5 φορές ισόβια για το 5πλό φονικό
Την ανώτατη ποινή επέβαλε το δικαστήριο στους δύο κτηνοτρόφους, που σκότωσαν τους 5 κυνηγούς στο Αγρίνιο τον Νοέμβριο του 2006. Με ικανοποίηση άκουσαν την ετυμηγορία οι συγγενείς των θυμάτων
«E» 28/3
Πέντε φορές ισόβια, την ανώτατη ποινή, επέβαλε χθες το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αιγίου στους Διονύση και Λυσίμαχο Φούκα, τους δύο κτηνοτρόφους που σκότωσαν τους πέντε κυνηγούς στα Καλύβια Αιτωλοακαρνανίας, τον Νοέμβριο του 2006.
Με ικανοποίηση άκουσαν την ετυμηγορία του δικαστηρίου οι συγγενείς των αδικοχαμένων νέων και οι συνήγοροι υπεράσπισης. «Μας έκλεισαν τα σπίτια οι καταραμένοι, να λιώσουν στη φυλακή», φώναζαν οι μητέρες των θυμάτων κρατώντας τις φωτογραφίες των παιδιών τους.
«Θα θέλαμε τη θανατική ποινή, αλλά έτσι είναι η ελληνική νομοθεσία. Η Δικαιοσύνη έκανε το υπέρτατο», δήλωσε ο Παναγιώτης Πίππας, πατέρας του Ηλία, ενός από τα θύματα.
«Λίγο μου φάνηκε το πέντε φορές ισόβια, αλλά κάτι είναι κι αυτό», είπε η Αγγελική, σύζυγος του Λάμπρου Ανδρέσα, ο οποίος άφησε ορφανά δύο μικρά παιδιά.
«Εχω μετανιώσει»
«Δεν είχα πρόθεση να κάνω κακό. Ούτε ο πατέρας μου με ενθάρρυνε. Εχω μετανιώσει και ο πατέρας μου κατηγορείται άδικα. Βρισκόμουν εν βρασμώ ψυχής και αυτό δεν αποτελεί ελαφρυντικό. Από την πρώτη στιγμή το είχα πάρει απόφαση να αυτοκτονήσω, αλλά δυστυχώς δεν είχα το κουράγιο.
Δεν θέλω τίποτα λιγότερο από ισόβια», είπε μεταξύ άλλων χθες κατά την απολογία του ο Διονύσης Φούκας. Περισσότερο από μία ώρα κατέθεσε χθες το πρωί ο 38χρονος κατηγορούμενος.
Κάθε φορά που ο πρόεδρος του δικαστηρίου ή ο εισαγγελέας τού έλεγαν να κοιτάξει τις φωτογραφίες των θυμάτων, ο νεαρός Φούκας χαμήλωνε απότομα το βλέμμα και αρνιόταν: «Σας παρακαλώ, δεν… δεν…».
«Δεν έχω ελαφρυντικά, μακάρι να υπήρχε η θανατική ποινή. Δεν θέλω επιείκεια. Υπάρχει επιείκεια γι αυτό το πράγμα;», επανέλαβε αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της απολογίας του.
Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του Διονύση Φούκα, ήταν εκτός εαυτού και όπως είπε χαρακτηριστικά: «Βρισκόμουν σε κίνηση όταν πυροβολούσα. Δεν έβλεπα ούτε πρόσωπα, ούτε αποστάσεις, ούτε τίποτα εκείνη τη στιγμή». Με απόλυτη ψυχραιμία ο κατηγορούμενος περιέγραψε το πενταπλό φονικό.
«Οταν έγινε το μακελειό, έφυγα και πήγα σπίτι. Εξαφάνισα τα ρούχα με τα αίματα, για να μην τα δει και καταλάβει η αδελφή μου και πήγα στο καφενείο για να μη μιλάω σε κανέναν». Σε ερώτηση πώς και δεν τον τραυμάτισαν τα θύματα κατά τη συμπλοκή, ο Διονύσης Φούκας έδωσε τη δική του εξήγηση: «Πιστεύω πως ήθελαν να με σκοτώσουν, αλλά δεν με πέτυχαν».
«Τέρας» αποκάλεσε τον γιο του Διονύση κατά τη σύντομη κατάθεσή του ο 75χρονος κατηγορούμενος Λυσίμαχος Φούκας.
«Δεν ήταν άνθρωπος εκείνη την ώρα ο γιος μου», είπε, ενώ σχετικά με τη δική του ανάμειξη στο μακελειό δήλωσε:
«Να βάλω και τα δύο μου χέρια στο Ευαγγέλιο, όπλο δεν πήρα εγώ».
Σε ερώτηση γιατί διέπραξε τα εγκλήματα ο Διονύσης, ο πατέρας Φούκας απάντησε:
«Ποτέ δεν είχε δώσει τέτοια αφορμή ο γιος μου, φτιάχτηκε».
Ενώ σχετικά με το τι ακολούθησε μετά τους φόνους, ο Λυσίμαχος Φούκας είπε: «Τι έκανες, ρώτησα τον γιο μου. Και αυτός μου είπε άσε με». Κατά την πολύωρη αγόρευσή του ο εισαγγελέας Ευριπίδης Νικολάου χρησιμοποίησε σκληρούς χαρακτηρισμούς για τους δύο δράστες, «εξολοθρευτή, παιδί του μπαμπά» κατονόμασε τον νεαρό Φούκα, ενώ για τον πατέρα του είπε πως ήταν «ο αφέντης», ο «άνθρωπος που κινούσε τη φονική μηχανή που είχε άριστα εκπαιδευμένη».
Συντετριμμένοι και με φανερά χαραγμένη στα πρόσωπά τους την αγωνία για την ετυμηγορία, οι συγγενείς αλλά και οι φίλοι των πέντε θυμάτων είχαν προσέλθει από πολύ νωρίς το πρωί στα δικαστήρια του Αιγίου.
Για την αξιοπρέπεια με την οποία αντιμετωπίζουν τον χαμό των παιδιών τους οι οικογένειες των θυμάτων μάς μίλησε η κ. Αλεξάνδρα Σιαδίμα-Καλαμπόκα, φίλη των οικογενειών. «Τέτοια αξιοπρέπεια δεν έχω ξαναβιώσει. Αυτό που περίμεναν οι γονείς των θυμάτων είναι να μη βγουν ποτέ ξανά έξω οι δράστες». ………………………………………………………………………………………………………….
Το πιο ίσως στυγερό, ομαδικό και ψυχρό έγκλημα των μεταπολεμικών χρόνων και οι ηθικοί και υλικοί αυτουργοί του ήρθαν επιτέλους αντιμέτωποι και “πρόσωπο με πρόσωπο” με την Ελληνική Δικαιοσύνη…
Οι πέντε αδικοχαμένοι κυνηγοί δεν “ξαναγυρίζουν πίσω”, αλλά προκαλεί αλγιεινή εντύπωση, η ανανδρία και η στάση των δυο δολοφόνων…
Δείχνουν, σαν να μην “συνέβη τίποτα”, ούτε ένας λόγος συμπάθειας προς τις οικογένειες που θρηνούν νεκρούς, τις χαροκαμένες μάνες,τα παιδιά που απορφανίστηκαν…
Ούτε μια “δικαιολογία” που να στέκει υποτυπωδώς, ούτε μια τουλάχιστον ειλικρινής συγγνώμη δεν βγήκε από τα χείλη τους, όσο για “ειλικρινή μεταμέλεια”, μάλλον τελικά ότι είπαν, το “ψέλλισαν” ίσως από την απύθμενη ενοχή και βέβαια δεν τους πίστεψαν ούτε στο ελάχιστο οι Δικαστές…
Οι κυνηγοί (ξανα)είπαν “πατούσαν τα τριφύλια και φόβησαν τα ζωντανά…” και αποφάσισαν να “αποδώσουν δικαιοσύνη και να αυτοδικήσουν”…
Που είναι άραγε όλοι αυτοί οι περισπούδαστοι “δημοσιογραφίσκοι” και εμμέσως ή αμέσως “αντικυνηγοί”, που ξιφούλκησαν λάβροι κατά των κυνηγών, με αφορμή τα τραγικά γεγονότα στα Καλύβια Αγρινίου και τα κατά συρροήν πέντε φρικτά εγκλήματα…
Ένοχοι χωρίς κανένα απολύτως ελαφρυντικό, η ετυμηγορία του Δικαστηρίου, πεντάκις ισόβια η ποινή…
Αλήθεια γιατί όλοι όσοι τότε βυσοδομούσαν κατά των κυνηγών συλλήβδην αποδίδοντας τους, “ρόλους τρομοκρατών της υπαίθρου”, δεν παραστάθηκαν, να δικαιολογήσουν ττις πράξεις των δολοφόνων ;
Αλήθεια γιατί στις “ίδιες στήλες, τις κεντρικές” των εφημερίδων και λοιπών ΜΜΕ, απ΄όπου έχυναν “όξος χολή” και εξαπέλυαν “δηλητηριώδη βέλη” και αισχρά υπονοούμενα, δεν αναφέρονται σήμερα -και χθες- στο θέμα και στην παραδειγματική -και αναμενόμενη εξάλλου- τιμωρία των ενόχων, ζητώντας μια τυπική ή για τα μάτια συγγνώμη από τις οικογένειες των νεκρών και εμμέσως από την κυνηγετική κοινότητα;
Ο γνωστός Έλληνας συγγραφέας Ασημάκης Πανσέληνος, σημείωνε πριν χρόνια:
“Υπάρχουν άνθρωποι ηλίθιοι από φανατισμό και άλλοι φανατικοί από ηλιθιότητα…”
Και εδώ λοιπόν, με αφορμή τα τραγικά γεγονότα του Αγρινίου, αποδείχθηκε, ότι ο φανατισμός και η ηλιθιότητα αλλά και ο κυνισμός, περίσσεψαν όχι μόνον στους δολοφόνους…
Αλλά και σε όσους “δολοφονούν” εξαιτίας του αντικυνηγετικού τους μένους, την αλήθεια και την “αντικειμενική πληροφόρηση” που υπηρετούν μάλιστα “εμμίσθως” (sic !!!)
