Οι πολλές ζημιές που προκαλούν οι αγριόχοιροι στις αγροτικές καλλιέργειες, υποχρέωσαν το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και τον υπουργό Μάκη Βορίδη, να εντάξει μια τροποποίηση σε πρόσφατα ψηφισθέν νομοσχέδιο σύμφωνα με την οποία δίνεται η δυνατότητα θήρας αγριογούρουνου καθ’ όλη τη διάρκεια του κυνηγετικού έτους ή της κυνηγετικής περιόδου για λόγους δημόσιας υγείας καθώς και για λόγους προστασίας της αγροτικής παραγωγής και της εθνικής οικονομίας.
Επειδή, ίσως, κάποιοι νομίζουν ότι πλέον η θήρα του αγριόχοιρου επιτρέπεται παντού χωρίς έλεγχο, επισημαίνουμε ότι ο αγριόχοιρος θηρεύεται κατά το χρονικό διάστημα από 15 Σεπτεμβρίου 2020 έως 20 Ιανουαρίου 2021, κάθε Τετάρτη Σάββατο και Κυριακή χωρίς αριθμητικό περιορισμό θηραμάτων ανα έξοδο, από ομάδες μέχρι δέκα (10) κυνηγών. Εννοείται ότι απαγορεύεται το κυνήγι του νεαρού αγριόχοιρου, όσο αυτός φέρει τις χαρακτηριστικές ραβδώσεις στο σώμα του, καθώς και των χοιρομητέρων αυτών.
Σύμφωνα με την τροπολογία δίνεται η δυνατότητα στους συναρμόδιους υπουργούς δηλαδή των Υπουργών Περιβάλλοντος και Ενέργειας και Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και του κατά περίπτωση συναρμοδίου Υπουργού, για λόγους δημοσίου συμφέροντος ή δημόσιας υγείας, να επιτρέπεται όπου και όταν απαιτείται η παρέμβαση των κυνηγών μέσω της θήρευσης για τον έλεγχο του πληθυσμού στον συγκεκριμένο χώρο.
Παράδειγμα, σε περιοχή που εντοπιστεί προσβολή αφρικανικής πανώλης των χοίρων οι υπουργοί Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και Υγείας, θα προσδιορίζουν τον χώρο, τον χρόνο, τον τρόπο για την αφαίρεση αριθμού ατόμων αγριόχοιρου ώστε να προστατευθεί ο υπόλοιπος πληθυσμός από την προσβολή. Σε άλλη περίπτωση που π.χ. εντοπίζεται συγκέντρωση μεγάλου αριθμού αγριόχοιρων μέσα σε απαγορευμένη περιοχή (καταφύγιο) πάλι με απόφαση των υπουργών θα επιτρέπεται το κυνήγι εντός του καταφυγίου για την αφαίρεση του πλεονάζοντος πληθυσμού ώστε να επέλθει η επιθυμητή ιοσοροπία στο οικοσύστημα. Ίδιος τρόπος παρέμβασης θα επιλεγεί και για τις περιπτώσεις που η παρουσία μεγάλου αριθμού αγριόχοιρων έχει επιπτώσεις στην τοπική οικονομία πχ. σε ζημιές στην αγροτική παραγωγή ή λόγω τροχαίων ατυχημάτων.
Με τον τρόπο αυτό γίνεται αντιληπτό ότι τα υπουργεία Αγροτικής Ανάπτυξης και Πελιβάλλοντος “επιστρατεύουν” τους κυνηγούς ως “εκκαθαριστές” για να καλύψουν τις δικές τους επιχειρησιακές αδυναμίες για παρεμβάσεις μέσω των Δασαρχείων ή των Διευθύνσεων Γεωργίας.
Το δέλεαρ για τους κυνηγούς, στην περίπτωση αυτή, είναι το εμπόριο κρέατος. Όμως κινδυνεύει ο Έλληνας κυνηγός να εντυπωθεί στη συνείδηση της κοινωνίας ως ο εκδοροσφαγέας που απώλεσε, μέσω της συναλλαγής αυτής, τις υψηλές και ευγενείς αξίες της παραδοσιακής θήρας.
Από την άλλη η τροπολογία αυτή δίνει μια μοναδική ευκαιρία. Η επιλογή των κυνηγών για την προστασία της υγείας, της τοπικής οικονομίας και της ισορροπίας των οικοτόπων, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως κοινωνική προσφορά και θα έπρεπε να εκμεταλλευθεί από τις κυνηγετικές μας οργανώσεις ως ανταποδοτική δράση, αποτινάζοντας το πέπλο της ένοχης παθητικότητας και ηττοπάθειας από πάνω τους κι αποκομίζοντας θεσμικά οφέλη για την θήρα στην Ελλάδα.
e-a
