ΠΑΛΙΟ ΕΜΠΡΟΣΘΟΓΕΜΕΣ ΠΡΟΣ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗ

Α δεν πιστεύω τα ξύλα να είναι σκοροφαγομένα? Αν δεις πουθενά καμιά τρυπούλα τότε πέρασε τα υποχρεωτικά με διαβρωτικό και πριν το λινέλαιο με ένα φάρμακο που προστατεύει τα ξύλα από το σκουλίκι. Αν όντως έχει γίνει κάτι τέτοιο πες μου για να σου πω τον τρόπο που θα κλήσεις τις τρύπες χωρίς να φαίνεται σαν στοκαρισμένο.

Κώστα, αν μπορείς γράψε τον τρόπο, γιατί ενδιαφέρομαι κι εγώ. Συγκεκριμένα σκέφτομαι να βάψω τα ξύλα του μονόκανου 16αριού μου, αφαιρώντας τα υπολείματα παλιού βερνικιού, εργαζόμενος σύμφωνα με τις οδηγίες που έχεις δώσει παλιότερα σε άλλες σελίδες, και το άρθρο σου στο hunter.gr, αν καταφέρω να βρω τα υλικά (ειδικά το tru-oil δεν το έχει κανένα οπλοπωλείο εδώ). Εμένα βέβαια δεν είναι σκωροφαγωμένο, αλλά το 1967 που τα μάζεψε η χούντα, στο σταθμό χωροφυλακής του κάρφωσαν κάποια ταμπέλα με … πρόκες στο κοντάκι, κι έχουν μείνει οι τρύπες 2-3 χιλιοστών, κι επίσης ο μακαρίτης ο πατέρας μου είχε χαράξει στη μια πλευρά τα αρχικά του. 

Ευχαριστώ. ΣΤΕΛΙΟΣ.

Λοιπόν, ο πρώτος και δυσκολότερος τρόπος για να κλήσεις μια μεγάλη τρύπα είναι να βρεις ένα μικρό κομμάτι καρυδιάς και να κόψεις με πριονάκι ξυλοκοπτικής (λεπτό τριχοειδές πριόνι) ένα τετράγωνο κομμάτι λίγο μεγαλύτερο από την διάμετρο της τρύπας και μακρύτερο. Το στερεώνεις στην μέγγενη και αρχίζει να του δίνεις κυλινδρικό σχήμα με μια λίμα (αυτές που χρησιμοποιούν οι γυναίκες για τα νύχια τους) και γυαλόχαρτο.

Η όλη διαδικασία πρέπει να γίνεται με βραδύ ρυθμό και κάθε τόσο να δοκιμάζεται το κομμάτι αν μπαίνει στην τρύπα. Μόλις φθάσει στις ιδανικές διαστάσεις (να μπαίνει σφηνωτά), κόβουμε το ακατέργαστο άκρο που ηταν πιασμένο στην μέγγενη και αλείφουμε το υπόλοιπο με καλή διάφανη ξυλόκολλα που δεν αφήνει σημάδια όταν στεγνώνει. Εφαρμόζουμε το κομμάτι στην τρύπα κτυπώντας το ελαφρά με ένα σφυράκι. Δεν το κτυπάμε απευθείας, βάζουμε ένα κομμάτι ξύλο και κτυάμε το ξύλο. Προσέχουμε να μην μπει μέσα περισσότερο απ’ότι  πρέπει. Αντίθετα το αφήνουμε να εξέχει μερικά δέκατα του χιλιοστού. Κατόπιν τρίβουμε το σημείο με ψιλό γυαλόχαρτο ώστε να έλθει πρόσωπο.

Ακολουθούμε την προετοιμασία της βαφής ολόκληρου του κοντακιου.

Τα κοντάκια που έχουν φθορές και επεμβάσεις καλό είναι να περνιούνται με κάσια ώστε το σκούρο χρώμα να καλύψει τις όποιες ατέλειες και επισκευές.

Αν το κομμάτι που τοποθετήσαμε στην τρύπα είναι πολύ ανοικτόχρωμο ή αν δεν βρήκαμε καρυδιά και χρησιμοποιήσαμε κάποιο ασπρόξυλο, περνάμε την τομή του που φαίνεται μερικά έξτρα χέρια με την κάσια ώστε να μη δείχνει διαφορετικό. Για να μην βάφεται η περιοχή γύρο από την τρύπα κάνουμε σε μια χαρτοταινία μια οπή ίσης διαμέτρου και την κολλάμε στο σημείο που θέλουμε να χρωματίσουμε.

Ο δεύτερος και ευκολότερος τρόπος είναι να ανακατέψουμε την κόλλα με το πριονίδι που θα βγάλουμε από το καθάρισμα της τρύπας και το τρίψιμο. Γεμίζουμε  την τρύπα με μια μεγάλη σύριγγα. Η κόλλα μόλις στεγνώσει θα αφήσει καινό λόγω συστολής. Το καινό αυτό το κλείνουμε με ειδικό στόκο χρώματος σκούρο καρυδιά. Υπάρχουν στα μεγάλα χρωματοπωλεία σωληνάρια με καλής ποιότητας χρωματισμένο στόκο.

Πριν στοκάρουμε καλό είναι να έχουμε βάλει την χαρτοταινία όπως περιέγραψα προηγουμένως γιατί αν εισχωρήσουν τα υπολείμματα του στόκου στους πόρους του ξύλου γύρω από την τρύπα θα φαίνεται η επισκευή. Μόλις στεγνώσει ο στόκος τρίβουμε και περνάμε κάποια έξτρα χέρια με κάσια για να σκουρύνουμε ακόμα περισσότερο το χρώμα του.

Μην ξεχάσετε αυτό που είπα για το χρώμα των ξύλων. Το σκούρο χρώμα καλύπτει τις ατέλειες και ταιριάζει περισσότερο σ’ ένα παλιό όπλο.