Προσπάθεια ή ταλέντο; Τι είναι προτιμότερο;

Ποιο οπλο??? Αν διαφερουν σε κατι τοτε σιγουρα ειναι το οπλο!

ενταξει φιλε μου εχουν διαφορετικα χαρακτηριστικα…κτλ.

[size=3]Διαβασα αρκετα απο το θεμα και εχω μια ΜΕΓΑΛΗ απορια.Ο σκοπευτης που σκονιζει 120 στα 125,συνεπαγεται οτι θα ειναι απαραιτητα και καλος κυνηγος??
Μην βιαστειτε να απαντησετε,σκεφθειτε το λιγο[/size]

1) Διάβασα και τα παρακάτω – απαντήσεις στην ερώτησή σου- αλλά για μένα πάει ακόμα πιο μακρυά… ο καλός κυνηγός δεν είναι μόνο αυτός που πετυχαίνει τα περισσότερα από τα πουλιά στα οποία θα ρίξει (καρτράτα η όχι με σταθερή τροχιά ή όχι) αλλά και αυτός που διαβάζει τον καιρό, τον τόπο, "σκέφτεται" όπως το θήραμα και άλλα πολλά που δεν έχουν καμία σχεδόν σχέση με τη σκοποβολή είτε σκοπευτηρίου είτε κυνηγοτόπου. Μέχρι και το πόσα ίδια θηράματα έχεις καρπωθεί ποτέ/φέτος/σε αυτήν την εξόρμηση/σήμερα μετράει… Στο ψαροτούφεκο για να σου τραβήξω μια αναλογία για να χαλαρώσουμε λίγο, την πρώτη φορά που θα ρίξεις σε συναγρίδα θα αστοχήσεις σχεδόν σίγουρα (εκτός κι αν γίνει τελείως άκυρα και τυχαία πριν καταλάβεις τι συμβαίνει) απλά γιατί οι σφυγμοί ανεβαίνουν απότομα στεγνώνει το στόμα και υποσυνείδητα επιβάλλεις στον εαυτό σου το σουτ στο δοκάρι… δύσκολο να το εξηγήσω με λόγια τελικά…

2) Στο θέμα μας: Leo νομίζω ότι το ερώτημά σου δεν έχει απάντηση. Οι δύο παράγοντες δεν είναι ομοειδή τσουβάλια που πετάς όσα έχεις σε ένα πηγάδι και όσα ρίξεις τόσο ρηχαίνει… Το ταλέντο ορίζει το εύρος του χειρότερου και του καλύτερου που μπορεί κάποιος να γίνει. Η προσπάθεια ορίζει το που θα πάει τελικά πάνω σε αυτήν την κλίμακα. Είναι εξίσου σπουδαία γιατί (α) αν το ταλέντο σου είναι τέτοιο που ο στόχος σου είναι εκτός του εύρους σου και η άπειρη προσπάθεια δεν θα φέρει το αποτέλεσμα και (β) όσο και κοντά στο ελάχιστο εύρος του ταλέντου σου να είναι ο στόχος σου (ελάχιστη απαίτηση μέγιστο ταλέντο) με μηδενική προσπάθεια δεν θα πετύχεις το στόχο. Μιλώντας με απόλυτους όρους λοιπόν το ερώτημά σου είναι σοφιστικό και εσφαλμένο. ΑΝ ΟΜΩΣ ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ έστω και με φιλοσοφικούς και μαθηματικούς όρους εσφαλμένη τότε μπορούμε να πούμε ότι:

3) Οριοθετώντας συνήθεις στόχους μπορούμε να πάρουμε απαντήσεις θετικές. Παράδειγμα (α) αν ο στόχος είναι "διαρκής βελτίωση στο εύρος των δυνατοτήτων μου" τότε φυσικά η προσπάθεια είναι το σημαντικό μέγεθος και το ταλέντο ασήμαντο -σχεδόν- (β) αν ο στόχος είναι "αξιοπρεπής ή και καλή άντε και πολύ καλή αν γίνει κυνηγετική σκόπευση" τότε πάλι η προσπάθεια είναι πιο σημαντική για τους περισσότερους ανθρώπους γιατί το εύρος ταλέντου μας είναι για να πάμε από "κακός" μέχρι "καλός προς πολύ καλός" οπότε το που θα σταθούμε ορίζεται μόνο από την προσπάθεια (γ) αν ο στόχος είναι "χρυσό στους Ολυμπιακούς" τότε νομίζω το ταλέντο είναι πιο σημαντικό γιατί απλά οι περισσότεροι απο μας δεν έχουμε αρκετό -ΑΦΟΥ ο δάσκαλος βρει μαθητές που πιθανολογεί ότι έχουν αρκετό ταλέντο τότε η προσπάθεια θα πάρει τη σκυτάλη αλλά πάντα θα υπάρχει η αμφιβολία αν το ταλέντο είναι πράγματι αρκετό μέχρι να έρθει το ίδιο το μετάλιο… (δ) αν ο στόχος είναι "ε στα 50 φυσίγγια να πετύχω ένα πουλί" τότε πιο σημαντικό είναι το ταλέντο! πάλι γιατί το κατώτατο όριο εύρους ταλέντου του μέσου ανθρώπου είναι τέτοιο που δεν χρειάζεται καμία προσπάθεια για να πετύχεις αυτό το στόχο. Δηλαδή ο στόχος είναι κάτω από το σημείο που το μέσο ταλέντο ξεκινάει πριν αρχίσει η προσπάθεια.

Τέλος πάντων επειδή γέμισα μια σελίδα μπαρούφες tldr (too long didnot read): Για να απαντηθεί το ερώτημα Leo πρώτα πρέπει να ορίσουμε το στόχο μας. Σπουδαιότερο είναι πότε το ένα και πότε το άλλο αναλόγως των επιδιώξεων. Για τη συνηθέστερη επιδίωξη ("διαρκής βελτίωση στο εύρος των δυνατοτήτων μου") σημαντικότερη με διαφορά είναι η προσπάθεια.

1) Διάβασα και τα παρακάτω – απαντήσεις στην ερώτησή σου- αλλά για μένα πάει ακόμα πιο μακρυά… ο καλός κυνηγός δεν είναι μόνο αυτός που πετυχαίνει τα περισσότερα από τα πουλιά στα οποία θα ρίξει (καρτράτα η όχι με σταθερή τροχιά ή όχι) αλλά και αυτός που διαβάζει τον καιρό, τον τόπο, "σκέφτεται" όπως το θήραμα και άλλα πολλά που δεν έχουν καμία σχεδόν σχέση με τη σκοποβολή είτε σκοπευτηρίου είτε κυνηγοτόπου. Μέχρι και το πόσα ίδια θηράματα έχεις καρπωθεί ποτέ/φέτος/σε αυτήν την εξόρμηση/σήμερα μετράει… Στο ψαροτούφεκο για να σου τραβήξω μια αναλογία για να χαλαρώσουμε λίγο, την πρώτη φορά που θα ρίξεις σε συναγρίδα θα αστοχήσεις σχεδόν σίγουρα (εκτός κι αν γίνει τελείως άκυρα και τυχαία πριν καταλάβεις τι συμβαίνει) απλά γιατί οι σφυγμοί ανεβαίνουν απότομα στεγνώνει το στόμα και υποσυνείδητα επιβάλλεις στον εαυτό σου το σουτ στο δοκάρι… δύσκολο να το εξηγήσω με λόγια τελικά…

2) Στο θέμα μας: Leo νομίζω ότι το ερώτημά σου δεν έχει απάντηση. Οι δύο παράγοντες δεν είναι ομοειδή τσουβάλια που πετάς όσα έχεις σε ένα πηγάδι και όσα ρίξεις τόσο ρηχαίνει… Το ταλέντο ορίζει το εύρος του χειρότερου και του καλύτερου που μπορεί κάποιος να γίνει. Η προσπάθεια ορίζει το που θα πάει τελικά πάνω σε αυτήν την κλίμακα. Είναι εξίσου σπουδαία γιατί (α) αν το ταλέντο σου είναι τέτοιο που ο στόχος σου είναι εκτός του εύρους σου και η άπειρη προσπάθεια δεν θα φέρει το αποτέλεσμα και (β) όσο και κοντά στο ελάχιστο εύρος του ταλέντου σου να είναι ο στόχος σου (ελάχιστη απαίτηση μέγιστο ταλέντο) με μηδενική προσπάθεια δεν θα πετύχεις το στόχο. Μιλώντας με απόλυτους όρους λοιπόν το ερώτημά σου είναι σοφιστικό και εσφαλμένο. ΑΝ ΟΜΩΣ ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ έστω και με φιλοσοφικούς και μαθηματικούς όρους εσφαλμένη τότε μπορούμε να πούμε ότι:

3) Οριοθετώντας συνήθεις στόχους μπορούμε να πάρουμε απαντήσεις θετικές. Παράδειγμα (α) αν ο στόχος είναι "διαρκής βελτίωση στο εύρος των δυνατοτήτων μου" τότε φυσικά η προσπάθεια είναι το σημαντικό μέγεθος και το ταλέντο ασήμαντο -σχεδόν- (β) αν ο στόχος είναι "αξιοπρεπής ή και καλή άντε και πολύ καλή αν γίνει κυνηγετική σκόπευση" τότε πάλι η προσπάθεια είναι πιο σημαντική για τους περισσότερους ανθρώπους γιατί το εύρος ταλέντου μας είναι για να πάμε από "κακός" μέχρι "καλός προς πολύ καλός" οπότε το που θα σταθούμε ορίζεται μόνο από την προσπάθεια (γ) αν ο στόχος είναι "χρυσό στους Ολυμπιακούς" τότε νομίζω το ταλέντο είναι πιο σημαντικό γιατί απλά οι περισσότεροι απο μας δεν έχουμε αρκετό -ΑΦΟΥ ο δάσκαλος βρει μαθητές που πιθανολογεί ότι έχουν αρκετό ταλέντο τότε η προσπάθεια θα πάρει τη σκυτάλη αλλά πάντα θα υπάρχει η αμφιβολία αν το ταλέντο είναι πράγματι αρκετό μέχρι να έρθει το ίδιο το μετάλιο… (δ) αν ο στόχος είναι "ε στα 50 φυσίγγια να πετύχω ένα πουλί" τότε πιο σημαντικό είναι το ταλέντο! πάλι γιατί το κατώτατο όριο εύρους ταλέντου του μέσου ανθρώπου είναι τέτοιο που δεν χρειάζεται καμία προσπάθεια για να πετύχεις αυτό το στόχο. Δηλαδή ο στόχος είναι κάτω από το σημείο που το μέσο ταλέντο ξεκινάει πριν αρχίσει η προσπάθεια.

Τέλος πάντων επειδή γέμισα μια σελίδα μπαρούφες tldr (too long didnot read): Για να απαντηθεί το ερώτημα Leo πρώτα πρέπει να ορίσουμε το στόχο μας. Σπουδαιότερο είναι πότε το ένα και πότε το άλλο αναλόγως των επιδιώξεων. Για τη συνηθέστερη επιδίωξη ("διαρκής βελτίωση στο εύρος των δυνατοτήτων μου") σημαντικότερη με διαφορά είναι η προσπάθεια.

Oριστε ενα απτο παραδειγμα ταλεντο vs προσπαθειας.

Εχεις ενα Α ταλεντο στο γραπτο λογο. Αν ομως δεν προσπαθησεις να εκφρασεις αυτα που θες τοτε το ταλεντο σου παει χαμενο. Αν δηλαδη δεν εγραφες το κατεβατο που χαρακτηριζεις "μπαρουφες", δεν θα καταλαβαινα ουτε γω, ουτε και οσοι το διαβασαν το σκεπτικο σου. Αν δεν εχεις κανενα ταλεντο, και προσπαθησεις αρκετα παλι θα καταφερεις να εκφασεις αυτο που θες, ισως οχι τοσο ευκολα στην αρχη, αλλα με εντονη προσπαθεια στο τελος θα πετυχεις το ιδιο αποτελεσμα. Και επειδη καθε προσπαθεια στην αρχη της φαινεται βουνο, αλλα μετα φαινεται ευκολοτερη καθως αρχιζεις να καταλαβαινεις το τι πρεπει να κανεις, η επιτυχια (που δεν ειναι φυσικα δεδομενη αν προσπαθησεις πολυ) θα ειναι ευκολοτερη απο το να μη προσπαθησεις καν.

Απλα σκεψου ποσο δυσκολο ηταν το πρωτο σου θηραμα, κυνηγι ή ψαρεμα, και ποσο πιο ευκολα ηρθαν τα υπολοιπα οταν εμαθες καποια πραγματα και τα "καλλιεργησες"

Leo διαβάζοντας την κουβέντα σου με το Δάνο… Ας πούμε ένας κυνηγός με ίδια φυσίγγια με ένα σκοπευτή (και ότι είχαν ισάξιο δάσκαλο ή κανένα δάσκαλο όσο έριχναν αυτά τα φυσίγγια). Επίσης αφαίρεσε αν θέλεις το πλεονέκτημα του σκοπευτή να βλέπει καθαρότερα τη διαφορά επιτυχίας από αποτυχία (στο κυνήγι μια καλύτερη βολή μπορεί να μην κρατήσει το πουλί και μία χειρότερη με τυχερότερο placement των σκαγιών αν το κρατήσει)… οκ ήδη πολύ υποθετικό το ερώτημα αλλά συνεχίζω στη σφαίρα της φαντασίας…

Έστω λοιπόν όλα αυτά τα υποτιθέμενα και διαγωνιζόντουσαν μεταξύ τους σε ένα τρίτο άθλημα κινητού στόχου με λειόκαννα που να είναι εξίσου θεμελιωδώς διαφορετικό από το κυνήγι και το σκοπευτήριο (τραπ σκιτ σπορτινγκ)… δεν θα είχε ένα προβάδισμα προσαρμοστικότητας ο κυνηγός που δεν είναι τόσο δεμένος με το routine του?

Τι θα ίσχυε εδώ?

[font=”Comic Sans MS”]ΑΥΤΟ ΕΝΝΟΩ Κ ΓΩ ΟΤΑΝ ΛΕΩ ΟΤΙ
Ο ΚΥΝΗΓΟΣ ΘΑΤΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ.
Ο ΣΚΟΠΕΥΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΕΤΑΙ ΣΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ
ΣΤΟΧΟΥΣ-ΤΡΟΧΙΕΣ-ΤΑΧΥΤΗΤΕΣ Κ ΕΧΕΙ ΜΑΘΕΙ
Σ ΑΥΤΟΥΣ,ΕΝΩ Ο ΚΥΝΗΓΟΣ ΕΧΕΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΕΙ ΣΕ ΜΙΑ
ΠΛΗΘΩΡΑ ΑΠΟ ΣΤΟΧΟΥΣ-ΤΡΟΧΙΕΣ-ΤΑΧΥΤΗΤΕΣ.
ΟΠΟΤΕ ΑΝ ΕΓΩ ΠΕΤΑΞΩ ΕΝΑ ΔΙΣΚΑΚΙ ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ
ΠΟΥ ΜΟΥ ΚΑΠΝΙΣΕΙ Κ ΟΧΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΑΝΤΑΡ ΠΟΡΕΙΑ,
ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ Ο ΚΥΝΗΓΟΣ ΕΧΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ
ΝΑ ΤΟ ΠΕΤΥΧΕΙ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΠΑΝΩ
ΣΤΟ ΚΥΝΗΓΙ.
Κ ΠΙΣΤΕΥΩ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΕΙ ΑΚΟΜΑ Κ
ΣΤΟ ΣΚΟΠΕΥΤΗΡΙΟ ΤΟΝ ΣΚΟΠΕΥΤΗ,ΑΝ ΦΥΣΙΚΑ ΕΚΑΝΕ ΣΕ ΣΥΝΟΛΟ ΣΤΟ
ΚΥΝΗΓΙ ΤΙΣ ΤΟΥΦΕΚΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ Ο ΣΚΟΠΕΥΤΗΣ ΣΤΟ ΣΚΟΠΕΥΤΗΡΙΟ.[/font]

Διάβασα περιληπτικά το topic …αλλά όχι “πασαλειμματικά”

Δε μπορώ να ξεχωρίσω τη σκοποβολή από κανένα άλλο ατομικό άθλημα.
Το καθένα απαιτεί πολύ συγκεκριμένα πράγματα από τον αθλητή.

Το βασικό και κοινό τους χαρακτηριστικό είναι "η συγκέντρωση".

Τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά βασίζονται σε άλλου είδους υποχρεώσεις που αν στο ένα άθλημα θεωρούνται πλεονέκτημα στο άλλο θεωρούνται μειονέκτημα.
Σκεφτείτε και συγκρίνετε τον αθλητή … του γκολφ – του μπιλιαρδου – του μποουλινγκ – της τοξοβολίας – της ενόργανης γυμναστικής – …έναν πιανίστα … … πόσα κοινά και πόσες διαφορές έχουν ?

Το θέμα ταλέντου τώρα

Σαφώς προτιμότερο είναι το ταλέντο …. η “κλίση” που λένε.
Υπάρχει κάποιος ο όποιος δε θα ήθελε να αφομοιώνει σε λιγότερο χρόνο περισσότερες πληροφορίες και τεχνικές ??? … και να ανεβαίνει τα σκαλιά της εξέλιξης πολύ συντομα ?
Το κακό είναι ότι Ταλέντα δε γεννιούνται κάθε μέρα … γι’ αυτό σπανίζουν κιόλας …και γι’ αυτό αρκετες φορές τυγχάνουν άμεσης εκμετάλλευσης (καλής ή κακής)

Το θέμα της προσπάθειας

Σαφώς πιο αναγνωρίσιμο. Ο κόπος προκαλεί πάντα σεβασμό …αλλά απαιτεί και κούραση.
Μπορεί να την εκμεταλλευτεί ο καθένας …είναι – δεν είναι πλασμένος για αυτό που επιλέγει να ασχοληθεί.
Απλώς αν δεν είναι πλασμένος γι’ αυτό …δε θα πρέπει να απαιτεί και αξιώσεις .

Και όταν λέω πλασμένος εννοώ το εξής.

Αν κάποιος ο οποίος το σώμα του και οι κινήσεις του είναι μπετό (άτσαλος) …δε θα του είναι εύκολο να ασχοληθεί με το μπαλέτο …είναι πανδύσκολο να λυθεί αυτό το σώμα και χρειάζεται ΠΟΛΥ χρόνο.
Ενώ αν ασχοληθει ένας με πιο ευλύγιστο σώμα …θα ξεκινήσει από το 10ο μαθημα

Αυτό που πάντα πρέπει να υπάρχει μέσα στο μυαλό μας (μιας και τα ταλέντα είναι ΣΠΑΝΙΑ) … είναι πως όταν αποφασίσουμε ν’ ασχοληθούμε με κάτι …το πρωτεύων είναι να “μάθει” το σώμα να ακολουθεί τη σκέψη .

Μα αφου ο άνθρωπος που ειναι ταυτοχρονα σκοπευτης και κυνηγος εχει απαντησει ξεκαθαρα,τι το κουραζουμε το θεμα ρε παιδιά??
Το ρεζουμε λοιπόν της υποθεσης ειναι αυτο.

….