακρινει κανενας. ομως εδω δεν μιλαμε για αυθορμητους πανυγηρισμους, οπως ας πουμε εγιναν με το euro. Αν δεν εδιναν τοση σημασια στην τηλεοραση για ολο αυτο το πανυγηρι, αν δεν ειχε γινει τοση πληση εγκεφαλου για την πολυποθητη νικη στον διαγωνισμο, πιστευω πως μαλλον θα ηταν πιο  ηπια ολα και οι πανυγηρισμοι και η χαρα.  Εγινε πολυ εντονη και συνεχομενη διαφημιση αυτα τα χρονια για αυτο το γεγονος, και λογω μοδας (βλ eυro)  φτασαμε  σε αυτο το σημειο. 

Το δικαιωμα δε δημητρη που αναγνωριζεις σε ολους να πανυγηριζουν και πιστευεις πως  καποιοι το κατακρινουν, ειναι το ιδιο που ειχαν και οι αλβανοι να πανυγηριζουν την νικη της ομαδας τους απεναντι στην δικη μας, και πολλοι απ αυτους που βγηκαν παλι με σημαιες για την παπαριζου ηταν τοτε που με σημαιες παλι κυνηγουσαν τους αλβανους..

που θελω να καλατηξω. οτι καλα εκανα ολοι και χαρηκαν, καλα εκαναν οσοι βγηκαν στους δρομους γιατι ετσι πιστεψαν, αλλα φτανει πια. ουτε σε ολους μας αρεσει αυτο το ειδος μουσικης, ουτε πιστευω πως αναδειχθηκε η χωρα  μας επειδη πηρε η ελενα αυτο το βραβειο. Υπαρχουν πολυ πιο σημαντικοι λογοι να πανυγηριζουμε αν θελουμε, οπως και πολυ περισοτεροι για να διαμαρτυρομαστε, υφησιχασμενοι ομως με την πρωτη θεση, μαλλον το αφηνουμε για αλλες φορες.

νικολας baikal και ξερο ψωμι

Η κακομοιρια ειπαμε πουλαει. Αυτο που ολοι τρεμουν ομως, ειναι οι αναλογες αντιδρασεις σε αιτηματα. Να βγει δηλαδη ο κοσμος τοσο μαζικα να ζητησει κατι, η να απαιτησει κατι, οσο μαζικα βγηκαμε στο Euro και στην Ελενα….

 Παντως το ξαναλεω, οσο ασημαντο και μικρο και αν φαινεται, ενα μεγαλο μπραβο αξιζει σε οσους δουλευουν για να χαριζουν μια πρωτια στη χωρα μας, ανεξαρτητου τομεα.

 Επιτέλους… μετά από πολύ καιρό που κατάφερα να επαναδικτυωθώ λόγω βλάβης δικτύου και να αποκτήσω επαφή με τη σελίδα, μπαίνω στον πειρασμό να γράψω δυό λόγια και εγώ για το συγκεκεριμένο θέμα που απέδειξε πόσο χώρα των άκρων είμαστε και πόσο “υπεύθυνοι” είναι και οι δημοσιογράφοι, οι εφημερίδες και τα κανάλια … όλα στον αγλωνα στης τηλεθέασης με στημένα “πάνελ κακών και καλών” έτσι για πολυχρωμία και για χαβαλέ … αφού κάθε λογής μαΐντανοί αλωνίζουν και λένε ότι μ…… τους κατέβει …..

 Το πάνελ πάντως της Στάη ήταν φοβερό… με την συμμετοχή ειδικά του περιβόητου Δανίκα του μέγα κριτικού … που ενώ ήταν “διαπρύσιος κήρυκας του μαρξισμού …” την εποχή που έγραφε στον Ριζοσπάστη … τώρα από τα “ΝΕΑ” του συγκροτήματος ΛΑΜΠΡΑΚΗ ως κριτικός την  έχει δεί αλλιώς … ώ καιροί ώ ήθη και τι δεν είπε ο άνθρωπος … και έβγαλε όλα τα απωθημένα στη  ατυχή τραγουδίστρια που πήρε την πρωτιά, ξεχνώντας ότι και μόνο το γεγονός, ότι είναι ελληνίδα της διασποράς δεύτερης γενιάς και ίσως περισσότερο δεμένη με την Ελλάδα από μας τους γηγενείς και έκανε ότι αισθάνθηκε πραγματικά χωρίς μαΐμουδιές …

 Το πόσοι χάρηκαν και πόσο είναι θέμα του καθένα, αλλά κανείς δεν μπορεί να απαγορεύσει στον άλλο όπως σωστά γράφτηκε, να  να μην χαίρεται με αυτό που θεωρεί επιτυχία … ειδικά αυτοί όλοι οι ξενέρωτοι “πνευματικοί ινστρούχτορες”, δεν έχουν ακόμη καταλάβει, ότι είμαστε χρόνια πίσω χάρις σε αυτούς και τα κόμπλεξ τους .. θυμηθείτε το EURO, τι “όξος και χολή” έχυσαν, λές και έχουμε πολλές ευκαιρίες να δείξουμε κάτι σαν χώρα … ότι και να γίνει, η όποια επιτυχία έχει αντίκρυσμα, οι ίδιοι όμως … ;; 

Τελικά είναι σοφή η φράση ότι ” κριτικοί είναι κάποιοι που δεν πάνε στην μάχη, αλλά μετά τρέχουν στο πεδία της μάχης, για να πυροβολήσουν τους πληγωμένους …” και ότι τελικά οι πάσης φύσεως κριτικοί, μοιάζουν σαν τους ευνούχους των χαρεμιών… ξέρουν πως γίνεται, βλέπουν να γίνεται κάθε μέρα, αλλά είναι ανίκανοι να το κάνουν μόνοι τους …