Φίλοι μου, κι εγώ την δική μου άποψη εκφράζω χωρίς να καταδικάζω κανενός συναδέλφου την γνώμη. Ίσα ίσα όλες τις κρατάω και τις σέβομαι και τις ξανασκέπτομαι.
Φοβάμαι όμως ότι μας έχουν βάλει όλους στο τριπάκι των απαγορεύσεων σαν φάρμακο στα δεινά που αντιμετωπίζει το κυνήγι.
Και θα ήθελα να σας θυμίσω ότι το κράτος το βόλευε αυτή η τακτική, γιατί δεν είχε επαρκείς πόρους κάθε είδους για να αστυνομεύσει και να προστατεύσει. Κατέφευγε λοιπόν σε αυτή την πρακτική επί χρόνια και τι έγινε; Πληθύνανε (συγνώμη για τα Ελληνικά μου) τα θηράματα; Σταμάτησαν τα εγκλήματα οι λαθροθήρες; Ίσα ίσα αυτοί ευνοούνται από τις απαγορεύσεις αφού δρουν ανενόχλητοι πλέον. Για να καλυφθεί αυτό το κενό δεν πληρώνουμε κάποια επιπλέον χρήματα όλοι μας, και δημιουργήθηκε η Ομοσπονδιακή Θηροφυλακή, η οποία παρ’όλα όσα λέγονται ή γράφονται έχει κάνει φοβερή δουλειά, ψυχολογική κυρίως!
Κλείνοντας, θα ήθελα να πω ότι γνώμη μου είναι ότι θα πρέπει να προσέχουμε διπλά πριν να κάνουμε οποιαδήποτε πρόταση νέας απαγόρευσης. Στην Ελλάδα ζούμε, σκεφτείτε το, καμμιά απαγόρευση έστω και προσωρινή δεν ανακαλείται και καμιά δεν έρχεται μόνη της. Ας μην βγάζουμε τα μάτια μας μόνοι μας.
