ΜΕΘΟΔΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΠΟΥΛΟΣΚΥΛΩΝ

Θα συμφωνήσω απολύτως με τον φίλο Κalliston Hellas.Όχι γιατί έχω ιδιαίτερες γνώσεις ,όσον αφορά την εκπαίδευση σκύλων (οι γνώσεις μου και η εμπειρία μου είναι αυτή ενός μέσου κυνηγού τίποτα ιδιαίτερο),αλλά λόγω μιας τραυματικής εμπειρίας μου με ένα θηλυκό Drahthaar.

Το πήρα κουτάβι ενάμισυ μηνών και το μεγάλωνα με πολλή φροντίδα και αγάπη.Όταν άρχισα να το δουλεύω στα βασικά παραγγέλματα, διαπίστωσα ότι ήταν πανέξυπνο και εκπαιδεύσιμο πολύ περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο σκυλί είχα.Ότι του μάθαινα το εμπέδωνε αμέσως και το επαναλάμβανε αβίαστα και με χαρά.Εγώ δε αισθανόμουν σαν τον Πετρόχειλο τουλάχιστον…

Ώσπου ήρθε και η ώρα του αππόρτ.Το σκυλί μου έφερνε οτιδήποτε αντικείμενο του πετούσα και είπα να περάσω σε θήραμα.Εκεί άρχισαν τα δύσκολα.Το σκυλί έπιανε το ορτύκι (εκτροφείου σκοτωμένο πρόσφατα) και πήγαινε να το κρύψει στον κήπο.Μετά από πολλές προσπάθειες εκνευρίστηκα και όταν αυτό έσκαβε για να κρύψει το πουλί του έδωσα δύο γερές ξυλιές με το χέρι στα οπίσθιά του.Αυτό ήταν : το σκυλί παράτησε το αππόρτ ορτυκιού ενώ όλα τα άλλα αντικείμενα μου τα έφερνε ακόμα και μέσα από ποτάμι.Στο κυνήγι έπιανε το πουλί αλλά είτε το παρατούσε μερικά μέτρα μακριά μου είτε το έπαιρνε και έφευγε αντίθετα από μένα και το παρατούσε μετά από λίγο.

Επειδή αυτό το σκυλί είναι πράγματι πολύ καλό (πάνω από τον μέσο όρο) και με εξαιρετική αίσθηση του θηράματος κατέβαλλα πολλές προσπάθειες για να βελτιωθεί στο αππόρτ με μέτρια και όχι σταθερά αποτελέσματα .Και όλα αυτά για μία φορά που το χτύπησα!!!Και πρόκειται και για Drahtaar που υποτίθεται ότι είναι σκληρό σκυλί.Τρίχες… όλα τα σκυλιά ίδια είναι σε αυτόν τον τομέα.

Πέρα από την αναφορά αυτής της εμπειρίας μου θα ήθελα και τις συμβουλές σας για το τι πρέπει να κάνω για να έχω ένα καλό αππόρτ.Σημειωτέον το σκυλί (η Φρίντα) είναι 2 χρονών και επαναλαμβάνω χαρισματικό στο κυνήγι.

Τον Μπακ (ποιντερ) τον απεκτησα τον Φλεβαρη περιπου σε ηλικια ενος ετους. στην αρχη οταν σηκωνα το χερι για οποιοδηποτε λογο ο σκυλο ξαπλωνε φοβισμενος.Αυτο με εκανε να πιστευω οτι το σκυλι ειχε φαει πολυ ξυλο πριν περασει στα χερια μου.Τωρα και σε διαστημα 4 μηνων το σκυλι με το που θα σηκωσω το χερι θα τρεξει προς την κατευθηνη που δειχνω.Ακομα και οταν βουτηξε μια κοτα η μονη τιμωρια ηταν ενα δυνατο “ΜΗ” απο τοτε δεν τις ενοχλησε ξανα κ δε χρειαστηκε  να ξανα φωναξω.Λογω συνθηκων και αποστασεως το σκυλο τον ταιζει μονο η μανα μου. Ολα αυτα τα λεω κομματιαστα γιατι ειχα μερικες μερες να μπω στο φορουμ και “κολανε” σε καποια μηνυματα περι επιβολης και οτι το αφεντικο ειναι αυτος που ταϊζει το σκυλο και αλλα τετοια… Η εμπειρια μου με τα σκυλια ειναι σιγουρα ελαχιστη μπροστα σε αυτη που εχουν οι περισσοτεροι που συμμετεχουν σε αυτο το διαλογο ενα πραγμα ομως με κανει να πιστευω οτι ο σκυλος μου ειναι πρωτα φιλος μου και μετα δουλος μου. Παρολου που δεν τον εχω ταϊσει ουτε 10 φορες εγω και τον εχω τοσο λιγο διαστημα πιστευω οτι εχω καταφερει να κερδισω το σεβασμο του και την αγαπη του αφου ΕΙΜΑΙ -Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ- τον οποιο υπακουει και χωρις δευτερη κουβεντα την δε μανα ακομα και με το φαγητο του να την δει αν του φωναξω εγω θα τρεξει σε εμενα.

Γνωμη μου ειναι οτι οταν καποιος εχει να φτιαξει μια μεγαλη ποσοτητα αντικειμενων σε πολυ μικρο διαστημα και με το μεγαλυτερο δυνατον κερδος τοτε σιγουρα ειναι πολυ δυσκολο εωσ αδυνατον να το κανει τελειο. Απο την στιγμη που θα δωσω τοσα χρηματα για τον σκυλο μου θελω να τον εκπαιδευσω τελεια και οχι να τον παιδευσω αγρια.Μια ειναι ομως η απορια μου: Αυτη την μεθοδο θα την εφαρμοζε ποτε και στα παιδια του? Θα τους εριχνε με την σφεντονα οταν αυτα δεν θα υπακουαν στην πρωτη επικληση???

Πριν από καιρό είχαμε καταφερθεί ενάντια σε κάποιες μεθόδους που πρότεινε ο Θ. Πετρόχειλος για την εκπαίδευση στην υπακοή, χωρίς βέβαια να παραγνωρίσουμε την αξία του σαν πετυχημένου και πρωτοπόρου εκπαιδευτή.

Πρόσφατα διάβασα 2 νέα άρθρα του, ειδικά αυτό στο “Κυνηγός & Φύση” με έκανε να νοιώσω την υποχρέωση, αυτή την φορά να τον συγχαρώ. Νομίζω οτι όπως κατακρίνουμε κάτι που δεν μας αρέσει, έτσι πρέπει να επαινούμε το σωστό.

Στο μεγαλύτερο μέρος του άρθρου προσπαθεί να μας διδάξει οτι η παραμικρή πίεση σ’ ενα νεαρό κουτάβι, έχει καταστροφικά αποτελέσματα. Οποιαδήποτε μορφή σοβαρής εκπαίδευσης που απαιτει πίεση πρέπει να γίνεται μετά τους 7 μήνες. Πολύ σημαντικό αυτό που λέει για τον χώρο που πρέπει να ζει ένα κουτάβι, ώστε να μην κάνει ζημιές και αναγκαζόμαστε να το μαλώνουμε συνεχώς.

Θα αναφέρω ένα μονό σημείο :

“…….μια συμβουλή από καρδιάς:  Αφήστε το ζώο να ανεβαίνει πάνω σας. Μπορεί βραχυπρόθεσμα να σας διευκολύνει μια τέτοια απαγόρευση, αλλά είναι περισσότερα τα προβλήματα αυτά που θα δημιουργήσει παρά αυτά που θα λύσει……”

Αξίζει να το διαβάσετε , περιέχει πολύ χρήσιμα πράγματα για τους πρώτους μήνες της ζωής ενός κουταβιού.

<SCRIPT language=javascript>postamble();

Γιάννη το “εμείς” πήγαινε σε όσους είχαμε κατακρίνει την μέθοδο.

Βεβαίως είμαι σίγουρος οτι κανένας  εκπαιδευτής δεν θα χρειάζονταν να εφαρμόσει τις “σκληρές” μεθόδους στα  δικά του κουτάβια αφού δεν θα είχαν φθάσει σε τέτοιο βαθμό ανυπακοής. Δυστυχώς αυτό είναι προνόμιο όλων εμας που μη γνωρίζοντας καταφέρνουμε είτε να μετατρέψουμε ένα κουτάβι σε αντάρτη, είτε αγοράζοντας κουτάβια που για γενειές παρουσιάζουν τέτοια συμπτώματα.

Καλό λιπών θα ήτανε αν μπορείς να μας δόσεις κάποιες οδηγίες απλά για να μειώσουμε της πιθανότητες να χάσουμε κάποιον φίλο μας.

Καλησπέρα παιδιά!

Έχω ένα σέτερ αγγλικό 14 μηνών, με το οποίο αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα: μου δίνει να καταλάβω πως έχει πρόβλημα κροτοφοβίας. Συγκεκριμένα, ενώ όταν βρίσκεται στο σπίτι του, από 4 μηνών μέχρι και σήμερα, ρίχνοντας με ένα εκπαιδευτικό δε φοβάται καθόλου, όταν τον βγάζω στο βουνό για εκπαίδευση  και πυροβολώ με το εκπαιδευτικό όπλο, σταματάει ό,τι κι αν κάνει και έρχεται πίσω απ’ τα πόδια μου. Το ίδιο συμβαίνει ακόμη κι όταν μαζί με αυτό έχω και το άλλο σέτερ, με το οποίο κυνηγώ. Δεν ξέρω αν με το πρόβλημα αυτό έχει να κάνει το γεγονός ότι όταν ήταν 5 μηνών και τον είχα βγάλει κάποια στιγμή εκπαιδευτικό, πιο δίπλα κυνηγούσαν κάποιοι και όταν εκείνοι πυροβόλησαν το σκυλί ξαφνιάστηκε κι εγώ το φώναξα κοντά μου. Πέρα από τα παραπάνω το σκυλί έχει κυνηγητικό πάθος και προέρχεται άπο γονείς κυνηγούς.

Οποιος μπορεί ή του έχει τύχει κάτι παρόμοιο ας βοηθήσει. 

 Φιλικά Τάσος.

Φίλε Τάσο το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζω και εγώ με ένα επανιέλ που έχω 15 μηνών. Ενώ δεν φοβάται σε διάφορους κρότους που ακούει στο σπίτι όταν το έβγαλα έξω για πρώτη φορα κυνήγι με το που άκουσε την πρώτη ντουφεκιά απο διπλανή παρέα σχεδόν έπαθε σοκ και έμεινε ακίνητο παρά τις εκλίσεις μου να έρθει κοντά μου. Στη συνέχεια όταν τουφέκισα εγώ σε κάποιο ορτύκι ήρθε στα πόδια μου και δεν ξεκολούσε απο κοντά μου όσες εντολές και αν του έδινα για να ψάξει. Μετά απο αυτό το πήρα και γύρισα σπίτι γεμάτος απελπισία γιατί στα εκπαιδευτικά μου είχε δείξει πάρα πολύ καλά στοιχεία. Στη συνέχεια ρώτησα διάφορους φίλους για το τι μπορούσα να κάνω ώστε να ξεπεράσει αυτό το πρόβλημα. Η συμβουλή τους ήταν να το βγάζω έξω για κυνήγι σε μέρη που δεν έχει πολλούς κυνηγούς ώστε να μην ακούει άλλους πυροβολισμούς και να πυροβολώ μόνο σε θήραμα που θα σηκώσει αυτό και όχι παραπάνω απο έναν ή δύο πυροβολισμούς κάθε φορά. επίσης μετά απο κάθε πυροβολισμό δεν φωνάζω το σκυλί κοντά μου αλλά το παροτρίνω να ψάξει να βρεί το θήραμα αν το έχω χτυπήσει ή να ψάξει τον ντορό στο σημείο απο όπου σηκώθηκε το πουλί αν μου έχει φύγει. Αυτό έχω εφαρμόσει απο την δεύτερη μέρα του κυνηγιού μέχρι και σήμερα και παρατηρώ ότι μέρα με την ημέρα η κατάσταση βελτιώνεται συνεχώς, πλέον δεν έρχεται στα πόδια μου αλλά σταματά για λίγο το ψάξιμο και στη συνέχεια μετά απο παροτρίνσεις δικές μου συνεχίζει το ψάξιμο απλά δεν έχει το ίδιο παθος που είχε πρίν ακούσει τον πυροβολισμό. Επίσης πολύ σημαντικό είναι να μιλάμε συνέχεια το σκυλί μας ενθαρίνωντας το. Σήμερα συγκεκριμένα παρόλο που άκουσε τρείς πυροβολισμούς (και μάλιστα αποτυχημένους) μετά τον κάθε πυροβολισμό ενώ για λίγο σταματούσε το ψάξιμο στη συνέχεια έψαχνε κανονικά σαν να μην συνέβη τίποτε. Ξέχασα να σου πώ ότι πάντα μαζί μου έχω και το άλλο μου σκυλί ώστε να το παρασύρει στο ψάξιμο.

Ελπίζω να σε βοήθησα

Φιλικά Θόδωρος

Υ.Γ. Περιτό να σου πώ ότι με το πρόβλημα αυτό κυνήγησα μόνο την πρώτη μέρα (που δεν το είχα πάρει μαζί μου) παρόλο που βρίσκομαι στην Ορεστιάδα και γίνεται χαμός απο ορτύκια. Αλλά καλλίτερα μερικές μέρες χωρίς κυνήγι απο το να “πετάξω” ένα σκυλί που αφιέρωσα αρκετό χρόνο στην εκπαίδευση του και μου έχει δείξει πολύ καλά στοιχεία.

[indent]Μνημόνιο: Αρχική αποστολή από theo64 στίς 07 Σεπτέμβριος 2004

. Η συμβουλή τους ήταν να το βγάζω έξω για κυνήγι σε μέρη που δεν έχει πολλούς κυνηγούς ώστε να μην ακούει άλλους πυροβολισμούς και να πυροβολώ μόνο σε θήραμα που θα σηκώσει αυτό και όχι παραπάνω απο έναν ή δύο πυροβολισμούς κάθε φορά. επίσης μετά απο κάθε πυροβολισμό δεν φωνάζω το σκυλί κοντά μου αλλά το παροτρίνω να ψάξει να βρεί το θήραμα αν το έχω χτυπήσει ή να ψάξει τον ντορό στο σημείο απο όπου σηκώθηκε το πουλί αν μου έχει φύγει.

ετσι πιστευω και εγω πως μπορει να λυθει το προβλημα …να μαθει το σκυλι οτι δεν τουφεκας ( κροτος.) αυτο αλλα αυτο που σηκωνει.. πολλα ‘μπραβο’μετα στο σκυλι ..( ειναι σαν το πειραμα ψυχολογιας με το σκυλο και το καμπανακι αν ξερετε….χτυπος απο κουδουνακι – μετα φαγητο  …μετα απο καιρο ο σκυλος με το που το ακουγε του ετρεχαν τα σαλια)

[/indent]