ΜΕΘΟΔΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΠΟΥΛΟΣΚΥΛΩΝ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ «ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ» (ΑΠΟΡΤ)
ΕΝΤΟΠΙΣΜΟΣ ΣΗΜΕΙΟΥ ΠΤΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΘΗΡΑΜΑΤΟΣ (ΜΑΡΚΑΡΙΣΜΑ) και ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗΣ
Ένας από τους λόγους που ο εκπαιδευμένος για επαναφορά σκύλος χάνει το ενδιαφέρον του και σιγά – σιγά «χαλά» το απόρτ, είναι η ελλιπής εκπαίδευση στον εντοπισμό. Αν δε ο κυνηγός ενδιαφέρεται για την «τσάντα» και όχι για την σωστή καθοδήγηση του σκύλου, θα εγκαταλείπει την θέση του και θα ακολουθεί τον σκύλο δείχνοντάς του που να ψάξει διαπράττοντας ένα μεγάλο λάθος. Ο σκύλος επαφίεται στον κυνηγό και αδιαφορεί για την πορεία πτώσεως του θηράματος, συχνά το επόμενο βήμα είναι να μη ψάχνει αλλά να προπορεύεται μερικά μόνο μέτρα από τον κυνηγό.
Πρώιμη εκπαίδευση

Η εκπαίδευση στον εντοπισμό αρχίζει όταν το κουτάβι έχει ήδη μάθει να έρχεται σε μας μόλις το καλούμε και αφού έχει μάθει να μας φέρνει (έστω και στοιχειωδώς) ένα μπαλάκι ή ένα ομοίωμα (ντάμυ). Δουλεύουμε σε πολύ χαμηλό χορτάρι για να φαίνεται το ντάμυ. Σκύβουμε και αγκαλιάζουμε το κουτάβι ανασηκώνοντας τα μπροστινά του πόδια έτσι που να βλέπει εμπρός, πετάμε σε απόσταση 5 μέτρων το ντάμυ, συγκρατούμε και καθησυχάζουμε το κουτάβι που προσπαθεί να μας φύγει για να πιάσει το ντάμυ, το ελευθερώνουμε σπρώχνοντας το ελαφρά προς την κατεύθυνση του ντάμυ λέγοντας την εντολή που χρησιμοποιούμε π.χ. φέρτο, απόρτ κλπ. Επαναλαμβάνουμε 5-6 απόρτ επί 2-3 φορές την ημέρα. Κάθε επιτυχημένη προσπάθεια ανταμείβεται. Αυξάνουμε σταδιακά την απόσταση όποτε είμαστε σίγουροι πως το κουτάβι εντοπίζει πολύ εύκολα το ντάμυ και κατευθύνεται προς αυτό. Αρχίζουμε να πετάμε το ντάμυ και λίγο αριστερότερα ή δεξιότερα αλλά πάντα επιδιώκουμε να το βλέπει. Το επόμενο βήμα είναι να το πετάμε σε ψηλότερο χορταράκι ώστε να βλέπει το κουτάβι μας την θέση που έπεσε αλλά να μη βλέπει το ίδιο το ντάμυ, έτσι αρχίζει να δουλεύει εκτός από το μάτι και την μύτη. Ακολουθούν εύκολοι θάμνοι και τέλος το «σφιχτό». Επειδή σκοπός μας είναι να εκπαιδεύσουμε τον σκύλο και όχι να τσεκάρουμε το πόσο καλός ή έξυπνος είναι, βαδίζουμε έχοντας πάντα υπόψη το ρητό «από τα εύκολα στα δύσκολα και από τα απλά στα σύνθετα». Συνηθισμένο λάθος μας είναι το ότι πηδάμε τα στάδια των δυσκολιών, βλέπουμε πως το κουτάβι τα καταφέρνει και ξαναπηδάμε στάδια. Μετά από πολύ καιρό διαπιστώνουμε μία ξαφνική άρνηση ή αδιαφορία και διερωτόμαστε: μα πως χάλασε ξαφνικά… αφού τα έκανε όλα σωστά. Η μάθηση στον σκύλο βασίζεται στην επανάληψη και την διαδοχική δυσκολία άλλως μπλοκάρει, κλειδώνει όπως συνηθίζεται να λέγεται. Τελειώνουμε τα πρώιμα μαθήματα μαρκαρίσματος ρίχνοντας το ντάμυ πίσω από ένα μαντράκι τόσο χαμηλό όσο να μπορεί το κουτάβι να το πηδήξει ή να σκαρφαλώσει.

Κυρίως εκπαίδευση

Αυτή αρχίζει συγχρόνως με την εκπαίδευση για τις δείξεις κατεύθυνσης. Προϋπόθεση είναι η σωστή εκτέλεση των εντολών «κάτσε», «μείνε» και «φέρτο».

Καλά θα είναι τις πρώτες φορές να έχει πίσω του έναν τοίχο ή φράχτη ούτως ώστε να κινείτε παράλληλα με αυτόν και να μην παρεκκλίνει.  Βάζουμε τον σκύλο στο «κάτσε» (μείνε) πισωπατούμε 7 μέτρα και ρίχνουμε ένα ντάμυ δεξιά του. Αν ο σκύλος μετακινηθεί τον πιάνουμε από το δέρμα του σβέρκου του και τον επαναφέρουμε ακριβώς στην αρχική του θέση, ήρεμα και σταθερά επαναλαμβάνοντας την λέξη «κάτσε». Μαζεύουμε  μόνοι μας το ντάμυ (το ίδιο κάνουμε όποτε δεν εκτελεί σωστά). Επαναλαμβάνουμε την εντολή «μείνε» και πετάμε πάλι το ντάμυ δεξιά. Μετράμε μέχρι το 12 και κλείνουμε το σώμα μας με τεντωμένο το δεξί μας χέρι προς τα δεξιά δίνοντας την εντολή «φέρτο». Έχει σημασία όλο το σώμα μας να «μιλά» να λέει πήγαινε προς τα εκεί που σου δείχνω. Η άσκηση επαναλαμβάνετε χωρίς τον τοίχο, σε διαφορετικά μέρη και αποστάσεις (δικές μας από τον σκύλο και από τον σκύλο προς το ντάμυ). Αφού ο σκύλος καταλάβει την δεξιά κατεύθυνση κάνουμε τα ίδια και για την αριστερή. Συνεχίζουμε ρίχνοντας δύο νταμυς, ένα δεξιά και ένα αριστερά, παρατηρούμε πως ο σκύλος μαρκάρει μεν το πρώτο αλλά εστιάζει στο δεύτερο αφού είναι το τελευταίο, για να τον διευκολύνουμε αρχίζουμε με αυτό και κατόπιν δίνουμε εντολή να φέρει το πρώτο. Όσο ο σκύλος εξοικειώνεται τόσο εναλλάσσουμε τις κατευθύνσεις. Προσθέτουμε και την κατεύθυνση (δείξη) «πίσω» πετώντας το ντάμυ πάνω από τον σκύλο έτσι ώστε να πέσει πίσω του, η δείξη είναι τέντωμα του χεριού μπροστά μας όπως πετάμε την μπάλα στο καλάθι του μπάσκετ και δίνουμε και την λεκτική εντολή «πίσω». Τα δυσκολότερα μαθήματα γίνονται σε θάμνους κλπ οπότε ο σκύλος συνηθίζει να παρατηρεί (μαρκάρει) 2-3 ή και περισσότερα ντάμυς και σιγά – σιγά διαπιστώνουμε πως θυμάται τις θέσεις των.

Ολοκληρώνουμε την εκπαίδευση αυτή χρησιμοποιώντας έναν εκτοξευτή ντάμυς. Αυτό το εργαλείο λειτουργεί με καψούλι 0,22 (άσφερο) και εκτινάσσει το ντάμυ από 20 έως 80μ. Την απόσταση την ρυθμίζουμε με το πόσο κάθετα εκτοξεύουμε το ντάμυ. Βάζουμε τον σκύλο στην θέση «κάτσε» έτσι που να μας βλέπει. Τεντώνουμε το χέρι μας προς τον ουρανό και λίγο μπροστά, κάνουμε ένα πρρ πρ για να προσελκύσουμε την προσοχή του σκύλου ή λέμε το όνομά του, πυροδοτούμε (ο ήχος είναι παρόμοιος του όπλου) και το ντάμυ ταξιδεύει ψηλοκρεμαστά δίνοντας την ευκαιρία στον σκύλο να παρακολουθεί την πορεία του και να μαρκάρει την θέση πτώσης του.  Μετράμε μέχρι το 12 και τον στέλνουμε για απόρτ.  Δυσκολεύουμε εκτοξεύοντας το ντάμυ πιο ίσια (οπότε και πιο μακριά) και αργότερα εκτοξεύοντας 2-3 ντάμυς σε διαφορετικές κατευθύνσεις.

ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΤΩΝ ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΩΝ ΠΟΥΛΙΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΚΑΝΝΗ

Οι σκύλοι που έχουν εκπαιδευτεί όπως στο προηγούμενο κεφάλαιο πολύ εύκολα αποκτούν την ικανότητα να παρακολουθούν την κάννη. Ο συνδυασμός ενός προτεταμένου όπλου από τον εκπαιδευτή και με  έναν βοηθό δίπλα του που θα εκτοξεύσει με τον εκτοξευτήρα το ντάμυ είναι ιδανικός.

Αν δεν έχουμε εκτοξευτή περνάμε κατευθείαν στην επόμενη μέθοδο. Γεμίζουμε το όπλο μας με φυσίγγια χωρίς σκάγια ή ακόμη καλύτερα προμηθευόμαστε ένα μεταλλικό κάλυκα 12cal. που στο κέντρο έχει υποδοχή για άσφαιρα καψούλια των 0.22 (αντάπτορα). Βάζουμε τον σκύλο στην θέση «κάτσε» έτσι που να μας βλέπει. Σκοπεύουμε με το όπλο προς τον ουρανό και λίγο μπροστά, κάνουμε ένα πρρ πρ για να προσελκύσουμε την προσοχή του σκύλου ή λέμε το όνομά του, πυροδοτούμε και πετάμε με το χέρι μας ένα ντάμυ ψηλοκρεμαστά. Αν έχουμε ένα βοηθό τον τοποθετούμε αρχικά δίπλα μας και πετάει αυτός το ντάμυ. Αργότερα, αφού εμπεδώσει ο σκύλος το σετ: προτεταμένο όπλο – πυροβολισμός – κάτι πετάει – εντολή για επαναφορά, τοποθετούμε τον βοηθό 15μ μπροστά και μετά τον πυροβολισμό πετά σε ύψος το ντάμυ, ακολουθεί η επαναφορά στον εκπαιδευτή. Αν ο σκύλος πάει να παραδώσει στον βοηθό – επειδή αυτός το πέταξε – πρέπει να του γυρίσει την πλάτη και συγχρόνως να τον καλέσει ο εκπαιδευτής. Δυσκολεύουμε βάζοντας τον βοηθό στα 20, 25, 30μ. ( ή με τον εκτοξευτή αυξάνουμε την απόσταση)και αλλάζοντας κατευθύνσεις ανά 45 μοίρες. Συνεχίζουμε με 2,3 πυροβολισμούς και εκτόξευση 2,3 ντάμυς. Φροντίζουμε κάθε φορά να αλλάζουμε τοπίο και η βλάστηση να είναι πυκνότερη. Αφού έχουμε βεβαιωθεί πως ο σκύλος παρακολουθεί την κάννη, εντοπίζει και απομνημονεύει την πτώση του ντάμυ, ολοκληρώνουμε αντικαθιστώντας τα ντάμυς με διάφορα θηράματα

balou1982 wrote:

Καλησπερα κ.Γιαννη.Στα πρωτα μαθηματρα εκμαθησης του απορτ εκτος απο το μπαλακι του τεννις τι αλλο μπορουμε να χρησιμοποιησουμε;Σας το ρωταω γιατι δεν μπορω να βρω στην αγορα νταμυ.Μπορω να φτιαξω κατι μονος μου;Μεχρι στιγμης εχω ενα σχοινι χοντρο 10 εκατοστων με 2 κομπους στην ακρη,αλλα παρατηρησα οτι το σκυλακι μου(5 μηνων) οταν το βαζει στο στομα του το τιναζει.Ευχαριστω προκαταβολικα.

Καλησπέρα,

Το σχοινί είναι καλό για να παίζει και συγχρόνως για να καθαρίζει τα δόντια του. Είναι ένα αντικείμενο που το κρατά δικό του για πολλές ώρες άρα δεν είναι κατάλληλο για απόρτ. Το μπαλάκι ή το ομοίωμα (ντάμυ) δεν ανήκει στον σκύλο αλλά σε εμάς, όποτε – εάν και όταν θέλουμε του επιτρέπουμε να συμμετάσχει στο παιχνίδι επαναφοράς και μετά πάλι το εξαφανίζουμε.

Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για ένα μικρό κουταβάκι ένα πανί ή μια κάλτσα πετσετέ δεμένο κόμπο. Σε μεγαλύτερα κουτάβια μπορούμε να χρησιμοποιούμε ντάμυς που φτιάχνουμε μόνοι μας ράβοντας ένα κυλινδρικό σακουλάκι από καραβόπανο γεμισμένο με τρήματα διογκωμένης πολυστερίνης ή φελλού ή  πριονίδι , η κομμένα κουρελάκια. Τα 200 -250 γρ. είναι αρκετά για κουτάβια,για ενήλικα το σακουλάκι είναι πιο φαρδύ και πιο μακρύ και το γεμίζουμε με τρήματα πλαστικού ή άμμο θαλάσσης, αυτά τα χρησιμοποιούμε αφού έχει σταθεροποιηθεί το απόρτ. Αν από την αρχή χρησιμοποιήσουμε βαριά ντάμυς το κουτάβι θα μάθει να σφίγγει τα σαγόνια του οπότε αργότερα θα χαλά τα πουλιά δηλαδή θα αποκτήσει αυτό που λέμε σκληρό δόντι.