τι να πει κανείς για αυτον τον άνθρωπο
το πάθος του για αυτό που έκανε;
το πώς αντιμετωπιζε τα προβλήματα που αφορούσαν το κυνηγι;
δεν ξέρω τι άλλο να γράψω πραγματικά,αυτο που έλεγα σε φίλους κυνηγούς που μένουν μονιμα στην πελλοπόνησο ήταν οτι είναι πολύ τυχεροί που είχαν τώρα πιά αυτο το άνθρωπο στον τόπο τους,τον θεωρούσα τον πιο ΤΙΜΙΟ σε αυτα που έλεγε για το κυνηγι και για εμένα θα έπρεπε να ήταν στην θεση του μουστάκια του (π@σοκου) να μην το συνεχίσω όμως γιατί θα βγω εκτός εαυτού.
κρατάω κατι που είπε σε μια συνεντευξη:Πολύ φοβάμαι, ότι εάν δεν αντιδράσουμε στις πολιτικές βουλήσεις κάποιων, το κυνήγι στην Ελλάδα -μετά από 10 με 15 χρόνια- θα είναι μια ρεζερβοποιημένη-κονσερβοποιημένη διαδικασία
καλό σου ταξίδι ΚΩΣΤΑ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΕ και να ξέρεις πως κάποιοι θα παλεύουν εκεί έξω όσο χρειαστεί για το αγαπημένο μας κυνήγι
ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΝΑ ΕΧΕΙΣ