Το Σαββαροκύριακο στη Μεσσηνία ο καιρός θαυμάσιος με κάτι λίγες ψιχάλες που δεν με προβλημάτισαν, τα πουλιά σε ίδιες ποσότητες με τις άλλες φορές το ρίξιμο φυσιγγίων στα ίδια πάνω κάτω νούμερα 15-25 κάθε φορά μόνο σε απογευματινά, η κάρπωση όμως καλύτερη απο τις άλλες φορές. Κατάφερα 10 πουλιά, έχασα άλλα 3.
Χτυπάω μια και πέφτει πάνω σε ένα ψηλό δέντρο σε μια διχάλα ενός κλαδιού ανάσκελα να με κοιτάει. Το τι πέτρα έφαγε για να κατέβει δέ λέγεται, είχανε φύγει και αυτοί που ραβδίζανε ελιές να τους φώναζα να μου ραβδίσουνε τη τσίχλα. Μετά απο ώρα και ενώ θα έχανα όλο το καρτέρι, της ρίχνω μια ντουφεκιά μπάς και πέσει και πέφτει στο αποκάτω κλαρί. Ξανά πέτρες, αυτή τίποτα. Συγχίζομαι της τραβάω άλλη μια ντουφεκιά, δεν έμεινε τίποτα να κατέβει.
Κατέβασα άλλη μια απο το θεό που την έφαγε στο κεφάλι και έπεφτε σιγά σιγά για αρκετή ώρα, την έστησα με το όπλο σηκωμένο στη κυριολεξία σε κάτι μαύρες που είδα την προηγούμενη μέρα περνάγανε απο ένα στενό διάδρομο μεταξύ δυο δέντρων και πάνω απο κάτι βάτα και που φεύγανε ξυστά απο το κεφάλι μου (απόχη να είχα τις μάζευα) αλλά συννενοήθηκαν και μου απέσπασε μια την προσοχή απο αλλού και έτσι καταφέρανε και ξαναπεράσανε. Την επόμενη φορά.
Καλή χρονιά σε όλους με υγεία και χαμόγελο και να ευχαριστιόμαστε τα μικρά πράγματα γιατι κάποια στιγμή μπορεί να κοιτάξουμε πίσω και να συννειδητοποιήσουμε οτι αυτά τα μικρά ήτανε τελικά και τα πιο μεγάλα.