του Γιάννη Θεοδώρου
Σε προηγούμενο θέμα αναφερθήκαμε περιληπτικά στους κύριους άξονες της ομιλίας του Προέδρου της ΚΣΕ κ. Νικ. Παπαδόδημα στην έκθεση “DIANA 2007”, το Σάββατο 31/3/02007.
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και σημαντικά σημεία της ομιλίας ήταν η αναφορά στην προσπάθεια καταγραφής της κυνηγετικής κάρπωσης, στον τρόπο που ξεκίνησε και το σημείο που έχει φτάσει σήμερα, μια προσπάθεια που διαχρονικά απέδωσε σημαντικούς καρπούς, μια προσπάθεια που έφτασε στο σημείο να υιοθετηθεί σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και μάλιστα στην συσταθείσα επιτροπή να οριστεί Έλληνας Πρόεδρος, ο καθηγητής κ. Χρήστος Θωμαΐδης.
Η καταγραφή της κυνηγετική κάρπωση και το Πρόγραμμα «ΑΡΤΕΜΙΣ» πολεμήθηκαν και αμφισβητήθηκαν ευθέως, ο λόγος απλός, δεν έπρεπε οι Έλληνες κυνηγοί, να έχουν στοιχεία, να έχουν συγκριτικά αποτελέσματα. Έτσι οι αντίδικοι των κυνηγών, εκμεταλλευόμενοι την έλλειψη μελετών και στοιχείων από το αρμόδιο Υπουργείο κατάφερναν να κερδίζουν τις εντυπώσεις με διάφορες «εκθέσεις ιδεών» περί των οικολογικών και κυνηγετικών θεμάτων, τις οποίες μάλιστα προσκόμιζαν και στο ΣτΕ.
Χαρακτηριστικό από τα παραδείγματα αυτά η καταγραφή της πέρδικας στην Ελλάδα που αριθμούσε κάποιες δεκάδες εκατοντάδες άτομα…
Ακόμη όμως και σήμερα, κάποιοι ελάχιστοι, που «αυτοπροσδιορίζονται» σαν οι γνήσιοι ταγοί της οικολογικής και περιβαλλοντικής ευταξίας, εξακολουθούν να ζουν με τις αντικυνηγετικές «κορώνες» και την οξύτητα της δεκαετίας του 1980. Μιας τακτικής που έπρεπε οι κυνηγοί απλά να υπήρχαν, σαν η «δικαιολογητική βάση, για να υπάρχουν οι ίδιοι και να τους «λοιδωρούν»…
Παράδειγμα η Περιβαλλοντική Πρωτοβουλία Μαγνησίας και τα όσα φαιδρά και ανυπόστατα γράφτηκαν στο περιοδικό «ΟΙΚΟ-ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ», τη μηνιαία δηλαδή εφημερίδα της τον Φεβρουάριο 2007 και για τα οποία αναφερθήκαμε ήδη εκτενώς.
Τι έχει όμως γίνει εξελικτικά και στην πορεία του χρόνου; Τι θυμούνται οι κυνηγοί για την καταγραφή της κάρπωσης στην Ελλάδα;
Σύμφωνα με όσα επισημαίνει και σημειώνει η ΚΣΕ:
α) Η ιδέα της τήρησης αρχείων για την κυνηγετική κάρπωση με σκοπό τη σύγκριση των στοιχείων του κάθε έτους με αυτά των προηγούμενων ετών, ξεκινά από τη Μεγάλη Βρετανία το 1880 περίπου. Η χρήση ερωτηματολογίων καταγραφής της κυνηγετικής κάρπωσης από τα πολιτειακά τμήματα θήρας και αλιείας των Η.Π.Α. και του Καναδά ξεκινά από το 1937, πρακτική που επεκτάθηκε από το 1970 και στην Βόρεια, Κεντρική και Μεσογειακή Ευρώπη (Ιρλανδία, Γερμανία, Ισπανία, Γαλλία Ιταλία κ.α).
β) Στην Ελλάδα η ανάλογη προσπάθεια ξεκίνησε το 1994 με πρωτοβουλία της ΠΕΒΕΚΕ και συνεχίζεται από την ΚΣΕ. Τα αποτελέσματα του προγράμματος παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στο 22ο Διεθνές Συνέδριο της Διεθνούς Ένωσης Θηραματολογίας στη Σόφια το 1995, όπου Γάλλοι ειδικοί επιστήμονες το αποκάλεσαν ως το «τελειότερο σύστημα καταγραφής» της κυνηγετικής κάρπωσης στην Ευρώπη.
Τα στοιχεία της κυνηγετικής κάρπωσης για την κατάσταση των θηραματικών πληθυσμών που αντλήθηκαν από το «ΑΡΤΕΜΙΣ» δόθηκαν από την Κ.Σ.Ε. και στους παρακάτω οργανισμούς:
– ΕΘ.Ι.ΑΓ.Ε (Εθνικό Ίδρυμα Αγροτικής ‘Eρευνας)
– OFFICE NATIONAL DE LA CHASSE (Εθνικός Οργανισμός Θήρας της Γαλλίας)
– OMPO(Ομάδα για τη Μελέτη των Αποδημητικών Πτηνών της Δυτικής Παλαιοαρκτικής).
γ) Το ιστορικό όμως βήμα για την αναγνώριση και καταξίωση των κυνηγετικών οργανώσεων της Ελλάδας και της Ευρώπης, ως οι διαχειριστές του φυσικού περιβάλλοντος, επικυρώθηκε «αμετάκλητα» τον Ιούνιο 2006 στην Αθήνα, όπου η ΚΣΕ και η Ευρωπαϊκή Ένωση των Κυνηγετικών Οργανώσεων (FACE) διοργάνωσαν Ευρωπαϊκή Διάσκεψη με την συμμετοχή:
– Εκπροσώπων από τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης
– Των μεγαλύτερων Ευρωπαϊκών Οργανισμών που ασχολούνται με το περιβάλλον και την άγρια πανίδα
Στην «φιέστα» αυτή, όπως αποκλήθηκε από κάποιους αμετανόητους εγχώριους «οικολόγους» που συνιστούν πια ισχνές μειοψηφίες, συμμετείχαν Οργανισμοί και μίλησαν οι εκπρόσωποί τους για τα ακόλουθα θέματα:
Πρωτοβουλία για μια αειφόρο κυνηγετική δραστηριότητα
-Anne TELLER, Από την Γενική Διεύθυνση Περιβάλλοντος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής
Η Συμφωνία του 2004 για την Οδηγία της Ε.Ε. για τα πουλιά
– Κλαίρη Παπάζογλου, από το Birdlife International
Η Συμφωνία Αφρικής – Ευρασίας για τα μεταναστευτικά υδρόβια πτηνά
– Bert LENTEN, Ειδικός Γραμματέας AEWA
Επισκόπηση καταγραφής της κυνηγετικής κάρπωσης
– John SWIFT, Γενικός Γραμματέας BASC (UK)
Πρόγραμμα «ΑΡΤΕΜΙΣ», Η καταγραφή της κυνηγετικής κάρπωσης στην Ελλάδα
Χρήστος Θωμαΐδης, Επίκουρος Καθηγητής Θηραματολογίας
Η αναγκαιότητα καταγραφής της κυνηγετικής κάρπωσης,
Μπεκατσίνι, μια ειδική περίπτωση, από τον Guy-Noêl OLIVIER, Γενικό Γραμματέα OMPO
Συμπεράσματα του προγράμματος καταγραφής της κυνηγετικής κάρπωσης στη Γαλλία για την Ευρωπαϊκή Προοπτική
Από τον Vincent SCHRICKE, του Εθνικός Οργανισμού Θήρας της Γαλλίας
Διαχείριση Βιοποικιλότητας
– Ράνια Σπυροπούλου, από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Περιβάλλοντος
Υιοθέτηση ενός Ευρωπαϊκού προγράμματος καταγραφής της κυνηγετικής κάρπωσης
Yves LECOCQ, Γενικός Γραμματέας FACE.
Σκοπός της Διάσκεψης ήταν να ανακοινωθεί και η απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για την έναρξη ενός προγράμματος καταγραφής της κυνηγετικής κάρπωσης παρόμοιο με το πρόγραμμα «ΑΡΤΕΜΙΣ»
Δηλαδή ένα «ΑΡΤΕΜΙΣ» για όλη την Ευρώπη !
Τα στοιχεία του προγράμματος θα συλλέγονται με κοινό τρόπο από τους κυνηγούς όλων των χωρών και θα χρησιμοποιούνται από τα αρμόδια όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης προκειμένου να παίρνονται οι σχετικές με το κυνήγι αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Σημαντική υπήρξε η συμμετοχή οικολογικών Οργανώσεων, τόσο από την Ευρώπη όσο και από την Ελλάδα, οι οποίες στις παρεμβάσεις τους συντάχθηκαν και χαιρέτισαν την έναρξη του προγράμματος αυτού, αναγνωρίζοντας τη χρησιμότητα των στοιχείων που θα συγκεντρώνονται από την Ε.Ε.
Οι καταγραφές αυτές θα επηρεάζουν άμεσα τη «διαχείριση των άγριων πτηνών» και θα λαμβάνονται υπόψη στην προτεινόμενη πολιτική «άσκησης της κυνηγετικής δραστηριότητας».
Η σπουδαιότητα της Διάσκεψης και η σημασία για την Ευρωπαϊκή Ένωση αποδείχθηκε με την παρουσία και του Επίτροπου Περιβάλλοντος κ. Σταύρου Δήμα, που συμπερασματικά είχε πει:
«Το συνετό κυνήγι αποτελεί μέρος της λύσης και όχι μέρος των προβλημάτων που ταλαιπωρούν τη φύση».
Οι Κυνηγετικές Οργανώσεις μετά τα παραπάνω απέκτησαν ρόλο συμμέτοχου και ισότιμου συνομιλητή, όχι απλού παρατηρητή και η εξέταση ως «υπόθεση εργασίας», απαγορεύσεων ή περιορισμών στη θήρα, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, θα πρέπει να αιτιολογείται και να συνδέεται με πραγματικά περιστατικά και βεβαίως να λαμβάνει υπόψη τις μετρήσεις του πανευρωπαϊκού πλέον Προγράμματος «ΑΡΤΕΜΙΣ».
Εύλογη λοιπόν η ανησυχία και εύλογοι οι λόγοι που κάνουν ορισμένες εγχώριες «οικολογικές» μειοψηφίες να «αντιδρούν», και να «κατακρίνουν» ενέργειες μεγάλου ειδικού βάρους όπως οι παραπάνω, για την επιστημονική καταγραφή της κάρπωσης και το σοβαρό έργο των Κ.Ο προς την κατεύθυνση αυτή…
«Πικρόχολη» η διαπίστωσή τους, έμειναν απελπιστικά λίγοι, που όσο πάνε και λιγοστεύουν περισσότερο, εξαιτίας της συνεχιζόμενης αδιάλλακτης αντικυνηγετικής τους τακτικής και πολιτικής, εξαιτίας της άρνησης τους να αντιληφθούν τον φιλοπεριβαλλοντικό και οικολογικό ρόλο των Κ.Ο στη χώρα μας…
Η «υπαρξιακή» αγωνία, μεγεθύνει τις «ακραίες» τους θέσεις και τους αποστερεί τη δυνατότητα, να λειτουργήσουν θετικά και να αποτολμήσουν βήματα συνεργασίας με τις Κ.Ο σε τοπικό επίπεδο…
Η καταγραφή της κάρπωσης σε πανευρωπαϊκό επίπεδο επιτέλους παίρνει «σάρκα και οστά» και μετουσιώνεται σε πράξη, ένα γεγονός ουσιαστικής σημασίας και μεγάλης αξίας, μια κίνηση με την οποία θα «ξημερώσει» μια άλλη μέρα για το κυνήγι στην Ευρώπη…
