Η αλλαγή απογευματινού καρτεριού απόψε, απέδωσε “τα μάλα”!
Όλα τα πουλιά, όμως, πέρασαν και κτυπήθηκαν στο σούρουπο…
Τα μάζεψα στο τέλος με φακό κεφαλής, την προσφιλή μου συνήθεια, χρόνια τώρα…!
Αν έτρεχα να μαζέψω το κάθε πουλί την ώρα που το χτυπούσα, δε θα προλάβαινα ούτε τα μισά να καρπωθώ, από αυτά που τελικά καρπώθηκα (και θα μου είχε βγει και η γλώσσα)…!
Υ.Γ.: Η τακτική μου, το να συλλέγω τα χτυπημένα πουλιά στο τέλος του απογευματινού με φακό, πιστέψτε με, αποδίδει τα μέγιστα, αλλά υπό μία σημαντικότατη προ’υ’πόθεση: την καλή μνήμη, για να βάζουμε σημάδια και να θυμόμαστε ΠΟΣΑ πουλιά και ΠΟΥ έχουν πέσει, όταν τα “καταρρίψαμε”…!