Μετά την δημοσιοποίηση των θέσεων των Οικολόγων Πρασίνων στις οποίες τονίζεται ότι η νέα ρυθμιστική πρέπει να διαφοροποιηθεί κρίσιμα από τις προηγούμενες, o κ. Νικ. Μπόκαρης στην ομάδα ΔΑΣΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ του f/b ανάρτησε εμπεριστατωμένα σχόλια απαντώντας στις θέσεις των Οικολόγων Πρασίνων
Ο κ. Νικόλαος Μπόκαρης είναι Δασολόγος – Περιβαλλοντολόγος, Προϊστάμενος του Τμήματος Διαχείρισης Αγριας Ζωής και Θήρας της Δ/νση Διαχείρισης Δασών και Δ.Π. Παράλληλα είναι μέλος του Τεχνικού Συμβουλίου Δασών και μέλος της Ομάδας Εργασίας με αντικείμενο την αξιολόγηση των απόψεων του εθνικού διαλόγου για το κυνήγι που συστήθηκε από τον αν. Υπουργό Περιβάλλοντος & Ενέργειας, κ. Ι. Τσιρώνη.
“Μιας και ο δημόσιος διάλογος αποτελεί δημοκρατικό πλεονέκτημα… Ας δούμε και τον Αντίλογο
Το κρινόμενο σχέδιο απόφασης της Υπηρεσίας “Ρυθμίσεις Θήρας 2016-2017”, σε ό,τι αφορά την επικαλούμενη κλιμακωτή λήξη της κυνηγετικής περιόδου, έχει καθορίσει ενιαίες ημερομηνίες λήξης της θήρας για την πλειονότητα των αποδημητικών πουλιών, σύμφωνα με την ενδεικνυόμενη ομαδοποίησή τους. Όπου υπάρχει δε η κλιμάκωση αυτή, δεν αφορά παρά μόνον ένα δεκαήμερο για ορισμένα μόνο αποδημητικά πουλιά, πράγμα που θεωρείται από τον Οδηγό (Guidance document on hunting under Council Directive 79/409/EEC on the conservation of wild birds, εφεξής «Οδηγός») παραδεκτό, ειδικότερα όταν δεν ζουν στους ίδιους βιότοπους όπως ακριβώς συμβαίνει με τις ρυθμίσεις της εν λόγω Απόφασης. Ειδικότερα δε για τα υδρόβια είδη (Anas) ο Οδηγός αναγνωρίζει ότι δεν τίθεται θέμα με την κλιμακωτή λήξη της θήρας τους, αλλά μόνο κατά την κλιμακωτή έναρξη αυτής (βλέπε σχήμα 3 σελ. 85 του Οδηγού).
Tο θέμα έχει εξετασθεί και κριθεί και σε επίπεδο Ε.Ε .
Η Ρυθμιστική Απόφαση του Δεκεμβρίου του έτους 2002 που περιελάμβανε και αυτή, όπως και η σημερινή προτεινόμενη από την Υπηρεσία, «κλιμακωτές» ημερομηνίες λήξης της κυνηγετικής περιόδου, έχει κριθεί επισήμως από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (έγγραφο Ευρωπαϊκής Επιτροπής JURM(2003) MK, Βρυξέλλες 13-11-2003) ότι συμμορφώνεται με τις διατάξεις του άρθρου 7 § 4 της Οδηγίας 79/409/ΕΟΚ. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο συμφώνησε με ειδική Απόφασή του με την άποψη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής περί συμμόρφωσης της Ελλάδος προς την 79/409/ΕΟΚ και διέγραψε την υπόθεση εναντίον της Ελλάδος ματαιώνοντας έτσι την εκδίκασή της (Διαταγή Προέδρου του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων της 14-1-2004 περί διαγραφής της υπόθεσης C-167/03), όπως αναφέρεται και στο προοίμιο της προτεινόμενης ρυθμιστικής απόφασης 2016-2017. Είναι αξιοσημείωτο ότι η με τον παραπάνω τρόπο αναγνωρισθείσα προσαρμογή της Ελληνικής Ρυθμιστικής Απόφασης προς την παρ. 4 του άρθρου 7 της Οδηγίας 79/409 αφορά ακριβώς τα θέματα για τα οποία υπήρχε στο παρελθόν αμφισβήτηση και αναφέρονταν ως κύριος λόγος ακύρωσης των προηγουμένων Αποφάσεων.
Αυτό αποδεικνύεται και από την επιστολή Jurm (2003) 8249MK/13.11.2003 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προς το ΔΕΚ, με τη οποία παραιτείται από την προσφυγή κατά της Ελληνικής Δημοκρατίας (υπόθεση C-167/03) λόγω συμμόρφωσης της Ελληνικής Νομοθεσίας με τις διατάξεις του άρθρου 7 παρ. 4 της Οδηγίας 79/409/ΕΟΚ.
Επομένως, η συμμόρφωση της Ελληνικής νομοθεσίας προς την Οδηγία 79/409/ΕΟΚ και ιδιαίτερα ως προς τις συγκεκριμένες περιόδους θήρας (οι οποίες είναι όπως προαναφέρθηκε παρόμοιες μεταξύ 2002 και 2017, εκτός ορισμένων ειδών που η έναρξη ή η λήξη μετατοπίστηκε ευνοϊκότερα για το είδος) είναι τελεσίδικα αναγνωρισμένη με τον πλέον επίσημο τρόπο. Πράγματι, στην παρ. 2 του εγγράφου JURM (2003) 8249ΜΚ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή καθορίζει ότι: «Με το υπόμνημα αντίκρουσής της που κατέθεσε στις 11 Ιουνίου 2003, η Ελληνική κυβέρνηση κοινοποίησε την υπ’ αριθμ. 111381/6268/18.12.2002 Απόφαση του Υπουργού Γεωργίας «Ρυθμίσεις θήρας για το κυνηγετικό έτος 2002/2003», με την οποία η ισχύουσα νομοθεσία συμμορφώνεται με τις διατάξεις του άρθρου 7 παρ. 4 της Οδηγίας 79/409/ΕΟΚ». Με την δε παρ. 3 εκφράζεται η πρόθεση παραίτησης: «Με βάση τα ανωτέρω, η Επιτροπή εκτιμά ότι δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο λόγο συνέχισης της παρούσας διαδικασίας. Κατά συνέπεια, σύμφωνα με το άρθρο 78 του Κανονισμού Διαδικασίας, προτίθεται να παραιτηθεί της προσφυγής». Στη συνέχεια αυτού του εγγράφου, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο με Απόφασή του διέγραψε τη σχετική υπόθεση εναντίον της Ελλάδος (C-167/03 OJC158 of 5.7.03).
Έτσι γίνεται δεκτό ότι σήμερα πλέον η Ελλάδα εξασφαλίζει ότι η θηρευτική δραστηριότητα:
i) σέβεται τις αρχές μιας ορθολογικής και οικολογικά ισορροπημένης ρυθμίσεως,
ii) είναι συμβατή ως προς τον πληθυσμό των ειδών που θηρεύονται και ιδιαίτερα των αποδημητικών,
iii) τα θηρεύσιμα είδη δεν θηρεύονται κατά την περίοδο φωλεοποίησης, ούτε κατά τις διάφορες φάσεις της αναπαραγωγής και εξαρτήσεως,
iv) ιδιαίτερα τα αποδημητικά δεν θηρεύονται κατά την περίοδο αναπαραγωγής και κατά την επιστροφή τους στον τόπο φωλεοποίησης.
Εξάλλου η λήξη της κυνηγετικής περιόδου με κλιμακωτές ημερομηνίες δεν απαγορεύεται, διότι το επίσημο κείμενο της Ευρωπαικής Επιτροπής «Guidance document on hunting under Council Directive 79/409/EEC on the conservation of wild birds», (εφεξής «Οδηγός»)αναγνωρίζει ότι τούτο επιτρέπεται εάν το κράτος μέλος έχει καταρτίσει μελέτες ότι δεν θα υπάρχει σύγχυση των ειδών και δεν θα υπάρχει ενόχληση στα υπόλοιπα μη θηρεύσιμα είδη.
Εν προκειμένω, έχει κατατεθεί επιστημονική μελέτη και απο το ΑΠΘ για ένα έκαστο των θηρευσίμων ειδών, μετά μάλιστα τη λήξη της προηγούμενης κυνηγετικής περιόδου και πριν την έναρξη της παρούσης, όπως ορίζει η νομολογία του ΣτΕ. Της απόφασης μάλιστα αυτής γίνεται επίκληση στο προοιμίου της προτεινόμενης απόφασης της Υπηρεσίας.
Το χρονικό περιθώριο του ενός δεκαημέρου για είδη που δε μοιράζονται κοινούς βιότοπους, δε θηρεύονται με τον ίδιο τρόπο και δε διατρέχουν κίνδυνο συγχύσεως με άλλα θηρεύσιμα είδη λόγω της μορφολογίας τους, των συνηθειών τους και των ιδιαιτεροτήτων που παρουσιάζουν κατά περίπτωση, δεν συνιστά κλιμακούμενη λήξη και δεν εμφανίζει τα μειονεκτήματα που εντοπίζει το Δικαστήριο στη νομολογία που διατύπωσε στην υπόθεση C-157/89 Επιτροπή κατά Ιταλικής Δημοκρατίας της 7ης Ιανουαρίου 1991 και στην υπόθεση C–435/92 της 19ης Ιανουαρίου Επιτροπή κατά Γαλλίας.
Η βραχύτερη σε χρονική διάρκεια θηρευτική περίοδος που τελειώνει στις 31/1 αφορά 6 είδη παπιών [Κιρκίρι (Anas crecca), Πρασινοκέφαλη (Anas platyrhynchos), Σαρσέλα (Anas querquedula), Χουλιαρόπαπια (Anas clypeata), Κυνηγόπαπια (Aythya ferina), Τσικνόπαπια (Aythya fuligula)], και 3 είδη παρυδάτιων πτηνών [(Καλημάνα (Vanellus vanellus), Μπεκατσίνι (Gallinago gallinago), Νερόκοτα (Gallinula chloropus)] ενώ η λήξη στις 10/2 αφορά 2 είδη παπιών [Σφυριχτάρι (Anas penelope), Σουβλόπαπια (Anas acuta)] και 2 είδη παρυδάτιων [Φαλαρίδα (Fulica atra), Ασπρομετωπόχηνα (Anser albifrons)]. Η λήξη στις 20/2 και στις 28/2 αφορά μόνο δενδρόβια είδη [Φάσα (Columba palumbus), τσίχλες (Turtidae )] και από τα εδαφόβια μόνο την μπεκάτσα (Scolopax rusticola), το κυνήγι των οποίων δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει την οποιαδήποτε επίδραση στα υδρόβια και τα παρυδάτια εφόσον δεν μοιράζονται κοινό βιότοπο και θηρεύονται με διαφορετικές πρακτικές κυνηγιού.”
