χρόνια πολλά και καλή χρονιά σε όλους τους συναδέλφους , έυχομαι σκοτωμένα πουλιά και σπασμένους δίσκους!!!
νιώθω υποχρεωμένος να αναφέρω την πρόοδο που έχει κάνει το άπειρο επανιέλ του φίλου μου που φερμάρει ιταλικό ορτύκι από 10 μέτρα και με λίγα λόγια του έλλειπαν οι εμπειρίες και όσο βγαινει ακόμα και στο σχιστό γίνεται όλο και καλύτερο(παραγραφος 74)
επίσης ο δικός μου σκύλος που είναι σπρινγκερ-επανιελ μετά από υποδείξεις του κ.Γιάννη (με την ευκαιρία χρόνια πόλλα!!!) σε εκπαίδευση σε ότι αφορά το καρτέρι και την παρακολούθηση του πουλιού έχει βελτιωθεί πάρα πολύ και πραγματικά το αναφέρω γιατί κάτι που δοκιμαστήκε θα πιάσει κια σε άλλους σκύλους.
θα ήθελα να ρωτήσω όποιον συνάδελφο ξέρει ότι παρατήρησα στον 6 χρόνο σκύλο μου ότι αν περάσει πάνω ή δίπλά από σκοτωμένη τσίχλα που έχει κάτσει μπρούμητα με ανοιγμένα φτερά δυσκολέυεται να την βρει,ενώ αν είναι ζωντανή ή ανάσκελα τις βρίσκεις έυκολα.το έχει παρατήρήσει κάποιος άλλος? είναι φυσιολογικό?υπάρχει κάποιο πρακτικό τεστ για την όσφρηση του σκύλου αφού δεν έχω καποιο άλλο έμπειρο σκύλο για να τα συγκρίνω?
ευχαριστώ πολύ
Ευχαριστώ για τις ευχές. Το καλύτερο δώρο είναι όταν μαθαίνω πως ένας σκύλος πάει καλά.
Για το θέμα τις τσίχλας ισχύει αυτό που ανέφερε ο EFKLIDIS. Με τις όποιες εμπειρίες έχει μέχρι τώρα τις ψάχνει με την όραση έτσι στην λίγη μυρωδιά που βγάζουν οι μπρούμυτα τις προσπερνά. Θα έχεις προσέξει πως φτάνει στο σημείο και είναι σαν ξαφνιασμένος που δεν την βλέπει. Τα πιο εξειδικευμένα σκυλιά, τα πιο μεθοδικά πάνε τρέχοντας στο σημείο που έπεσε, κόβουν και αρχίζουν να κάνουν κύκλο με την μύτη χαμηλά, εκεί συμβάλλουν και τα γονίδια της φυλής και η εκπαίδευση αλλά και η εμπειρία.