Αγαπητοί φίλοι, κάθε χρόνο στο τέλος, συνηθίζω να κάνω μιά σύντομη “αναδίφηση” στα γραφόμενα των εντύπων μας τα δύο τελευταία χρόνια και δράττομαι της ευκαιρίας, σε σχέση με τα προαναφερθέντα να παραθέσω λίγες γραμμές:
α) από το “Ε.Κ”, τεύχος 160/19-5-2004, που έχει όχι απλά μείνει στη μνήμη μου, αλλά και κάθε φορά το αναφέρω σαν παράδειγμα …
Είχε το τίτλο: “Ντοκουμέντα τραγωδίας από τη Κέρκυρα…” και υπογραφόταν από τον ατυχή συνάδελφο Σπ. Μοναστηριώτη … και εξ αντιγραφής και περιληπτικά, σας παραθέτω τα ακόλουθα σημεία του:
“… Ήταν μιά τρομακτική και ψυχοφθόρα μέρα, όταν ένα ανθρωπόμορφο κτήνος στα Παπαθανάτικα Κέρκυρας ένας συνταξιούχος αστυνομικός σήκωσε το όπλο του και με δυό πυροβολισμούς, άφησε νεκρό το σκυλάκι μου στην άσφαλτο, με το πρόσωπο και το κορμί του γεμάτο σκάγια από εννιάβολα φυσίγγια. Δεν του έφτασε όμως αυτό, για να αποτελειώσει όμως την απάνθρωπη πράξη του, έδεσε το κουφάρι του Τόμμυ στον προφυλακτήρα του αυτοκινήτου του και το έσερνε …
Ο δολοφόνος του σκύλου, μου ομολόγησε, ότι δεν του έφαγε καμία κότα και το μόνο σφάλμα που έκανε, ήταν να περάσει μέσα από το χωρίς περίφραξη κτήμα του με τις κότες, τις οποίες κυνήγησε προφανώς παίζοντας, ενώ έτρεχε και κολυμπούσε στο διπλανό ποτάμι … με αυθάδεια δε μου είπε, ότι στο κοτέτσι του κάνει ότι του γουστάρει…
Εύχομαι σε όλους τους φίλους κυνηγούς και ζωόφιλους να μην δούν ποτέ το σκύλο τους όπως εγώ το δικό μου αιμόφυρτο και κατακρεουργημένο από τους πυροβολισμούς, χωρίς να μπορώ να προσφέρω καμία βοήθεια … είναι πολύ άδικο, ελάτε στη θέση μου ένα λεπτό και σκεφθείτε τι θα έκανε ο καθένας μπροστά στη θέα του αδικοχαμένου σκύλου μου … είναι σίγουρο ότι δεν θα μποορούσατε να συγκρατήσετε τα δάκρυα σας, την οργή σας, το θυμό σας και τα νεύρα σας …
Θα κάνω όμως υπομονή γιατί πιστεύω ότι ο ζωοκτόνος βασανιστής θα τιμωρηθεί και με το παραπάνω με το πλήρωμα του χρόνου, εφόσον η Δικαιοσύνη κάνει το καθήκον της ….”
θα άξιζε να δημοσιευτεί όλη επιστολή και να βλέπουμε παράλληλα και τις φωτογραφίες ….
Ο συνάδελφος δεν αυτοδίκησε, δεν χειροδίκησε … δεν ζήτησε το αίμα του ίσως με ίδια μεταχείριση στα ζώα του … έδειξε εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη και τα θεσμοθετημένα όργανα …
Η δική μου ένσταση και αγανάκτηση ήταν στο γεγονός, ότι η απάνθρωπη και εξόχως αυτή εγκληματική πράξη έγινε κτήμα μας, μετά την επιστολή την οποία δημοσίευσε άμεσα το “ΕΘΝΟΣ” όπως συνέβη και με άλλη περίπτωση στην Ελασσόνα … αυτό όμως, η “εσωτερική δημοσιότητα” δεν ξέρω αν συνετελεί στο συνετισμό των κτηνών αυτών που ελπίζουν στη επ’ακροατηρίω “μακρή” και αργή σχετικά πλημμεληματική διαδικασία και σε έναν καλό δικηγόρο …
Δηλαδή ο οποιοσδήποτε από εμάς, έχει τελικά το βάρος στοιχειοθέτησης της κατηγορίας – φαντασθείτε να μην υπάρχουν και μάρτυρες αυτόπτες – ή δυνατότητα κλήσης αστυνομικών οργάνων ή δασικών ή θηροφυλάκων ή αυτό λάβει χώρα σε μιά δυσπρόσιτη περιοχή μακρινή …
Εδώ εγώ θα ήθελα την στήριξη την ηθική του Συλλόγου, της Κ.Ο και την συνεισφορά τους δίκην “πολιτικής αγωγής” έστω και άτυπης, εδώ θα ήθελα να σταθούν οι συνδικαλιστές στο πλευρό όλων υμών που χάνουμε τα σκυλιά από τέτοια περιστατικά … εδώ θα ήθελα τα έντυπα αφ΄ής στιγμής λαμβάνουν γνώση και δημοσιοποιούν το γεγονός να καλύψουν και το θέμα και τον συνάδελφο αργότερα στην επώδυνη και πολυέξοδη δικαστική διαδιακσία και όχι να τον ξεχάσουν … εδώ επιθυμώ να φθάσουν την υπόθεση στα άκρα και μέχρι τέλους … χωρίς διακρίσεις για το “ανώνυμο” Σπύρο, το Γιάννη κλπ δύο κυνηγούς από τους 300.000 χιλ. και δυό από τους χιλιάδες σκύλους μας … όλοι μας το ίδιο πονάμε και υποφέρουμε …
Επίσης θα ήθελα να σταθώ και στο “Ε.Κ” τεύχος 166/30-6-2004 όπου στη στήλη των κυνηγετικών σημειωμάτων αναφέρεται:
“… στο που είναι οι οι ιδοκτήτες εταιρειών σκυλοτροφών που είναι οι εκπαιδευτές, που είναι οι κυνοτρόφοι και μιά σειρά επαγγελματιών όπως “κυνηγοδημοσιογράφοι”,”εκδρομάρχες”, έμποροι και πολλοί άλλοι εργαζόμενοι που έχουν στόχο την κυνηγετική τσέπη ;; δεν θα ήταν καλό να συστρατευτούν όλοι για την υπεράσπισγη του μεροκάματου μέσα πό την ΠΕΒΕΚΕ ;; εκτός αν αυτή δεν θέλει ή δεν χρειάζεται τέτοια ανοίγματα …”
Επομένως διακρίνεται πιστεύω αγαπητοί φίλοι, διαχρονικά ότι αποτυπώνεται μιά συνέπεια και η ευθύνη και η συναίσθηση, του ότι πρέπει να επισημανθούν τα κακώς κείμενα όσο και αν αυτό είναι αντιεμπορικό και παρεξηγήσιμο και εν ολίγοις ότι δεν μασά τα λόγια του, σπεκουλαρώντας και καλύπτοντας …
Αγαπητέ Γιώργο θα συμφωνήσω απόλυτα ότι το “ξαναζεσταμένο φαγητό” συνήθως είναι άγευστο … αλλά με αφορμή τα γραφόμενα από την κ. Γανωτή, καλό θα είναι να αντιληφθεί, ότι άλλο πράγμα η συμπάθειά μας και συμπαράταξή μας στο δράμα της και στο να βρεθεί και τιμωρηθεί ο ανεγκέφαλος συνάδελφος και άλλο πράγμα η πρόκληση του κοινού μας δικαίου και της απλής λογικής και η υποτίμηση της νοησμοσύνης μας μετά από ένα “διάλλειμμα” εκούσιο ή ακούσιο αρκετών χρόνων … “ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω” .. , να υποθέσω ;; Ευκαιρία λοιπόν να τα ξαναπούμε και να επιχειρηματολογήσουμε ΕΚ ΝΈΟΥ …!!!
ΕΜΕΙΣ ΩΣ ΚΥΝΗΓΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΟΙΧΤΟΙ ΣΤΟΝ ΕΠΟΙΟΚΟΔΟΜΗΤΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ, ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΑΠΟΨΗ, ΠΡΟΣΔΟΚΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΨΕΩΝ …
ΕΜΕΙΣ ΣΥΜΜΕΤΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΟΥΜΕ ΤΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΜΑΣ ΟΡΓΑΝΑ ΣΤΑ ΤΡΙΑ ΕΠΙΠΕΔΑ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΜΕΣΗ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΜΥΣΤΙΚΗ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ, ΜΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΟ ΤΡΟΠΟ … ΤΗ ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΕΜΑΣ ΜΑΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝ ΕΚΛΕΓΜΕΝΟΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ …
ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΔΙΟΙΚΟΥΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΠΡΟΕΔΡΕΙΑ ΠΟΥ ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΙ ΜΕ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΜΕΛΩΝ ΑΡΙΘΜΟΥ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΧΕΡΙΟΥ (…!!!) ΑΠΟΚΛΕΙΟΜΕΝΩΝ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΩΝ ΧΟΡΗΓΩΝ, ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ, ΦΙΛΩΝ ΚΛΠ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ … ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΣΕΒΑΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΣΕΒΕΣΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝΕΙΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ, ΣΤΙΣ ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ …
“Alea iacta est”… κ. Γανωτή, η εποχή των “Καισάρων” του οικολογικού φεουδαρχισμού έχει παρέλθει και εμείς οι “πληβείοι – κυνηγοί” αποκτήσαμε δικαιώματα όχι γιατί μας τα χάρισε κανένας αλλά γιατί τα κερδίσαμε με αγώνες …
