καλημέρα και καλό μήνα στους φίλους.
η επιστροφή στο μπετό πάντα δύσκολη
μετά τις διακοπές και το κυνήγι, ιδίως
με καύσωνα όπως τώρα.
η παραδοσιακή έξοδος στην βόρεια Μακεδονία,
την δικιά μας βέβαια, έγινε και στέφθηκε από
γενική επιτυχία.
τρυγόνια δεν βρήκαμε, αλλά οι ντοπιάρες ήταν συνεπείς
στο ραντεβού τους.
Δεν έχουν σημασία τα νούμερα, απλά ήθελα να
σημειώσω, ιδίως για τους νέους κυνηγούς και για
διάφορες σάχλες τύπου “τα σιδερένια πουλιά”, ότι
το 90% των πουλιών που πήραμε τρία άτομα, ήταν
μονοτουφεκιές, ξερές, με 32 γρ. 7 άρια οι άλλοι, και
34 γρ. 6έρια εγώ, ως πιο φοβικός και ανασφαλής
για την σκόπευση μου, και επειδή τέτοια μου είχαν
μείνει από περσυ.
Σιδερένια πουλιά λοιπόν, και πεντάρια σεμί, για όποιον
θέλει να τουφεκάει στα 60 μέτρα και να τσουρομαδάει
πουλιά.
με τα καρτέρια καλά διαλεγμένα και καλή κάλυψη,
άρα με τουφεκιές μέχρι 30 μέτρα, οι καταρρίψεις πιο
καθαρές από τσιχλοκότσυφα.
αυτά, για να μη ξεχνάμε και τα βασικά, και επειδή
την δεύτερη μέρα, κάτσανε δύο συνάδελφοι πενήντα μέτρα
σκάρτα μπροστά μου, παρότι τους είπα ότι κατά την διεύθυνση
αυτή θα τουφεκάω και άρα, και κίνδυνος υπάρχει, και τα
πουλιά θα μου χαλάνε, και άρα, καθίστε όσο κοντά θέλετε,
αλλά κατά τον οριζόντιο άξονα (πλάΐ μου), ο ένας από τους
οποίους επεχείρησε τρείς τριπλέτες σε τρία διαφορετικά
κοπάδια, περίπου στα 80 μ., και αφού τους έκανε αέρα, και
χάλασε και όλο το κυνήγι, τον άκουσα να λέει στον φίλο του,
πάμε να φύγουμε ρε, δεν έχει πουλιά.
έλεος αγόρια……….