Μια από τις ράτσες σκυλιών που μου αρέσει πολύ. Το βρήκα να τριγυρνάει στο βουνό του Βέρνου στα 1400μ
φωτο απο θηραματα και οχι μονο
-
Νοεμβρης 2013, 500 μετρα απο τη θαλασσα, 18 κελσιου. https://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=1&cad=rja&uact=8&ved=0CCcQFjAA&url=http%3A%2F%2Fwww.reptileforums.co.uk%2Fforums%2Fsnakes%2F1000859-herping-greece.html&ei=p0NNU8u7C8KJ0AXah4HoDQ&usg=AFQjCNG3-gNIPnUqFQGIi3g46UNSgmXHug&sig2=aUtE-7skJbS4IWcV-wIZPQ Vipera ammodytes , και tortuge Testudo marginata
Attachments:
You must be logged in to view attached files.ψ
Με αφορμή την φωτογραφία του mark cal20 μου ήρθε στο μυαλό και σε μένα τα ανεπανάληπτα κυνήγια της δεκαετίας του 70 με το “λάστιχο” έτσι λέγαμε για
συντομία τη σφεντόνα.
Ξεκινούσαμε να βρούμε το πιο καλό ξύλο για τη διχάλα “φούρκα” κατά την τοπική διάλεκτο.Την επεξεργαζόμασταν να ταιριάζει όσο γινόταν πιο εργονομικά
για να την κρατά με άνεση το χέρι ενώ το άλλο θα τραβούσε όσο πιο δυνατά γινόταν το λάστιχο που ήταν προσαρμοσμένο πάνω της και κατέληγε σε μαλακό
δέρμα που υποδέχονταν την πιο σφαιρική πέτρα (σαν βολίδα) για το κυνήγι των μικρόπουλων και όχι μόνο.
Κάποια στιγμή βρήκα μια στο Μοναστηράκι (καμία σχέση με τις δικές μας τότε) μου άρεσε όμως λόγο εμφάνισης και την πήρα για το γιο μου.
Μάλλον στο χωριό πρέπει να ψάξω να βρω ξύλο για να φτιάξουμε μια τέτοια που είχα πιτσιρίκος το θέμα είναι που πρέπει να ρωτήσω για λάστιχο.Leatherman.
Με αφορμή την φωτογραφία του mark cal20 μου ήρθε στο μυαλό και σε μένα τα ανεπανάληπτα κυνήγια της δεκαετίας του 70 με το «λάστιχο» έτσι λέγαμε για<br>
συντομία τη σφεντόνα.<br>
Ξεκινούσαμε να βρούμε το πιο καλό ξύλο για τη διχάλα «φούρκα» κατά την τοπική διάλεκτο.Την επεξεργαζόμασταν να ταιριάζει όσο γινόταν πιο εργονομικά<br>
για να την κρατά με άνεση το χέρι ενώ το άλλο θα τραβούσε όσο πιο δυνατά γινόταν το λάστιχο που ήταν προσαρμοσμένο πάνω της και κατέληγε σε μαλακό<br>
δέρμα που υποδέχονταν την πιο σφαιρική πέτρα (σαν βολίδα) για το κυνήγι των μικρόπουλων και όχι μόνο.<br>
Κάποια στιγμή βρήκα μια στο Μοναστηράκι (καμία σχέση με τις δικές μας τότε) μου άρεσε όμως λόγο εμφάνισης και την πήρα για το γιο μου.<br>
Μάλλον στο χωριό πρέπει να ψάξω να βρω ξύλο για να φτιάξουμε μια τέτοια που είχα πιτσιρίκος το θέμα είναι που πρέπει να ρωτήσω για λάστιχο.Leatherman.
νομιζω οτι λαστιχο θα βρεις και στο μοναστηρακι,αλλιως φτιαξε ενα μονος σου,απο σαμπρελα…πιο ευκολα κοβεται το λαστιχο παρα η σαμπρελα….:-)))
Ευχαριστώ για τη βοήθεια jason.
ψ
Τι μου θύμισες τώρα mark cal20…Με γύρισες σε εποχές 1978-80 περίπου.
Για να είμαι ειλικρινής, δεν θυμάμαι να είχα σταυρώσει πουλί με σφεντόνα, αν και θυμάμαι τα σπουργίτια την Άνοιξη στο κούρνιασμα να κάθονται στα 10 – 15 μέτρα το πολύ. Επίσης τότε παίζαμε μπίλιες (γυάλινοι βόλοι) και πολλοί τις χρησιμοποιούσαν για πυρομαχικά στις σφεντόνες τους. Χρησιμοποιούσαν κυρίως τους πολύ μικρούς βόλους, που εμείς τα λέγαμε “γαζάκια”. Μερικοί με τις σφεντόνες και τα γαζάκια ήταν “φωτιά και λαύρα” στο σημάδι.Τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο στη ζωή.Νομίζω ότι οι περισσότεροι από εμάς και ιδικά όσοι μεγαλώσαμε σε χωριά της επαρχίας περάσαμε από αυτό
το στάδιο.
Αυτό βέβαια που ακόμη με στεναχωρεί όταν το σκέπτομαι είναι που κάποια στιγμή με τσάκωσε με τη σφεντόνα ένας από τους θηροφύλακες που είχαμε στο
χωριό και μπρος μου,την έκανε”χίλια”κομμάτια. Η απόλυτη ταπείνωση για έναν δεκάχρονο σφεντονιστή.το πετσι…μα τι αλλο ???? γλωσσα απο παλιο παπουτσι του μπαμπα..η του παππου
Έπρεπε να μου το είχες πει πριν καμιά 40αριά χρόνια αυτό ρε Μάρκο που πήγα κι έκοψα πετσάκι απ’την τσάντα της μάνας μου (αυτή βρήκα μπροστά μου απ’αυτή έκοψα 😀 )
Ακόμα πονάω όσο το θυμάμαι αλλά τη σφεντόνα την έσωσα για κανα μήνα όπου έγινε η δεύτερη χοντρομαλακία μου.
Τώρα μεταξύ μας δεν έφταιγα πάλι εγώ, αλλά πρώτ’ απ’ όλα εκείνος ο πούστης ο τσιώνος (σπίνος) που έκατσε σε ένα κλαδί της μουριάς ακριβώς απέναντι από τη μπαλκωνόπορτα του μπάρμπα μου, ο μπάρμπας, που μόλις είχε αλλάξει τζάμι (έβαλε ένα ακριβό και πολύ χοντρό τσάμι για εκείνα τα χρόνια) και τέλος ο πατέρας μου που μου έδειξε πως να βγάλω τις μπίλιες απ’το ρουλεμάν.
Τώρα άμα τα συνδυάσεις όλα αυτά μαζί και προσθέσεις και τη θειά από μέσα να μαγειρεύει στο πετρογκάζ ……………………. παρ’ τ’ αυγό και κούρεψ’ το!!!…και τα σκάγια κάτω από την γλώσσα, να έχουν “συγκέντρωση” από το σάλιο! Από ελιά θυμάμαι έφτιαχνα κι εγώ, προετοιμασία για την 10ήμερη εξόρμηση μεταξύ Λαυρίου-Σουνίου στην έναρξη. Θυμάμαι χρησιμοποιούσα ροζ λάστιχα, ιταλικά τα έλεγαν και το πετσί με τρύπα στην μέση και άλλο πετσί ραμμένο από την εξωτερική πλευρά για να φωλιάζουν τα σκάγια.
@LORD-G. Φταίνε τα χρόνια που το δάκρυ ανεβαίνει πιο εύκολα στα μάτια…
ψ
Αυτά τα δόκανα, τα έβρισκα στην Αθηνάς. Βγάζαμε το σύρμα που ήταν για το δόλωμα, και βάζαμε ένα σωληνάκι φτιαγμένο από αμπελόβεργα όπου περνάγαμε απο μέσα μια θηλιά, για να μένει το δόλωμα ζωντανό και να κουνιέται. Κάναμε και μια εγκοπή στο πλάι του σωλήνα για να ακουμπάει το σίρμα που όπλιζε το δόκανο. Για δόλωμα βάζαμε ακρίδα με χρωματιστά φτερά που τα γυρνάγαμε για να φαίνονται, ή σκουλήκι από φλάμπουρο, το κοτσάνι της κρεμμύδας που βαράμε τα κεφάλια για γούρι την πρωτοχρονιά, ή σκουλήκι από καλαμπόκι. Το βάζαμε στο χώμα με μιά κλίση 30 μοίρες και κοσκινίζαμε το χώμα με τα χέρια για να το καλύψουμε. Το βάζαμε κοντά σε γκορτσές, γιατί τις χρησιμοποιεί ο κεφαλάς για να αποθηκεύει την τροφή του, καρφόνοντας την στα αγκάθια της.
Attachments:
You must be logged in to view attached files.Το συμαντικότερο ήταν να τους έχεις δέσει ένα πάσαλο, για να καρφώνεται στο χώμα και να μην ψάχνεις το δόκανο γύρω τριγύρω, όπως και να “πειράξεις” το ελατήριο, να το στρίψεις περισσότερο, ώστε να χτυπήσει με μεγάλη ταχύτητα και δύναμη.
Πρέπει να είστε συνδεδεμένοι για να απαντήσετε σ' αυτό το θέμα.