Τι σόι κυνηγός είμαι;

Στο σπίτι μου έχω δύο αρσενικά καναρίνια. Φέτος σκέφτηκα να ζευγαρώσω τον πιο καλό. Έτσι αγόρασα μια κανάρα και την έβαλα μαζί με το αρσενικό. Η διαδικασία προχώρησε ομαλά και μετά από 15 ημέρες έιδα το πρώτο αυγό στην φωλιά. Χαρά μεγάλη. Τα αυγά γίναν 4 και η θηλυκιά κλώσσαγε κανονικά. Τα πουλιά έπρεπε να βγούν στις 15-17 ημέρες. Την 13η ημέρα η κανάρα δεν ήταν καλά. Την 14η την βρήκα πεθαμένη.

Δεν σας λέω ψέματα φίλοι μου. Η στεναχώρια μου ήταν μεγάλη. Όταν την έπιασα στα χέρια μου και την έβγαλα από το κλουβί κόντεψα να βάλω τα κλάματα.

Και αναρωτήθηκα. Καλά ρε μεγάλε, τόσα πουλιά έχεις πιάσει στα χέρια σου, τι έγινε τώρα;;;;;

Η ιστορία μου είναι διαφορετική από αυτή του Λεωνίδα, αλλά ακόμα και εγώ απόρησα με τον εαυτό μου και την αντίδρασή μου.

Υ.Γ. Λεωνίδα μην τα ελευθερώσεις αμέσως. Βεβαιώσου ότι μπορούν να πετάξουν καλά.

Φιλικά, Τριαντάφυλλος.

[indent]Μνημόνιο: Αρχική αποστολή από leo στίς 28 Aπρίλιος 2004

Χθες το μεσημέρι, φεύγοντας απ’ την δουλειά για να πάω στο Μαρκόπουλο για το παγκόσμιο κύπελλο, είδα κάτω στο χώμα ένα μικρό πουλάκι, και το έπιασα. Κατάλαβα ότι είναι κοτσυφάκι, περίπου μίας εβδομάδας, και σε λίγη ώρα είχα περιμαζέψει και δύο αδελφάκια του. Όσο κι αν έψαξα να εντοπίσω την φωλιά τους, δεν είδα τίποτα. Οι γονείς τους ήταν συνεχώς σε μικρή απόσταση και με παρακολουθούσαν. Λίγο πιο πέρα με παρακολουθούσε και ένας γάτος. Μην μπορώντας να τα παρατήσω να γίνουν γατομεζές, τα έβαλα σε μία κούτα και τα πήρα σπίτι.

Στο σπίτι η κούτα εμπλουτίστηκε με ένα κομμάτι ύφασμα, και το βραδάκι φάγανε διστακτικά κιμά και λίγο νεράκι με την σύριγγα. Το πρωί, μόλις άνοιξα την κούτα, αμέσως αναγνώρισαν τον “ταιστή” και άρχισαν να σκούζουν και τα τρία μαζί με ανοιχτά στόματα, όπως στα ντοκυμαντέρ. Αφού “ξεκοιλιάστηκαν” στην κυριολεξία με κιμά, και ήπιαν λίγο νεράκι, έφυγα για την δουλειά. Το απόγευμα η διαδικασία θα επαναληφθεί και λέω να εμπλουτίσω το μενού και με λίγο τριμένο σφικτό αυγό όπως με συμβούλεψε ένας φίλος μου.

Ελπίζω σε μία εβδομάδα να μπορώ να τα απελευθερώσω ξανά εκεί που τα βρήκα, μόλις δω ότι μπορούν να χρησιμοποιούν τα φτερά τους.

Και ερωτώ: ΤΙ ΣΟΙ ΚΥΝΗΓΟΣ ΕΙΜΑΙ; Από την μία τα κυνηγάω χωρίς κανέναν δισταγμό το χειμώνα, κι όμως χθες το μεσημέρι που στάθηκε αδιανόητο να τα αφήσω αβοήθητα στην μοίρα τους.

Λεωνίδας

[/indent]

 To πιο πιθανο ηταν, απο τη στιγμη που επιασες τα πουλακια με τα χερια σου, οι γονεις να μην τα πλησιαζαν καν μετα, ακομα και αν τα αφηνες στη φωλια. Εδω λενε, οτι τα μισουνε, αν πιασεις πουλακι η αυγο, και ετσι οταν βρεις φωλια, προσπαθεις να μην την πιασεις, αλλα ουτε και να το πεις αλλου, μηπως παει κανεις αλλος.

 Αυτο που εκανες ηταν το καλυτερο, γιατι πιθανον θα πεθαιναν, ειτε απο την πεινα, ειτε απο το γατο. Εχε υποψιν οτι ο κοτσυφας ειναι τρομερα μελωδικο πουλι, αλλα αρκετα ζηλιαρης αν εχεις καναρινια, και επισης πολυ βρωμικος.

 Οσο για την απελευθερωση, μη βιαστεις. Οι γονεις πλεον δεν θα τα δεχτουν, οποτε πρεπει να ειναι ετοιμα να βρουν μονα την τροφη τους.

 Οσο για το τι κυνηγος εισαι, ειναι προφανες. Σκοπος δεν ειναι να μη μεινει κανενα πουλι ζωντανο, αλλα να μεινουν τοσα ωστε η φθορα που τους κανουμε να μην εχει αντικτυπο στον πληθυσμο τους.

 Αλλωστε, ποσοι απο μας δεν εχουμε χαζεψει μια μανα περδικα με τα μικρα της, και τα ποσα τερτιπια κανει ωστε να μας απομακρυνει απο τα μικρα της. Δεν νομιζω πολλοι να σκεφτονται εκεινη τη στιγμη να σκοτωσουν τα μικρα…

ΕΙΣΑΙ ΕΝΑΣ ΚΥΝΗΓΟΣ ΜΕ ΟΛΗ ΤΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΛΕΞΗΣ

ΑΥΤΟ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΣΕΒΕΤΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ

ΦΥΣΗ

ΕΓΩ ΕΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΘΑ ΣΑΣ ΔΩΣΩ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΠΡΟΠΕΡΣΙ ΣΤΑ ΟΡΤΥΚΙΑ ΧΥΠΗΣΑ ΕΝΑ ΣΤΟ ΦΤΕΡΟ ΠΟΛΥ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΛΑΒΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΥΛΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΣΦΙΞΕΙ .ΤΟ ΕΒΑΛΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΣΕ ΚΛΟΥΒΑ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΩ ΣΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΤΟ ΣΚΥΛΙ ΜΟΥ .

ΕΓΙΝΕ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΒΑΠΤΙΣΤΗΚΕ ΤΟΥ ΠΕΡΙΠΟΙΗΘΗΚΑ ΤΟ ΦΤΕΡΟ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΚΑΤΑ ΔΙΑΝΙΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 2 ΜΕΡΕΣ ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΤΟ ΒΑΛΩ ΣΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ ΜΟΥ ΠΕΡΥΣΙ ΛΟΙΠΟΝ ΞΑΝΑ

ΕΝΑ ΕΛΑΦΡΑ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΕΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΜΙΑ ΕΙΠΑ ΒΡΗΚΑ ΖΕΥΓΑΡΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΤΟ ΑΛΛΟ .

ΣΑΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΩ ΟΤΙ ΤΑ ΕΧΩ ΣΕ ΜΕΓΑΛΟ ΚΛΟΥΒΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ ΜΕ ΞΥΠΝΑΝΕ ΚΕΛΑΗΔΟΝΤΑΣ ΔΥΝΑΤΑ .ΜΑΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΜΟΛΙΣ ΠΑΜΕ ΚΟΝΤΑ ΚΑΝΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΘΟΡΥΒΟΥΣ ΚΑΙ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ .ΟΥΤΕ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΤΙ ΤΑ ΧΑΙΡΕΤΑΩ ΤΟ ΠΡΩΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΑΩ ΝΑ ΚΥΝΗΓΗΣΩ ΑΛΛΑ .

ΑΥΤΑ ΕΙΧΑΝ ΧΑΡΗ-ΘΕΛΗΜΑ ΘΕΟΥ-ΤΥΧΗ ΠΕΣΤΕ ΤΟ ΟΠΩΣ ΘΕΛΕΤΕ  

Mπραβο φιλαρακι

Για αλλη μια φορα δειχνουμε μεσα απο τετοια θεματα το τι ειμαστε και τι σημαινει ΚΥΝΗΓΟΣ!!!!!

Δεν χρειαζεται να πω κατι αλλο νομιζω οτι τα παιδια με καλυψαν πληρως!

Ασ τα βλεπουνε αυτα καποιοι κυριοι “προστατες της φυσης” που δεν ξερουνε τιποτα αλλο απο το να τα τσεπωνουνε και να κατηγορουνε!!!!

Γιωργος