Στην μαγιάτικη συνάντησή μας στην Τρίπολη φέτος, πιστεύω να θυμούνται οι παρεβρεθέντες την αναλυτική περιγραφή που μας έκανε ο Μπάμπης ο Γκαβάς μετά από ερώτησή μου,για τα όσα διαδραματίστηκαν στην Μεγαλόπολη από τέτοια περιστατικά και έφθασαν μέχρι απειλές χειροδικίες και γενικά επεισόδια τέτοιας έκτασης, που έδειχναν πλήρη απώλεια ψυχραιμίας και ήταν αντικείμενο πλέον των Αστυνομικών Αρχών που δεν είναι και ιδιαίτερα “πρόθυμες” να συμβάλλουν στην εύρεση και τιμωράι των παρεκτρεπομένων σε συνεργασία με την Ομοσπονδική.
Έτσι η περιοχή αυτή και γενικά οι όμοροι νομοί όπου και έγινε το πείραμα της επιτυχημένης απελευθέρωσης γουρουνιών, και στέφθηκε από επιτυχία χωρίς όμοιο προηγούμενο που δείχνει τις δυνατότητες των κυνηγών, κινδυνεύει να καεί, από τους κάθε λογής “χασάπηδες” ντόπιους και μη, αφού η υψηλή τιμή του κρέατος λειτουργεί ως κίνητρο ομαδικών κυνηγιών χωρίς όριο ηθικό ή κυνηγετικό και μας φέρνει πίσω εκατοντάδες χρόνια… φυσικό και επόμενο λοιπόν η οργή των ντόπιων, αφού δυσκόλεψε η ζωή τους και η ύπαιθρος έγινε πεδίο μαχών μεταξύ αντιμαχομένων ομάδων …είναι τελικά αυτός ο σκοπός του κυνηγιού ;; μόνο ντροπή και αηδία προκαλούν τέτοιες καταστάσεις και συμπεριφορές και όταν λείπει ο αυτοσεβασμός η κυνηγετική αγωγή και παιδεία και επικρατεί η απληστία, η βαραβαρότητα, η ασυδοσία τότε εκτροχιάζονται πλήρως οι συνειδήσεις και λειτουργούν με κανόνες ζούγκλας …
Ο περιορισμός ή η κατά μέρες απαγόρευση δεν καταλαβαίνω σε τι θα συμβάλλει, άν δεν υπάρχει καθημερινή φύλαξη και εποπτεία των χώρων και δεν ελέγχονται όλοι ανεξαιρέτως, αφού η “μη κάθοδος των μυρίων” δεν συνεπάγεται και “ισορροπία”, αφού κάλλιστα οι ντόπιοι θα εκμεταλλευτούν την κατάσταση άν θέλουν και θα αλωνίζουν ελεύθερα…
Η ευθύνη όλων των εμπλεκομένων είναι τεράστια και πρέπει άμεσα, εδώ και τώρα,η ΚΟΣΕ Πελ/σου και η ΚΣΕ να αντιμετωπίσουν το θέμα χωρίς τοπικιστικές θεωρήσεις, δημοτικές ή “προυχοντικές” παραινέσεις και επιταγές, επικίνδυνες γενικεύσεις περί “ίσης μεταχείρισης” και των εκτός των νομών αυτών κυνηγών αγριογούρουνου, που οδηγούν σε προδιαγεγγραμένα “safari” ορδών από όλο το πανελλήνιο και αποτελούν φαινόμενα απαράδεκτα και δυσφημιστικά για την εικόνα των Ελλήνων κυνηγών, που επιμένουν στο ελεύθερο και παραδοσιακό κυνήγι και βλέπουν μπροστά τους πάντα τον εφιάλτη της “ιταλοποίησης” του κυνηγιού …
Η λήψη προληπτικών μέτρων προτού “ξεχειλώσει” η κατάσταση είναι η πρέπουσα λύση σκέψεις μπορούν να κατατεθούν πολλές που μπορεί να φτάσουν π.χ μέχρι και την έκδοση ειδικών αδειών και θέσπιση διαδικασιών άμεσου ελέγχου όλων όσων επιθυμούν να κυνηγήσουν εκεί… αυτό βέβαια προϋποθέτει την έξοδο των αρμοδίων από την “δημοσιοϋπαλληλική ανευθυνουπευθυνότητα” και τον εφησυχασμό … επιτέλους είναι τόσο δύσκολο, να βρίσκουμε ως κυνηγοί τις ισορροπίες και την χρυσή τομή ;; δεν υπάρχει “μέσος όρος των πραγμάτων” σε αυτό τον τόπο ;;