Μα νομιζω οτι ενα μερος απο τους λογους που αξιζει να ασχοληθεις με την σκοποβολη, ανεπτυξα σ’ αυτα που εγραψα υπο τον τιτλο “κυνηγι και σκοποβολη”. Αν περιμεναμε μονο την αναγνωριση, δεν θα ασχολουμασταν οχι με χομπυ, αλλα με τιποτα στη ζωη μας. Κανενας δρομος δεν ειναι στρωμενος με ροδοπεταλα, η ζωη ειναι σκληρη και αδικη και νομιζω αυτο το γνωριζουμε ολοι.
Εξαλλου, η αχαριστια δεν ειναι απο την μερια του Ελληνικου λαου, αφου αν το μαθαιναν ολοι οι Ελληνες, ειμαι σιγουρος οτι θα τον ευχαριστουσαν απο το βαθος της καρδιας τους. Η εγκληματικη σταση ειναι αυτη του τυπου και των μεσων μαζικης ενημερωσης, που με δολιες τεχνικες καθοδηγουν την κοινη γνωμη πανω σε οποιες ντιρεκτιβες τους βολευουν.
Παντως η χαρα ενος αθλητη για μια τετοια επιτυχια δεν μπορει να αμαυρωθει απο την μη αναγνωριση. Μεσα του, ξερει οτι πετυχε το αδυνατο, και αυτο του δινει οση δυναμη χρειαζεται για να επιδιωξει τον μεγαλυτερο στοχο του και τον πιο κρυφο του ποθο, ενα ολυμπιακο μεταλλιο, μεσα στην χωρα που τον αγνοησε.
Λεωνιδας
