Στα πλαίσια του διαλόγου που προηγείται της ρυθμιστικής διάταξης θήρας, το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων δέχεται τις προτάσεις των κυνηγετικών και περιβαλλοντικών οργανώσεων. Ο Σύλλογος Προστασίας και Περίθαλψης ‘Αγριας Ζωής ΑΝΙΜΑ κατέθεσε τις προτάσεις του που υπογράφονται από την αντιπρόεδρο του σωματείου κ. Μαρία Γανωτή.
Στη συνοδευτική επιστολή του Συλλόγου προς το Υπουργείο επισημαίνεται ότι “Όλα τα λαμβανόμενα μέτρα και οι ρυθμιστικές διατάξεις δεν θα είναι ποτέ αρκετά για να προστατεύσουν την άγρια πανίδα αν δεν υπάρξει ριζική αναθεώρηση της διαδικασίας έκδοσης κυνηγετικών αδειών. Σήμερα ο τρόπος έκδοσης κυνηγ. άδειας είναι απλά μια διεκπεραιωτική γραφειοκρατική διαδικασία χωρίς καμιά ουσιαστική εκπαίδευση στην γνώση και την προστασία της φύσης. Γνωρίζοντας ότι σας έχει κατατεθεί σχετική πρόταση και από την Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδος, σας καλούμε να δείτε επιτέλους σοβαρά το ζήτημα της περιβαλλοντικής παιδείας των ελλήνων κυνηγών, ώστε να εφαρμόζουν συνειδητά τις προστατευτικές διατάξεις. Οι κυνηγοί είναι η μεγαλύτερη σε αριθμό ατόμων οργανωμένη ομάδα ελλήνων που κάνουν χρήση της άγριας ζωής και είναι απαραίτητη η συνειδητοποίηση εκ μέρους τους του τί και γιατί προστατεύεται.”
Αναλυτικά το κείμενο προτάσεων που κατατέθηκε έχει ως εξής.
“ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΡΥΘΜΙΣΤΙΚΗ ΚΥΝΗΓΙΟΥ 2008 -2009
Σύμφωνα με την κοινοτική Οδηγία 79/409 κατά την οποία δεν πρέπει να ασκείται θήρα κατά τη διάρκεια της εαρινής μετανάστευσης και του φωλιάσματος των πουλιών και με βάση τα στοιχεία που μέχρι τώρα έχουμε στη διάθεσή μας, θεωρούμε καλύτερη δυνατή ημερομηνία για τη λήξη του κυνηγιού την 31η Ιανουαρίου.
Λαμβάνοντας όμως υπ’ όψιν τις κοινωνικές παραμέτρους της θήρας και την αναγκαιότητα επίτευξης μιας στοιχειώδους συναίνεσης στα λαμβανόμενα μέτρα, ώστε να καθίσταται δυνατή η εφαρμογή τους, προτείνουμε :
31 Ιανουαρίου μια ενιαία ημερομηνία λήξης για όλα τα υδρόβια. Για τα υπόλοιπα πουλιά, προτείνουμε μια ενιαία ημερομηνία λήξης που θα μπορούσε να είναι ανάμεσα στις 10 και 15 Φεβρουαρίου. Για την μπεκάτσα ειδικά , και πάντα για τους προαναφερθέντες λόγους, θα μπορούσε η λήξη της θήρας να είναι 28 Φεβρουαρίου.
Σε κάθε περίπτωση, η άσκηση θήρας σε μεταναστευτικά πουλιά, τόσο για το ζήτημα της περιόδου όσο και για εκείνα της κάρπωσης και των θηρεύσιμων ειδών, πρέπει να βρίσκεται υπό συνεχή έλεγχο, καθώς επηρεάζεται από συνεχώς μεταβαλλόμενες περιβαλλοντικές συνθήκες, όπως η υποβάθμιση των ενδιαιτημάτων και οι κλιματικές αλλαγές.
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΛΙΜΑΚΩΤΕΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ ΛΗΞΗΣ ΓΙΑ ΕΙΔΗ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΟΜΑΔΑΣ
Οι κλιμακωτές ημερομηνίες λήξης, ιδίως σε είδη που ανήκουν στην ίδια ομάδα (υδρόβια, τσίχλες), δημιουργεί κίνδυνο σύγχυσης και, όπως αναφέρεται στο Έγγραφο Κατευθύνσεων για τη Θήρα (Αύγουστος 2004), δεν είναι αποδεκτές στα πλαίσια της Οδηγίας. Το «Έγγραφο κατευθύνσεων για τη Θήρα βάσει της Οδηγίας 79/409/ΕΟΚ του Συμβουλίου περί της διατηρήσεως των άγριων πτηνών» στην
παράγραφο 2.6.4. αναφέρει χαρακτηριστικά : «……..ως προς τον κίνδυνο μερικού αφανισμού που διατρέχουν έμμεσα ορισμένα είδη για τα οποία έχει ήδη λήξει η θήρα λόγω σύγχυσης με είδη για τα οποία αυτή εξακολουθεί να επιτρέπεται, πρέπει να υπογραμμιστεί ότι το άρθρο 7, παράγραφος 4, έχει ακριβώς την έννοια να αποφεύγεται η έκθεση των εν λόγω ειδών στον κίνδυνο μερικού αφανισμού τους λόγω των θηρευτικών δραστηριοτήτων κατά την περίοδο προγαμιαίας μεταναστεύσεως, προβλέποντας για τα κράτη μέλη την υποχρέωση να λαμβάνουν όλα τα αναγκαία μέτρα προκειμένου να εμποδίζουν, κατά την ανωτέρω χρονική περίοδο, οποιαδήποτε θηρευτική δραστηριότητα».
Επίσης, 2.6.9 στο ίδιο έγγραφο στο 2.6.9: «….το πρόβλημα της συγχύσεως συνδυάζεται με το γεγονός της συχνής συνύπαρξης διαφορετικών ειδών πτηνών. Για παράδειγμα οι πάπιες, οι καλαμοκανάδες και οι τσίχλες κινούνται συχνά σε σμήνη μικτών ειδών. Μια ομάδα απο πάπιες μπορεί να απαρτίζεται απο τέσσερα ή ακόμα και πέντε διαφορετικά είδη συνεπώς υπ’ αυτές τις συνθήκες, η επιλεκτική θήρα μπορεί να καταστεί ιδιαίτερα δυσχερής» .
Στο 2.6.14 το Έγγραφο αναφέρεται αναλυτικά στους κινδύνους παρενόχλησης που εγκυμονούν για τα πουλιά οι κλιμακωτές ημερομηνίες θήρας.
Με δεδομένο τα παραπάνω και το ότι στην πράξη δεν είναι δυνατή η διάκριση των παπιών κατά την άσκηση του κυνηγιού και τελικά θηρεύεται ότι είναι διαθέσιμο, ανεξάρτητα από το πότε λήγει το κυνήγι του, πρέπει να ισχύσει μια ημερομηνία τουλάχιστον για όλα τα υδρόβια είδη. Άλλωστε, ο συνολικός αριθμός των υδροβίων (ανεξάρτητα από είδη), αρχίζει να μειώνεται στα τέλη Ιανουαρίου, που σημαίνει ότι αρχίζουν να αποχωρούν προς τις περιοχές αναπαραγωγής αυτή την περίοδο.”
