του Γιάννη Θεοδώρου
Σε μια ιδιαίτερα καλαίσθητη και επιμελημένη έκδοση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Σερρών περιλαμβάνονται όλα όσα αφορούν τη θηραματική δραστηριότητα «εντός» του Νομού.
Χάρτες, επιτρεπόμενες κυνηγετικές περιοχές, απαγορευμένες κυνηγετικές περιοχές, ζώνες εκγύμνασης σκύλων, ζώνες διάβασης και στοιχεία για την ΕΚΠ Σερρών.
Δεν παραλείπεται επίσης να γίνει μια βασική εισαγωγή στο τι είναι καταρχήν το κυνήγι και σε τι αποσκοπεί, ποιος ο ρόλος των Κ.Ο και τι συνεισφέρουν οι κυνηγοί στην προστασία του περιβάλλοντος.
Στο τέλος του ενθέτου συμπεριλαμβάνεται και η ετήσια ρυθμιστική με τα ειδικότερα στοιχεία που αφορούν τους κυνηγούς όπως είδη θηρεύσιμα, χρόνοι θήρας, ποσοτικοί περιορισμοί κλπ
Το ένθετοι έχει τυπωθεί ταυτόχρονα σε τρεις γλώσσες ελληνικά, αγγλικά και γερμανικά.
Αξίζουν ως εκ τούτου θερμά συγχαρητήρια στο Τμήμα Τουρισμού της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης των Σερρών και στον Ε.Ο.Τ για το συγκεκριμένο ένθετο.
Αποτελεί παράλληλα μια καλή ευκαιρία που πρέπει να εκμεταλλευτούν οι Κ.Ο για να προβληθεί κατά Νομό το κυνήγι και να αποκατασταθεί ένας δίαυλος πραγματικής, ουσιαστικής και συντονισμένης επικοινωνίας και επαφής με τις Ν.Α, προς αμοιβαίο όφελος.
Η «εξωστρέφεια» που πρέπει να χαρακτηρίζει τους κυνηγούς αλλά και τις Κ.Ο και η ανάδειξη της θηραματικής δραστηριότητας, ως μιας σύγχρονης διαχειριστικής και περιβαλλοντικής αειφορικής αντίληψης, είναι η καλύτερη απάντηση στην αντικυνηγετική μιζέρια και στα πολωτικά αντικυνηγετικά «θεωρήματα».
Ευκαιρίες υπάρχουν, όπως η συγκεκριμένη…
Επιπλέον θα αναδεικνύεται αυτό που όλοι γνωρίζουν αλλά ηθελημένα «κάποιοι» αποσιωπούν, η τόνωση δηλαδή της τοπικής οικονομίας και το «συναλλαγματικό όφελος» για τις κάθε λογής τοπικές επιχειρήσεις, από την «εισροή κυνηγών» και την άσκηση του κυνηγιού.
Ο κυνηγετικός τουρισμός ήταν και είναι η πρώτη και βασική μορφή τουρισμού, μια μορφή με υψηλή προστιθέμενη –πραγματική- αξία και οι κυνηγοί είναι οι βασικοί «οικονομικοί αιμοδότες» πολλών γεωγραφικών διαμερισμάτων αλλά και μειονεκτούντων περιοχών της πατρίδας μας με ελάχιστο και ανεπαρκές κατά κεφαλήν εισόδημα.
Ο κυνηγετικός τουρισμός αν μη τι άλλο, διασφαλίζει καθ’ όλη τη διάρκεια της κυνηγετικής περιόδου, ένα σταθερό ή ένα τουλάχιστον minimum εισοδηματικό για πολλές «άγονες, δυσπρόσιτες και υποβαθμισμένες» γεωγραφικές περιφέρειες, αυτή είναι η αλήθεια…
ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ
Η ύπαρξη 250.000 και πλέον κυνηγών στην πατρίδα μας αποτελεί ένα αξιόλογο υπόβαθρο ανάπτυξης του κυνηγετικού-θηραματικού τουρισμού, που αν και εκ πρώτης όψεως φαίνεται «αντιοικολογική» δραστηριότητα, εν τούτοις ίσως αποτελεί τον μοναδικό οικολογικά συμβατό τρόπο άσκησης της αρχαίας αυτής συνήθειας, του κυνηγιού, με ταυτόχρονη ανάπτυξη μιας κερδοφόρας οικονομικής δραστηριότητας.
Τα ανωτέρω ας γίνουν το ερέθισμα, ώστε να προτείνονται στα Ολοκληρωμένα Προγράμματα Ανάπτυξης:
1) Η εξασφάλιση της μεγαλύτερης δυνατής «παραγωγής» πτερωτών και τριχωτών θηραμάτων,
2) Βελτίωση των βιοτόπων και των υπαρχόντων καταφυγίων θηραμάτων,
3) Αύξηση του θηράματος με την καταπολέμηση των «επιβλαβών» και τη διαρκή αστυνόμευση του τρόπου άσκησης της θήρας.
Κατά τη γνώμη μας θα πρέπει να μελετηθεί το θέμα ενδελεχώς, ώστε να προσεγγιστούν εκ νέου, όλες οι δυνατότητες ανάπτυξης του κυνηγετικού τουρισμού, πάντα με τη σύμφωνη γνώμη της κάθε τοπικής κοινωνίας και την ανάπτυξη της δραστηριότητας, με τις πλέον σύγχρονες αντιλήψεις επί του θέματος.
Οι Κ.Ο διαθέτουν εξειδικευμένα επιστημονικά επιτελεία που μπορούν να προσφέρουν και στην κατεύθυνση αυτή…
Όσο όλα αυτά παραμένουν σε επίπεδο «εσωκυνηγετικό» και οι «αυτοδιαπιστώσεις» και η αυταρέσκεια για το παραγόμενο όντως θετικό (μας) έργο, μας «κατατρύχουν» ως κυνηγετική κοινότητα, χωρίς εξωτερίκευση, διάχυσή του στην ευρύτερη κοινωνία και κυρίως χωρίς άμεση συνεργασία με τις αρμόδιες Νομαρχίες και Περιφέρειες για την ανάδειξη της πολυεπίπεδης δυναμικής που σημαίνει το κυνήγι, ελάχιστα θα καταφέρουμε…
Ας αποτελέσουν δε τα ανωτέρω, την ευκαιρία παρέμβασης των Κ.Ο, ώστε επιτέλους, στις επίσημες ιστοσελίδες των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων, που έχουν πολύ μεγάλη επισκεψιμότητα και είναι η βασική πηγή πληροφοριών για κάθε ενδιαφερόμενο, να περιληφθεί ο κυνηγετικός τουρισμός, ως μια «ζώσα και δυναμική οικονομική δραστηριότητα, επί επτά (7) συναπτούς μήνες, κοντά και πλάι με τις άλλες υφιστάμενες μορφές τουρισμού, αγροτουρισμός, εναλλακτικός, θρησκευτικός κλπ
Η μη αναφορά στον κυνηγετικό τουρισμό και στα οφέλη του, αδικεί το έργο των κυνηγών, παραγνωρίζει την οικονομική τους συνεισφορά και κρατά «μυστικό» αυτό που όλοι ξέρουν, γνωρίζουν και εύχονται:
«Να αρχίσει επιτέλους η κυνηγετική περίοδος, να δουν άσπρη μέρα πολλές περιοχές της πατρίδας μας…»
