Στην τελική ευθεία βρίσκονται οι προσπάθειες να αναγνωριστεί ο «Ροδίτικος ιχνηλάτης» ως ελληνική κυνηγετική ράτσα, μία συνεχής και δύσκολη, αν όχι εξαντλητική διαδικασία που διαρκεί αρκετές δεκαετίες στο νησί.
Πολλές ελληνικές ράτσες σκύλων δυστυχώς παραμένουν άγνωστες για το ελληνικό κοινό, υπάρχουν όμως κάποιοι όπως ο συμπατριώτης μας Ανδρέας Δρακιού, που κυριολεκτικά έχει αφιερωθεί σε αυτό το σκοπό, παίρνοντας τη σκυτάλη από τον πρωτοστάτη αυτής της προσπάθειας που ήταν ο Στέργιος Πεζουβάνης.
Η οικογένειά του απαρτίζεται από πληθώρα κυνηγών που έχουν στην κατοχή τους κυνηγόσκυλα. Μετά το μεγαλύτερο μέλος της οικογένειας Ανδρέα Τσουρδιού λάτρη , της φυλής, ακολουθούν οι συνεχιστές του Παναγιώτης Τσουρδιού και τα εγγόνια Ευάγγελος και Ανδρέας Δρακιού.
Σημειώνεται ότι η απόλυτη αναγνώριση μίας ελληνικής ράτσας γίνεται από τη διεθνή κυνολογική ομοσπονδία, όμως απαραίτητη προϋπόθεση είναι να έχει αναγνωριστεί πριν από τον κυνολογικό όμιλο Ελλάδας και αυτός είναι ο στόχος όλων αυτών των προσπαθειών.
Όπως σε κάθε ράτσα έτσι και στο ροδίτικο ιχνηλάτη θα πρέπει να καταμετρηθεί ο πληθυσμός της φυλής, να γίνει ανάλυση της μορφολογίας του, μέτρηση κάθε σκύλου, καταγραφή του τριχώματος, των χρωμάτων και όλων των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της φυλής.
Επίσης θα πρέπει να δημιουργηθεί φωτογραφικό υλικό με όλο τον πληθυσμό, των υπαρχόντων σκυλιών. Προϋπόθεση είναι οι πληθυσμοί αυτοί να αποτελούνται το λιγότερο από 6 έως 8 διαφορετικές γραμμές αίματος.
Μεγάλο μέρος από τα παραπάνω, έχουν υλοποιηθεί από τον κ. Δρακιού που ξεκίνησε τη διαδικασία το 2011, όμως μέσω της «Ρ» ζητά τη συνδρομή και όσων άλλων επιθυμούν να συμβάλουν στην προσπάθεια αυτή, ώστε να γίνει η αναγνώριση του σκυλιού ακόμα πιο σύντομα. Ήδη υπάρχει ευαισθητοποίηση από διάφορες κοινότητες του νησιού μας όπως από τον Έμπωνα και τον Αρχάγγελο, όπου κυνηγοί και κάτοχοι των σκυλιών, ενημερώνουν τον πληθυσμό για τις προσπάθειες που γίνονται.
Όσοι λοιπόν έχουν τέτοια σκυλιά, ή γνωρίζουν άλλους που έχουν, θα μπορούν να επικοινωνούν μαζί του, ώστε να ενώσουν τις δυνάμεις τους, καθώς όσο μεγαλύτερος είναι ο πληθυσμός των σκυλιών τόσο πιο εύκολα θα πετύχουμε την αναγνώριση.
Όπως δήλωσε στη «Ρ» ο κ. Δρακιού, που έχει πάρει τη σχετική δικαιοδοσία από τον κυνολογικό όμιλο για να κάνει τις απαιτούμενες ενέργειες, τέτοια σκυλιά υπήρχαν πολλές δεκαετίες πριν στη Ρόδο, όμως οι κάτοχοί τους, προχωρούσαν σε διασταυρώσεις με άλλες ράτσες προκειμένου να πετύχουν καλύτερες επιδόσεις. Δυστυχώς αυτή η τακτική οδήγησε στο να χαθεί μεγάλο μέρος του πληθυσμού του καθαρόαιμου ροδίτικου κυνηγόσκυλου.
Μετά από την κινητοποίηση όμως του ίδιου, αυτό σταμάτησε και έτσι τα σκυλιά της ράτσας έπειτα από πολλά χρόνια είναι σε ποσοστό 90% καθαρόαιμα.
Τα ιστορικά στοιχεία για τον ροδίτικο ιχνηλάτη, είναι πολλά, και μεταξύ αυτών το γεγονός ότι απεικονίζεται σε αρχαιολογικά ευρήματα του 7ου αιώνα π.χ. αλλά και το ότι υπάρχουν αναφορές το 15ο αιώνα σύμφωνα με τις οποίες το σκυλί βρισκόταν υπό την προστασία των ιπποτών του αγίου Ιωάννη.
Τα τελευταία 80 χρόνια έχει αναπτυχθεί ως ένα εξαιρετικά δημοφιλές σκυλί κυνηγιού, και ειδικότερα την εποχή του πολέμου του 1940, όπου υπήρχε πείνα και φτώχεια, οι ικανότητές του στην κυριολεξία δοκιμάστηκαν.
Γενικά χαρακτηριστικά
Ο ροδίτικος ιχνηλάτης, χαρακτηρίζεται από δύο τύπους τριχώματος, τον λειότριχο και αυτόν με μακρύτερο τρίχωμα, με διάφορους χρωματισμούς όπως κίτρινο ή ξανθό, κοκκινωπό ή πύρινο της φωτιάς και μαύρο με ξανθές αποχρώσεις.
Κεφάλι: κωνοειδές με στεγνά χείλη, επίμηκες, σφηνοειδές με κρανίο και ρύγχος κατά προτίμηση ισομήκη
Μάτια: καφέ ή κιτρινόξανθα που μπορεί να πλησιάζουν στο χρώμα του τριχώματος
Αυτιά: μέτρια, κωνοειδή πεσμένα πλάγια, σκούρα στις άκρες.
Μουσούδα: λεπτόστενη με σκούρο χρώμα γύρω από το στόμιο και τη μύτη
Μύτη: μαύρη
Λαιμός: στενόμακρος σαν του ελαφιού
Πόδια μπροστινά: ευθύγραμμα προς τα κάτω, λεπτά
Πατούσες: τα δύο μεσαία νύχια μεγαλύτερα από τα άλλα
Νύχια: όλα μαύρα ή όλα το ίδιο χρώμα
Στήθος: κατεβασμένο κάτω με καρίνα που φτάνει στις λυγίσεις των ποδιών
Μέση: πολύ λεπτή
Αετόνυχα: δεν έχει
Πόδια πισινά: τοξοειδή με ελάχιστες τρίχες
Μπούτια: γυμνασμένα και στεγνά
Ουρά: αγκιστρωτή ή σε σχήμα στεφανιού, εξωτερικά είναι φουντωτή και πολλές φορές αγγίζει στη ράχη
Ράχη: στενή με ή χωρίς λωρίδα σκούρου χρώματος
Ύψος: 47 έως 57 εκατοστά τα θηλυκά και 56 έως 64 τα αρσενικά
Βάρος: 9 έως 16 κιλά τα θηλυκά και 12 έως 18 τα αρσενικά
Σώμα: αρχοντικό και μυώδες
Χαρακτήρας
Είναι λαγόσκυλο όμως δεν του είναι αδιάφορο το κυνήγι της πέρδικας και της μπεκάτσας αν βρεθούν στο δρόμο του. Είναι έξυπνος, ικανός γρήγορος ακούραστος συνεργάσιμος σε ομάδα της δικής του φυλής. Παρατηρητικός προσεχτικός εκπαιδεύεται εύκολα, στις εντολές με οπτικά σήματα χρειάζεται όμως συχνές εξόδους. Αυτά που τον κάνουν να ξεχωρίζουν είναι η άριστη όσφρηση, η ευλυγισία, το νεύρο και το ότι ανταγωνίζεται το λαγό στην ταχύτητα ανάλογα, με τη διαμόρφωση του εδάφους.
Είναι σκυλί δεμένο με το αφεντικό του, και υπάκουο. Δεν κυνηγά άλλα ζώα όπως κατσίκια. Η απόδοσή του είναι εξίσου καλή σχεδόν όλο το χρόνο. Εργάζεται σε μικρή απόσταση από τον κυνηγό, και δεν απομακρύνεται παρά μόνο όταν καταδιώκει το λαγό και μετά από μικρή καταδίωξη επιστρέφει στο αφεντικό του.
Η εκπαίδευση ξεκινά στους έξι μήνες με ορισμένες εξόδους ώστε να διαπιστωθεί σε τι επίπεδο βρίσκεται το κουτάβι, και να εντοπιστούν τα προσόντα ή τα ελαττώματά του. Η εκπαίδευση ολοκληρώνεται και θεωρείται ολοκληρωμένο κυνηγόσκυλο στα 2 με 3 έτη. Η ηλικία του μπορεί να φτάσει τα 16 χρόνια. Συμπερασματικά μπορεί να πεί κανείς ότι ο ροδίτικος ιχνηλάτης δεν κάνει για νευρικούς κυνηγούς.
Όσοι συμπατριώτες μας επιθυμούν να συμβάλουν στην προσπάθεια μπορούν να επικοινωνούν με τον κ. Δρακιού στο τηλέφωνο 6945148675
