Εκπαίδευση γερακιών για αρχάριους
Τα γεράκια που είναι δεμένα σε βάσεις περνούν τη νύχτα τους προστατευμένα στη μικρή κλούβα. Το πρωϊ ο γερακάρης πρέπει να τα μεταφέρει σε κάποιον εξωτερικό χώρο, να τους προσφέρει καθαρό νερό για να κάνουν μπάνιο και να τα αφήσει σε όλη τη διάρκεια της ημέρας να χαζεύουν την γύρω κίνηση.
Αν το προηγούμενο γεύμα περιείχε φτερά, τρίχες κλπ. ο γερακάρης προσέχει γύρω από τη βάση να δει αν το γεράκι απέβαλλε τον μικρό σβώλο. Όταν έρθει η στιγμή να ζυγιστεί για να πετάξει το εκπαιδευμένο γεράκι πρέπει οπωσδήποτε να έχει βγάλει ό,τι αχώνευτο υλικό έφαγε στο προηγούμενο γεύμα. Αλλιώς το βάρος του θα δείχνει μεγαλύτερο ενώ το αίσθημα της πείνας θα είναι μειωμένο λόγω της ύπαρξης αυτού του άχρηστου περιεχομένου στη σγάρα του. Αυτό δεν μπορεί να διαπιστωθεί σε γεράκια που βρίσκονται ελεύθερα στη μεγάλη κλούβα, οπότε ο εκπαιδευτής υπολογίζει να έχουν περάσει τουλάχιστον δεκατέσσερις ώρες από το τελευταίο γεύμα για να είναι βέβαιος ότι ο σβώλος έχει αποβληθεί.
Μεγάλη προσοχή χρειάζεται ώστε το πουλί να μην βρεθεί σε δυνατό ήλιο. Το παχύ φτέρωμά τους κάνει τη ζέστη ανυπόφορη, μπορεί ακόμη να πεθάνουν από θερμοπληξία πριν προλάβει ο ιδιοκτήτης τους να καταλάβει τίποτε. Ποτέ, λοιπόν, δεν αφήνουμε ένα γεράκι μόνο του έξω για να λείψουμε, εάν δεν έχουμε διαπιστώσει ότι στο σημείο αυτό δεν πρόκειται να φτάσει ο ήλιος.
Σε τακτά διαστήματα ο γερακάρης λιπαίνει τα λουράκια του γερακιού με κάποια ακίνδυνη ουσία, ακόμη και λάδι, για να μην ξεραθούν με τον καιρό και κοπούν.
Δύο ή τρεις φορές το χρόνο τα αρπακτικά αποπαρασιτώνονται εσωτερικά και εξωτερικά. Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται είναι τα ίδια με αυτά των σκύλων, αλλά σε πολύ μικρότερες ποσότητες και πάντοτε με τη σύμφωνη γνώμη ενός καλού κτηνίατρου.
